Om met de deur in huis te vallen: we hebben vandaag Toby met pijn in het hart terug naar het opvangadres gebracht.
Na een eerste incident, twee maanden geleden, waarbij Toby in Kristofs hand heeft gebeten, zijn er geregeld nog bijtincidentjes geweest. Elke keer konden we het verklaren als onzekerheid van Toby en een onvoorzichtige beweging van onze kant (een paar weken geleden bijvoorbeeld heeft hij mij in de zithoek te pakken genomen, toen ik dacht dat hij mij aankeek omdat hij geaaid wilde worden). Gemiddeld 1 à 2 keer per maand ging het mis - afgezien van regelmatige waarschuwingsgrommen.
Afgelopen week waren we met de caravan onderweg naar een festival in Frankrijk. Een geheel ander ritme, veel mensen en muziek (niet te hard, overigens) en 's nachts dicht bij elkaar in de caravan. Eergisternacht is het geëscaleerd: Toby wilde mij de caravan niet in hebben (want hij wilde zijn rust) en bij de vechtpartij is Kristof opnieuw gebeten. De angst dat dit soort escalaties op elk moment mogelijk zijn werd te groot. Daarnaast had ik op 14 juli opnieuw vastgesteld dat Toby's vertrouwen in mensen (en in ons) blijkbaar onherstelbaar is beschadigd. Om elf uur 's avonds werd vuurwerk afgestoken. Lytse zocht bij mij bescherming, Toby sloeg op tilt en heeft mij (Kristof was even weg) bijzonder agressief op een afstand gehouden.
We hadden het al een poosje met elkaar gehad over een 'bootcamp' bij onze Duitse hondentrainster, die erg goed met lastige honden om kan gaan. Of in ieder geval een cursus impulscontrole (want na elke uitval had hij meteen spijt), maar we zijn toch tot de conclusie gekomen dat Toby voor ons niet te handhaven is. Toby heeft regelmaat en een strakke routine nodig, en wij krijgen regelmatig gasten en zijn vaak op pad - dus constant redenen voor Toby om opnieuw onzeker te worden.
Gelukkig kon hij meteen terecht bij zijn oude opvangadres, waar hem wel rust, reinheid en regelmaat wordt geboden. Het bazinnetje werkt op geregelde tijden, gaat dan met haar roedel honden naar de dijk in Zeeland, en is dan thuis bij het roedel. Vanavond kregen we al foto's van Toby die zich uitstekend op de dijk vermaakte.
Heel erg jammer, want 99% van de tijd was Toby de allervrolijkste, aanhankelijkste, speelse en lieve hond die je je kunt voorstellen. We hebben er heel veel tijd, energie en liefde in gestopt, maar Toby had zelf het laatste beetje moeten geven.
Vooral Kristof is er kapot van, maar we denken dat dit de beste oplossing is voor ons, voor Lytse (die vandaag opmerkelijk ontspannen en vrolijk is) en voor Toby. We hebben de opvang op het hart gedrukt dat Toby beter niet meer kan worden geherplaatst: met al zijn onzekerheden en uitvalgedrag is hij geen gezinshond.