Hier moet ik even op reageren, omdat ik zelf midden in dit probleem zit. Ik woon ook in een studentenhuis, ben daar 4 jaar terug komen wonen. Toen was ik nog overtuigd vleeseter en was het geen probleem mij aan te nemen tijdens de hospiteeravond, omdat vegetarier-zijn niet werd geaccepteerd. Is te lastig enzo, kan ik ook wel begrijpen, we eten iedere dag met ongeveer 10 man. Nu heb ik na 3 jaar daar gewoond te hebben besloten vegetarier te worden en dat wordt door sommigen onbegrijpelijk gevonden. Niet natuurlijk zeggen ze dan, waar naar mijn mening wel een kern van waarheid in zit, maar hoe de dieren worden gefokt, onderdrukt en geslacht is voor mij ook niet natuurlijk te noemen. Iets apart koken wil niemand voor me. Kan ik ze ook niet kwalijk nemen, want het is bij sommige maaltijden gewoon lastig en ik was ooit vleeseter, dus voelt als 'gewoon irritant doen'. Ze wachten eigenlijk gewoon op het moment dat ik weer vlees ga eten. Apart koken is niet fijn, want dan heb je steeds ogen op je gericht van ongeloof en onbegrip. Dan kun je denken, wat zijn dat voor een huisgenoten? Maar naast dat zijn ze ontzettend aardig en ik wil liever niet weg uit dit huis. Ik overweeg een beetje om toch weer af en toe vlees mee te eten en dan als ik hier weg ga volledig te stoppen. Maar het voelt zo zwak als ik aan die sociale druk toegeef... Ik voel me juist sterk op het moment, omdat ik eigenlijk wel erg van de smaak van vlees houd, maar het principieel gewoon echt niet zie zitten. Wat zal ik doen? Vega koken doen ze zeker niet en om met mn vega hap er bij te gaan zitten en dan opmerkingen aan te horen, is ook alles behalve fijn.