Vrijdag heeft K. nog een husky-contactadres gekregen en hij heeft er meteen een emailtje naar toe gestuurd, waarin het hele gebeuren werd beschreven. Vanochtend al een antwoord.
Een schot in de roos, we hadden namelijk de leidster van het groepje te pakken (citaat: " :lol: "). Ze vindt het jammer dat een van de honden Lytse heeft gebeten en wenst hem beterschap.
Echter, dat we zo negatief over het groepje hadden geschreven, vond ze ronduit arrogant. Ten eerste had geen van de huskies tot dusver een hond aangevallen of verwond (nou ja, dat moeten we maar geloven), ten tweede is het toch volkomen logisch dat een grote hond soms een kleine hond als prooi ziet (o? Ook goed opgevoede honden?), ten derde "heeft u wel eens een écht toegetakelde hond gezien (eh, na een fikse vechtpartij ziet een hond er vast erger toegetakeld uit, maar puppie-net-niet-doodgeschud vind ik eigenlijk erger), en ten vierde "was het weliswaar goed dat u in de knieën bent gegaan om uw hond te beschermen, maar u had de huskies niet weg mogen sturen, dat vinden ze niet leuk" (eh, hoe kun je je hond beschermen zonder de andere honden op een afstand te houden?). In ieder geval bevestigt ze wel het beeld dat we van het groepje hadden.
Desalniettemin heeft ze onze email doorgestuurd naar de eigenares van de bewuste husky en die zal contact met ons opnemen om een regeling mbt de ontstane kosten te bespreken. Dat vind ik al heel wat. Maar eigenlijk had ik liever wat meer begrip en inzicht, en dan maar geen geld, gezien. We laten het nog maar even bezinken voordat we antwoorden.
Ondertussen hebben we een mailtje gekregen van de bezitster van de bewuste husky, in zeer beroerd Duits (maar dan wel zoals een native speaker beroerd Duits schrijft, gewoon slordig). Ze is blij dat het met Lytse weer beter gaat en komende week zal haar verzekeringsagent contact met ons opnemen. Eerst zien, dan geloven. Ook wilde ze ons op het hart drukken dat zij uit het voorval de nodige consequenties heeft getrokken. In ieder geval is de boodschap aangekomen!