De katten- en poezendraad

[LelleL]

Sterkte hoor! Het was wel een erg mooie kat zeg.
Ik hoop dat de afleiding een beetje helpt. En alvast gefeliciteerd met V.

Nu, tien maanden na dato, ben ik nog steeds altijd aan het kijken of ik Feik ergens zie en bij klote weer kan ik spontaan in huilen uitbarsten omdat ik bang ben dat ie ergens buiten zit.
Realistisch gezien weet ik heus wel dat ik hem nooit meer zal vinden, maar ik sta er wel versteld van dat ik hem nog zo ontzettend mis.

[M.]

Ja dat kan ik me heel goed voorstellen, lijkt me ook heel moeilijk dat je nooit weet wat er met hem gebeurd is. Makkelijker gezegd dan gedaan natuurlijk maar ik zou proberen om je voor te stellen dat hij een heel fijn nieuw baasje heeft gevonden waar hij heel gelukkig is.

[Dot]

Prachtige poes was Muts. Sterkte!

[M.]

Ik heb net nog even met de dierenarts gebeld, het was waarschijnlijk geen FIP maar toch een tumor. Ik zit al het hele weekend in mijn hoofd met 'stel dat het toch iets was dat te behandelen zou zijn' maar de dierenarts zei dat het er echt slecht uit zag en dat ze hoogstwaarschijnlijk deze week sowieso wel had aangeraden om over te gaan tot euthanasie. Dat moet ik nu maar gewoon aannemen, en proberen die andere gedachten uit mijn hoofd te zetten. Soms zou het handig zijn als je een piekerknop had waarmee je alles gewoon even uit zou kunnen schakelen.

[Eelco]

Alleen als ik dan een blik werp op haar lievelingsplekjes in huis voel ik meteen weer zo'n steek van binnen maar dat zal ook nog wel even zo blijven. Het is ook nog zo onwerkelijk allemaal, maar dat zullen jullie met Bastiaan al wel helemaal hebben, zo plotseling als dat ging.

Ja, herkenbaar. Dat zal ook nog wel even zo blijven, maar - cliché - tijd heelt alle wonden. Nu drie weken na dato beginnen die momenten dat het steekt steeds minder te worden en krijgen de fijne herinneringen de overhand. Sterkte!

[@rno]

Ik stel voor aan Temari onze kat Ninja.

[Temari]

En hij heet nog Ninja ook! Leuk je te ontmoeten, Nin! Je naam doet vermoeden dat je er 's nachts wel 's stiekem tussenuit sneakt om over de daken te rennen... Klopt dat? Een aai aan je kat, @rno.

[Laurie]

Veel sterkte voor jou en V.; wat was Muts een mooie poes om te zien en wat een lieve foto met dat stapelbed!

[Annemieke]

Onze poes werd ruim een maand geleden blind. Ik dacht toen al aan een hoge bloeddruk, maar dat ging de dierenarts niet meten (ik was er zelf niet bij en bedacht het achteraf).

Nu draaide ze gisteren ineens rondjes om haar as en was flink gedesorienteerd. Naar spoedspreekuur dierenarts: bloeding in haar hoofd door een veel te hoge bloeddruk. Verlagers mee en hopen dat het opknapt de komende dagen. Zo niet, dan afscheid nemen.

Ik baal dat een maand geleden niet gelijk geconstateerd is dat die bloeddruk niet in orde is en dat ze verlagers kreeg. Ook omdat ik achteraf zelf vind, dan ik terug had moeten gaan ofzo.

Vandaag is ze erg suf (of moe?) maar ze valt wel aan op haar visje.

Afwachten dus....

[M.]

Arme poes
Ik hoop dat ze snel opknapt. Wat voor oorzaak had de dierenarts vorige keer bedacht voor het blind worden? En je moet je echt niet schuldig gaan voelen dat je niet terug bent gegaan, je gaat er toch altijd wel vanuit dat zij het beter weten en zo hoort het ook te zijn.

[haantje]

Sterkte, Annemieke.

[Hizikigrrrl]

Hopelijk herstelt Droppie weer helemaal!

[koekje]

Ik hoop ook dat ze weer wat opknapt.
Swarts had een paar jaar geleden ook zoiets. Ik merkte op dat haar zicht slechter werd. Een paar maanden nadat ik dat voor de eerste keer had geconstateerd, kreeg ze een soort hersenbloeding (de weg kwijt zijn, omvallen, helemaal niets meer kunnen zien). Bloeddruk meten bij katten is moeilijk. Bij de dierenarts is deze namelijk altijd te hoog en een thuismeting is lastig en dan vaak ook te hoog, want vervelend ding aan het lijf ineens etc. En net zoals bij mensen, zegt een eenmalige meting niet zoveel.
Swarts is overigens redelijk opgeknapt van haar hersenbloeding. Ze heeft er geen duidelijke verschijnselen aan over gehouden, maar is vanaf dat moment wel achteruit gegaan. En haar zicht is helemaal 0 geworden en niet meer teruggekomen. Tot vorig jaar ze weer een hersenbloeding kreeg en er niet meer uit leek te raken. Met een spuit (prednison) is ze nog wel even half opgelapt geweest, maar voordat de spuit helemaal uitgewerkt was, kreeg ze weer een hersenbloeding. Ze is toen ingeslapen op de gezegende leeftijd van 18.
In de tussenliggende jaren (Sien was een baby toen Swarts haar eerste bloeding kreeg en Sien was vorig jaar 4), heeft ze zeker heel gelukkig geleefd. Ze had wel een bejaardenleven en sliep eigenlijk heel veel. In huis werden geen dingen veel aangepast of erg verplaatst, omdat het anders niet meer snapte. Ook had ze eigen opstapjes om toch op tafel te kunnen enzo. Springen kon ze immers niet meer, want dan kon ze niet zien waar ze terecht zou komen. Ze kreeg daardoor een hele platte kont. Uiteindelijk werd ze ook doof, maar haar man (meneer koekje) kon ze altijd vinden op de tast en geur; katten hebben een goede neus en daarom kon ze hem ruiken en ze kon hem voelen door zijn diepere stem met grote klankkast.

[fem fatale]

Toen Isis (fret) bejaard raakte, werd ze ook grotendeels doof en blind, ruiken binnenshuis is moeilijk, want alles ruikt naar mens, maar als ik stampte tijdens het lopen, kon ze me goed vinden.

[M.]

Hoe gaat het nu met de poes Annemieke?

Hier hebben we vannacht voor het eerst de deur van de slaapkamer dichtgehouden. Ik zag er enorm tegen op en ik vond het inderdaad ook helemaal niet leuk. De katten slapen normaal niet (lang) op bed maar ze komen wel altijd even gezellig langs als we gaan slapen en ook 's ochtends als ze horen dat we wakker zijn maar dat is nu dus verleden tijd. Ze snapten er natuurlijk niks van en vooral Azrael heeft vannacht uren voor de deur gezeten, aan de deur gekrabd, zielig zitten miauwen en geprobeerd de deur open te maken door naar de klink te springen
Nu maar hopen dat ze er snel aan wennen, en ik zelf ook natuurlijk.

[Laurie]

Wat naar Annemieke: hoe is het nu?

@M.: hopelijk wennen jullie en de katten er gauw genoeg aan. Bij ons is het nooit gelukt om de katten uit de slaapkamer te weren maar wij hadden dan ook geen Echte Aanleiding voor zo'n actie en heb geen ruggengraat als het op verontwaardigde, intens teleurgestelde katten aankomt; als het gemauw maar klaaglijk en verwijtend genoeg is ga ik vanzelf wel weer overstag...

[M.]

@M.: hopelijk wennen jullie en de katten er gauw genoeg aan. Bij ons is het nooit gelukt om de katten uit de slaapkamer te weren maar wij hadden dan ook geen Echte Aanleiding voor zo'n actie en heb geen ruggengraat als het op verontwaardigde, intens teleurgestelde katten aankomt; als het gemauw maar klaaglijk en verwijtend genoeg is ga ik vanzelf wel weer overstag...

Yup, zo ben ik ook, en ik moet zeggen dat ik het zelf ook altijd gewoon wel gezellig vind, van die beesten op bed. Maar ja, straks staat er een wiegje naast en ik wil niet dat ze daar in gaan liggen slapen dus het is beter om ze nu alvast te laten wennen. V. vind het overigens geweldig, als het aan hem lag was de slaapkamer al lang verboden terrein geweest voor de katten, hij vindt al die haren overal heel irritant. Het is maar wat je gewend bent, ik had van kinds af aan altijd al katten op bed liggen. En hij slaapt gewoon lekker door dat gemiauw van Azrael heen  

[fem fatale]

Mijn ouders legden mij en broer gewoon na de eerste nacht in een aparte kamer, de katten bleven dus op bed.

[koekje]

De baby komt straks in een aparte wieg en niet zo'n aanklikding aan je eigen bed? Ik zou dan wel de katten op de slaapkamer laten, maar ik ben ook een zacht ei tegenover zielig mauwende katten. Ik zou de bovenkant van het wiegje dan afdekken, wel met ademend materiaal natuurlijk. Een hemeltje erboven en die dan onder het ledikantje vastmaken ofzo. Mijn katten zouden ook denken dat een wiegje een speciaal kattenbedje is en erin gaan liggen.

[M.]

Geen aanklikding maar een eco wieg van karton. Niet alleen geschikt als kattenbedje dus, ook uitermate geschikt om nageltjes te scherpen

Na een paar maanden (afhankelijk van hoe ik kan slapen straks) zal de kleine frummel naar zijn/haar eigen kamer gaan en dan hoop ik dat ik V. zover krijg dat de slaapkamer deur weer open blijft staan maar tot die tijd vind ik het zelf toch wel een fijner idee om de katten niet onbewaakt bij ons kind in de buurt te laten. Sowieso ben ik heel erg benieuwd hoe ze gaan reageren, het zijn allebei niet de meest sociale katten. Ik ga ze er zeker zo snel mogelijk bij laten na de bevalling en dan maar hopen dat ze snel een beetje wennen.