Ik denk dat wij mensen zelf al lang geleden hebben beslist dat dieren niet gelijkwaardig zijn aan mensen. Wij mensen hebben de kans gekregen en genomen om de aarde naar onze hand te zetten. Daarbij hoort ook de domesticatie van dieren, als huisdier, als lastdier, als melk- of eierleverancier, of als toekomstig vlees. En wie de macht heeft, die bepaalt.
Tegelijkertijd zijn wij mensen ook doordrongen van de verantwoordelijkheid die dat met zich meebrengt. Als je dieren tot een bepaalde manier van leven dwingt, moet je er wel voor zorgen dat die manier van leven draaglijk en zo mogelijk aangenaam is. In de Duits-Evangelische kerk (die ik via mijn schoonvader goed ken) wordt daar serieus over nagedacht en gedebatteerd. In de afgelopen eeuw is gek genoeg tegelijkertijd de aandacht voor dierenwelzijn toegenomen en de omstandigheden waarin vee moet leven afgenomen, al was het maar omdat het economisch rendabel moet zijn. Er gaapt dus een groot gat tussen ideaal en werkelijkheid.
Omdat wij mensen kunnen bepalen, doen we dat ook. Uiteraard vinden we daarom baby's en peuters, onze toekomst, belangrijker dan onze honden, alhoewel ze qua spraak en gedrag ogenschijnlijk op hetzelfde niveau functioneren. Dierenrechtenadvocaten noemen dit ook wel
speciësisme. Daarnaast lijken we ook verschil te maken tussen huisdieren, met wie we doorgaans een band opbouwen, en dieren als varkens en koeien (in het Duits 'Nutztiere' genoemd), die leven om hun melk, eieren en vlees. Die houding, of die tegenstelling, wordt wel
carnisme genoemd.
Dus om het te chargeren: koeien, varkens en kippen hebben niets te zeggen, en wat ze te zeggen hebben vinden we onbelangrijk. Wel hebben we onze eigen regels opgesteld, waar we ons aan houden als het ons uitkomt. Honden en poezen hebben het een stuk makkelijker, al kunnen we ze ook vrij makkelijk buitenspel zetten als het ons zo uitkomt.
Dat alles klinkt als een vrij oneerlijke, cynische wereld. En dat is het vaak ook, helaas. Desondanks kunnen we op individueel niveau wel degelijk invloed uitoefenen en langzaam (het gaat nu eenmaal niet sneller) toewerken naar een evenwichtigere wereld. Ik denk dat de coronacrisis ons gaat dwingen om vele ogenschijnlijke lange-termijnkeuzes op de korte termijn te maken.
47 Reacties
11325 Gelezen