De geur van vlees

[mrs klein]

En ineens, na ruim 18 jaar vegetariër zijn, heb ik zomaar een stomme vraag die ik met jullie wil delen. Ik werk in een verpleeghuis, waar steeds meer zelf op afdelingen gekookt wordt. Eergisteren liep ik langs een afdeling en rook ik gebakken spek. En het water liep me zowat in mijn mond. Ik heb geen enkele behoefte om het spul te eten, maar ik voel me alleen al zo schuldig dat ik het zo lekker vond ruiken... Dat ik genoot van de geur van een dood dier... Heb ik wat moeite mee. Hebben jullie zulke ervaringen en hoe ga je ermee om?

[Antje]

Elke keer als ik trek heb en langs de Gaucho's (een grill restaurant) loop, dan denk ik dat. Het vreemde is dat ik het niet meer denk als ik geen trek heb, want dan vind ik het juist vies ruiken. Vrijwel alle andere overduidelijke vlees luchten uit ventilatoren -of hoe noem je dat- vanuit huizen en restaurants vind ik vies ruiken. Het komt regelmatig voor dat ik hier door de straat loop, een gebakken vlees/vis lucht ruik en dan uren thuis geen trek heb (terwijl het wel etenstijd is). Ook op mijn werk betrap ik mezelf de laatste tijd erop dat ik met opzet eerder of later ga eten dan de mensen die vlees/vis bij zich hebben..

[Sam]

Heb ik ook hoor. Toen ik nog in een studentenhuis woonde maakte mijn keukengenote vaak iets met spekjes, en ik vond het heerlijk ruiken. Het rare is dat ik spekjes helemaal niet lekker vond toen ik nog vlees at, het is echt de geur. Ik vind gemalen koffie ook lekker ruiken, en verse tabak ook, maar toch hou ik niet van de meeste koffie en rook ik niet. Ik voel me er niet schuldig over, ik zie het gewoon als een interessante reactie van mijn lichaam.

De kippenboer op de markt en in de Digros daarentegen, daar ga ik van over mijn nek en loop ik graag een paar honderd meter voor om, wat een enorm vieze geur is dat.

[Eelco]

De kippenboer op de markt en in de Digros daarentegen, daar ga ik van over mijn nek en loop ik graag een paar honderd meter voor om, wat een enorm vieze geur is dat.

Gelukkig, ik ben niet de enige. Voor de Rewe in Hildesheim-Ost staat op zaterdag ook een kippenboer met gegrilde kip, en die geur is zo vettig en intensief dat ik echt mijn adem moet inhouden als ik er langs loop, want anders ga ik over mijn nek. Het helpt ook niet dat de kippenboer er erg ongezond uitziet (bleek, moe, rimpels, kale kop met een paar slordige slierten haar er overheen gekamd om dit te verdoezelen). Hetzelfde heb ik met sudderende vleespotjes en goulash (dat ik ondertussen alleen maar met 'hondenvoer' kan associëren en me niet kan voorstellen dat iemand dat vrijwillig naar binnen werkt en er zelfs geld voor wil betalen  ).

En ja, de geur van gebakken spek vond ik in mijn 'beginjaren' ook nog steeds erg lekker ruiken. Ondertussen (na een paar keer onvrijwillig een spekje te hebben gegeten) is dat niet meer het geval. Voel je je er vooral niet schuldig om: in de verleiding komen en dan toch besluiten het niet te eten, is een teken van wilskracht - iets laten staan dat je toch niet wil eten en vies vindt is veel makkelijker  .

[fem fatale]

Ik heb ondertussen met alle vlees dat ik het associeer met kattenvoer. Ik kan me ook echt verbazen met de feestdagen, omdat mijn familie dan met veel plezier kattenvoer aan het eten is en er nog over oreert dat het zo lekker is. (Nouja, mijn katten moeten dan ook altijd vertellen dat ze lekker hebben gegeten, dus misschien is dat normaal.)

[Herbidoo]

Het water loopt me allerminst in de mond bij de geur van het klaarmaken van vlees, nee. Integendeel, ik probeer mijn adem in te houden en zo snel mogelijk weg te komen van zo'n plek.
Maar datzelfde (zelfs nog erger) heb ik ook met de geur van gebakken uien, waar de meeste vegetariers dan weer geen enkele moeite mee hebben.

In een slagerij kom ik ook niet graag, het is net alsof ik door mijn aanwezigheid en de weee geur van de dood erdoor besmet word.
Vroeger liep ik nog wel eens een islamitische slagerij binnen om olijven of wat groenten/avocado's te kopen, maar dat doe ik al een hele tijd nooit meer. Het personeel zit daar ook met de handen aan dat vlees, brrrrr...

[meisbaer]

Als je spekjes lekker vindt ruiken, dan kan het ook de rookgeur zijn. Gerookte kaas of tofu is dan een leuke optie.

Mijn moeder kon tijdens haar zwangerschappen niet tegen de geur van rauw vlees, dus mijn vader moest naar de slager en het thuis bakken. Met gaar vlees had ze dan geen moeite meer 

[eno2]

En ineens, na ruim 18 jaar vegetariër zijn, heb ik zomaar een stomme vraag die ik met jullie wil delen. Ik werk in een verpleeghuis, waar steeds meer zelf op afdelingen gekookt wordt. Eergisteren liep ik langs een afdeling en rook ik gebakken spek. En het water liep me zowat in mijn mond. Ik heb geen enkele behoefte om het spul te eten, maar ik voel me alleen al zo schuldig dat ik het zo lekker vond ruiken... Dat ik genoot van de geur van een dood dier... Heb ik wat moeite mee. Hebben jullie zulke ervaringen en hoe ga je ermee om?

Gelukkig niet nee. Ik kan me zelfs niet meer herinneren wanneer ik vlees liet vallen. Moet 35 jaar geleden zijn...Ik walg van de de krengengeur van de vleesafdelingen en van de slagerijen. Er is geen enkel vleesgerecht dat me aantrekt, integendeel. Zelfs de geur van braderijen en van barbecue vind ik verschrikkelijk. Vis is een ander geval, daar was en blijf ik gek op. Ik eet er evenwel geen. Wilskracht en discipline kenmerkt veganisten....

[Duncan]

Als ik door straat loop soms barbecue-geur. Ik krijg ook ergens in mijn onderbewuste smaaksensatie van vroeger. Die primitieve beleving.

Voel me niet schuldig bij. Ook niet nodig. Ieder zijn ding. Zij zullen diegene zijn die later pijnlijdend aan kanker zullen sterven, of in badkamer op de vloertegels neervallen en aan hun hart de pijn voelen, niemand in de buurt om ze te redden.

(wij maken ook kans op, maar hebben minder kans op)

We zijn ook niet de handlangers van die killers van de fabrieken waar levende aardewezens alien-sytle aan hun einde komen.

Onze harten zijn niet van steen.