Pino hebben we 9,5 jaar geleden uit het asiel gehaald en ze schatten haar daar toen ongeveer 2 jaar.
Na een tijdje bij ons bleek ze nogal gammel, ze had een gat in haar middenrif, dat gat is gerepareerd maar ook weer teruggekomen. Ze haalde soms erg moeilijk adem en kon niet kotsen omdat ze geen perskracht had (braken deed ze wel maar er kwam niets uit, ze kreeg pasta om er voor te zorgen dat de haren uit de maag naar de darmen gingen). Vrijdag bleek één van de nieren vlak bij haar hart te liggen daardoor hadden haar longen te weinig ruimte.
We hebben nooit gedacht dat ze heel oud zou worden, ze was al ouder dan we verwachtten. Maar de dierenarts zei vrijdag dat ze er makkelijk nog een paar jaar ouder mee had kunnen worden. Helaas niet met de tumoren die ze in d'r blaas had en die de blaasingang volledig verstopten. Geen wonder dat ze niets meer at of dronk, het was blijkbaar allemaal behoorlijk pijnlijk. Gelukkig kreeg ze de afgelopen tijd een blaasontstekingsmedicijn waarin ook pijnstillers zaten, dat maakte het wel draaglijker voor haar.
Het was een verdrietig weekend en we missen haar.