Mijn recensie-exemplaar van
De Eeuw van het Dier is eindelijk binnen, en ik heb goed nieuws voor Piek!
"U moet," zo zei wijlen Pim Fortuyn ooit, "mijn boek maar lezen." Sindsdien lijkt het erop dat elke politicus eerst even een boek wil schrijven om serieus genomen te worden. Zelfs derderangsje Boris van der Ham schijnt bezig te zijn. Vroeger droegen politici hun gedachtengoed uit via een partijprogramma en de media, maar tegenwoordig moet je als geïnteresseerde blijkbaar geld meenemen om kennis te nemen van iemands politieke ideeën.
Dit geldt gelukkig niet voor
De eeuw van het dier van Marianne Thieme.
Dat heeft een aantal verschillende redenen.
Om te beginnen leunt haar dierenrechtenfilosofie zwaar op het werk van de Australiër Peter Singer. Wie diens
Animal Liberation heeft gelezen zal in
De eeuw van het dier geen nieuwe argumenten tegenkomen. Sterker nog: sommige anecdotes komen in beide boeken terug. De achterflap van het boek stelt dat 'Thieme haar proces van persoonlijke bewustwording beschrijft', maar dat valt wat tegen. Haar persoonlijke geschiedenis (paardrijden en het lidmaatschap van een kakineuze studentesvereniging) zal de die-hard PvdD-fans echter wellicht aanspreken.
De andere reden is dat het merendeel van het werk uit
De eeuw al te lezen is op internet. Niet alleen op
www.pvdd.nl, maar ook hier op Vegatopia.
Thiemes politieke ideeën zijn de mijne niet, en een kwaadaardige recensent zou zich kunnen vermaken met het bladzijde voor bladzijde tegenargumenteren, foutjes aanwijzen of beschuldigen van retoriek. De overdaad aan uitroeptekens alleen al! Dat geldt echter evenzeer voor de boeken van Pim, Ayaan, Jan-Peter, Marijnissen en Boris van der Ham.
Kortom: wie het eens is met Thieme zal haar boek ongetwijfeld met plezier lezen. Als hij of zij ook nog Vegatopia-bezoeker is zal het een feest van letterlijke herkenning zijn.
ISBN enzo: zie bovenste post.
5 Reacties
8052 Gelezen