Nou, eerlijk gezegd zijn wij allebei nogal gesteld op onze rust.
Wat we in het weekend en in de vakanties het liefste doen is lekker een stuk wandelen, het liefst met wild kamperen, zonder andere stinkende, boerende, herriemakende mensen om ons heen. Dan voelen we ons allebei op ons best.
Ik heb een vriendin die het heerlijk vind om al haar vrienden en kennissen tegelijk uit te nodigen of avondjes uit met iedereen tegelijk te organiseren. Terwijl ik een avondje veel gezelliger vind met maar 1 vriend of vriendin of één stel tegelijk.
Eigenlijk ben ik best een eenling. Ik heb wel vrienden en kennissen nodig om me gelukkig te voelen, maar als ik een tijdje even niemand om me heen heb vind ik het ook prima.
Heel saai. Maar het kan me niet zoveel schelen. Vroeger dacht ik altijd nog te moeten voldoen aan allerlei normen, bijvoorbeeld feestjes en verjaardagen leuk vinden en goed deelnemen aan vlotte gesprekken enzo. Of jezelf waarmaken tegenover andere mensen op allerlei gebieden. Maar meer en meer kan het me niet schelen. Ik leef maar 1 keer en ikzelf ben de enige die verantwoordelijk is voor mijn geluk. Als ik gelukkig ben met saaie dingen is dat prima.
Misschien dat een flinke groep vegetariers in het algemeen wat meer denkerig of filosofisch is ingesteld en daardoor ook juist vegetarisch/veganistisch is geworden ?