Wij werden vanochtend, een uur voordat de wekker zou gaan, wakker gebeld. De buurman van twee deuren verderop. Gepensioneerd, 73 jaar, net fris uit het zwembad. "Ik wilde u, als teken van goede wil, mededelen dat ik vanaf nu precies ga noteren wanneer uw hond blaft." Eh, wat? "Ja, u weet als musicus donders goed dat dat hondengeblaf overlast veroorzaakt. Ik zal dit desnoods bij de stad melden en u eventueel zelfs voor de rechtbank slepen. Ik ben 73 en wil de laatste jaren van mijn leven in rust doorbrengen." Op de vraag waarom hij niet gewoon eerder even zijn probleem als goede buur had aangekaart, meldde hij dat dat toch geen zin zou hebben, want "het maakt u toch niets uit wat de buren moeten doormaken".
Inderdaad was het de afgelopen dagen mooi weer en we hebben een avondje tot laat buiten gezeten. Waarbij inderdaad onze hond Lytse een paar keer wat in de tuin had gehoord en heeft geblaft (hoogstens tot middernacht). En we hadden vrolijk hondenbezoek, met af en toe wat gezellig lawaai. Maar ons inziens niet overdreven lawaaierig of problematisch. Dat vonden ook de buren (waar we overigens wél erg goed contact mee hebben). Meneer is een moeilijk geval, zo'n archetypische Duitse klager (Nederlandse klagers zijn er vast ook), die al heel wat buurtgenoten in het vizier heeft gehad (de overburen hebben tijdens het gesprek uit het raam geleund en enigszins geamuseerd meegeluisterd, hun sympathie lag bij ons). Meneer had trouwens het vroege tijdstip bewust uitgezocht, als een soort kinderachtige 'vergelding'.
Nu is de vraag wat we hiermee moeten doen. Meneer lijkt het serieus te menen en is - bleek uit het verleden - niet te beroerd officiële instanties in te schakelen. Daar hebben we helemaal geen zin in. Maar we willen de zomer ook niet in de huiskamer doorbrengen. Mensen, we leven in een stad (nou ja, een stadje ter grootte van Hengelo), absolute rust of stilte vind je hier niet.
Vervelend hoe één persoon zo maar ineens je leven kan vergallen.
302 Reacties
126642 Gelezen