Ik was met mijn werk bij Koetjes en Kalfjes, in Oegstgeest, maar het is een keten en ik schat in dat je die als geheel wel kunt mijden.
Wat niet per se te verwachten is: er waren lekkere (!) olijven op tafel, en brood met lekkere smeerseltjes.
We waren met een groep, dus we hadden niet het hele menu, maar een kleinere selectie. Ik begrijp dan nooit zo goed waarom de vegetarische keuze niet ook gewoon op dat blaadje geprint kan worden, want dat was dus niet zo.
Vooraf kregen we een spring roll (zo'n ding heet in goed Nederlands een loempia...) met spinazie en ricotta. Ja, je weet wel, van die tortellinivulling. Stijf, groen en niet naar spinazie smakend. Is dat niet wat groot dan, een loempia met dat erin? Ja, dat is het. Dit was meer een hoofdgerecht qua formaat, ware het dat het daar veel te saai voor was. Het ding lag op een salade van spinazie die ik wel lachwekkend vond, ik dacht altijd dat van die grote dikke grove spinazie niet als sla geserveerd werd, maar blijkbaar wel. Met stukjes biet, die waren erg lekker en bovendien had ik behoorlijke honger, dus ik vond het prima.
Daarna kwam een pasta waarvan ik niet precies wist wat te verwachten omdat ik nadat de serveerster het woord 'pasta' had genoemd, ik het woord 'zwaktebod' hoorde, want dat vind ik het eigenlijk altijd, ik heb niets tegen pasta, maar als je een jezelf serieus nemend restaurant bent, serveer je toch geen pasta? Dat kan iedereen.
De pasta kwam met een vrij zware roomsaus waar drie enorme stukken zongedroogde tomaat (u weet wel, de rozijnen van de jaren negentig), drie champignons en (waarschijnlijk ook drie) gehalveerde druiven. Ja, inderdaad, zowel de tomaat als de druiven zijn een beetje zurig. En dat is echt vies in combinatie met die saus.
Gelukkig stonden en prima friet en salade op tafel, maar het was echt een beetje beschamend. Ook omdat de serveerster er niets van zei toen ze een driekwart bord vol terug meenam (en ik ga niet klagerig zijn als mijn baas betaalt).
Toen had ik geluk: de serveerster had mij toegestaan om (als enige van de groep) pas na mijn hoofdgerecht een dessert te kiezen. Er was namelijk kaas en crème brulée, en ik vind kaas lekker maar vaak teveel, maar mijn ervaring is dat vegetarisch eten vaak of overdreven veel is of juist idioot weinig, dus ik wilde mijn keuze daar vanaf laten hangen.
En dat was dus fijn, want ik nam toen kaas.
Je kunt denken dat koks weinig fout kunnen doen aan kaas, maar dat heb je mis. Omdat de bediening blijkbaar standaard van niets weet, werd de kaas namelijk geserveerd met naast elk stukje een briefje met de naam van de kaas. Ja, inderdaad, een erg leuk idee, ware het niet dat de briefjes volkomen willekeurig over de stukjes kaas verdeeld waren (en dat was voor elke leek te herkennen: op de meeste plankjes lagen briefjes dubbel...)
De kaas was best aardig, al kon je je afvragen wat die suffe Reypenaar daar deed. Dat is gewoon fabriekskaas, en niet eens lekkere.
Maar het was wel veel, werd op een uiterst overdreven plankje geserveerd, met een magneetje voor het al even overdreven kaasplankbestekje.
Nou ja, niet naartoe gaan dus. Droevige tent. Vooral omdat het eten van de vleeseters een stuk minder slecht leek. Blijkbaar een kok die serieus denkt dat vegetarisch eten vies mag zijn.