Op de middag in Gent in Tasty, in de Walpoortstraat. Prettige ervaring voor een lunch of vlugge snack. Jonge, hippe veggieburger-zaak (16 variëteiten!). Grote broodjes met burger, sla en saus tegen 5 euro. Nog niet in onze gids, verdient dat zeker.
's Avonds in Il Mezzogiorno, niet ver van Baudeloopark. Siciliaanse keuken in oud café-interieur. Dus warme, knusse sfeer zonder deftigheid.
Het was de laatste dag van de gerechtenkaart, die met de seizoenen wisselt. Dat geeft afwisseling in de keuken, wat toe te juichen is en meestal van creativiteit getuigt. Het minpuntje is dat dan altijd wel enkele gerechten niet meer verkrijgbaar zijn, zoals nu de auberginerolletjes die we waarschijnlijk zouden uitgeprobeerd hebben.
Als voorgerecht kozen we dan een mooi bord met zeer vele in olijfolie ingemaakte gegrilde groenten, zongedroogde tomaten en Siciliaanse kazen (er lag ook wel een met tonijnmousse gevulde paprika op, maar gelukkig niet de vleeswaren die Italianen ook wel graag afsnijden voor antipasti.)
Er waren enkele vegetarische pasta's, waar nogal de nadruk op kaas en champignons lag, dat laatste hing met het seizoen samen, vermoed ik.
Ik had stracetti di castagna, pasta van kastanjebloem met boschampignons in een een frisse witte wijnsaus met salie.
Dat kruid was ook een smaakmaker in de penette con zucca e funghi ofwel vrij harde
(zeer al dente) kleine deegwaren met pompoen en wilde paddestoelen in een salie-botersaus.
Mijn derde tafelgenoot had crespelle saracene, pannenkoek van boekweitbloem gevuld met champignons in een champignoncrème en met weer salie-botersaus en een slaatje.
Zoals hier nog meer opgemerkt moet je bij een Italiaan meestal op pasta terugvallen om iets vegetarisch te eten. Als je geregeld zelf pasta bereidt en je weet dat een pasta-bereiding een eerlijke eenvoud dient te hebben, zou je bij een Italiaan soms wel eens meer vegetarisch verrast willen worden, bijvoorbeeld met een niet-pastabereiding.
Als je geen huiswijn neemt, kom je aan redelijk hoge prijzen voor de Siciliaanse wijn (rond dertig euro). Hij lijkt echter met zorg uitgekozen en de witte die we dronken was fris, droog en smaakvol.
Alles getuigt hier van authenticiteit en genoeg creativiteit, om het veeleisende Gentse publiek te behagen. De zaak liep dan ook vol (vreemd is dat het restaurant uit twee, voor de bezoeker niet onderling verbonden zaaltjes bestaat).
Ook de warmhartige, intelligente, zeer grappige, theaterzalen vullende Wim Helsen behoorde bij de gasten.