Sterker staan tegen ego argumenten

[Jessje]

Hallo allemaal, Ik ben nieuw hier. Dertig jaar. En ik heb denk ik niet echt een etiketje. Ik eet veel plantaardig, wel nog af en toe kaas, melkproducten en ei (altijd biologisch waar mogelijk) en twee a drie keer per maand vlees (ook altijd biologisch, al begin ik het steeds minder lekker te vinden, maar wil het ook niet ontwennen).

Ik kan redelijk goed schermen met mensen die met oordelen komen, met name als het gaat over gezondheid, dierenleed, milieu etc.

Maar wat me dwars blijft zitten zijn de argumenten van mijn vriend. We praten veel over dit soort dingen en hij zegt steeds me te snappen, dat hij het bewonderenswaardig vind wat ik doe. Maaaaaar:
Maar waarom het jezelf zo lastig maken? Je leeft toch in een bepaalde cultuur waarin dit egoïstisch is
En het is duur, misschien dat het meer een luxe is om zo te eten, dan kunnen we meer sparen
Dat gedoe in de supermarkt steeds....

Ik wil mijn overtuigingen hem niet opleggen, maar ik zou willen dat hij met boodschappen doen wel wat rekening houdt met dat ik anders eet. Ook al is het een duurder product, of wat minder duidelijk in het schap aanwezig. Ik irriteer me er nu al aan dat als ik niks zeg dat hij gewoon goedkoop vlees koopt steeds als hij kookt. Dit heb ik ook met hem besproken, maar het blijft moeilijk voor hem om dit in elk geval voor mij te doen, niet eens voor zichzelf.

Kennen jullie dit soort meningsverschillen? Hoe ga je ermee om in praktisch opzicht, boodschappen doen enzo? Hoe kan ik hem hiermee helpen?

[Maartje!]

Zoals je het nu beschrijft klinkt het hetzelfde als 'heb je nou wéér een nieuwe telefoon/computer/motor/paar laarzen/etc. nodig?'.

En dan gaat het dus niet zo zeer over wel of niet vegetarisch/biologisch/lekker eten, maar over het feit dat jij geld (of moeite) wil besteden aan iets waar hij de waarde niet zo van ziet. En dan kun je hem dat dus uitleggen: dat eten voor jou een hobby is, waar je graag iets meer aan besteedt. Misschien houdt hij wel van speciaalbier, of dure wijn, of iets anders waardoor het uitmiddelt.

En dat kun je ook praktisch invullen. Hebben jullie een gezamenlijk boodschappenbudget? Misschien kun je je eigen bijdrage daaraan verhogen? Dat is een weg die ik zelf niet snel zou gaan, maar als op die manier voor jullie de spanning eraf gaat...

[chantalv80]

Wat Maartje zegt, klopt wel, denk ik. Ieder zijn of haar hobby.  Ik koop kookboeken, lekker(der) voedsel, hij koopt in mijn ogen onzinnige gereedschapsdingen.

[Jessje]

Ja nu je het zo zegt... dat is eigenlijk wel hoe het over komt.

Ik zie die luxe meer als plicht of zo.

Het is best gek want hij is niet zonder begrip, hij eet zelfs regelmatig vegetarisch/veganistisch mee en eet al een tijd geen vlees op brood meer. Hij vraagt niet van me om het op te geven.
Maar dat geld en de moeite blijven een issue, zelfs als ik uitleg dat ik in eerste instantie zoveel minder dierlijke producten ben gaan eten omdat ik het dan biologisch kon kopen. Maar hij blijft dan zeggen dat je die dingen dan alsnog voor meer geld koopt dan niet-biologisch, dus dat het altijd duurder is. Tja dat is wel zo. Maar bezuinigen daarop is geen optie voor mij. Zo blijft het gesprek gaan.

Nu hebben we dus een patroon dat ik dus meestal boodschappen doe en kook. Maar wat jij zegt klopt wel, hij eet bijvoorbeeld heel vaak lunches en tussendoortjes buiten de deur, daar zit ook veel geld in. Misschien moet ik het in die begrippen uitleggen.

Ik lees nu jouw bericht chantal, onzinnige gereedschapsdingen!

[Maartje!]

Ja nu je het zo zegt... dat is eigenlijk wel hoe het over komt.

Ik zie die luxe meer als plicht of zo.

Maar dat is natuurlijk onzin. Jij vindt het belangrijk, zoals een ander contributie betaalt aan een kerkgenootschap of een ander overtuigingsding. Maar als je écht geen geld had, deed je het niet. Het is een luxe. Niet dat ik daar tegen ben, maar het is geen moreel verhevener luxe dan ipads of gereedschap. Tenminste, ik denk niet dat je dat zo moet zien. Ik zou geen relatie willen met een moreel minderwaardig persoon, of met iemand die zich een beter mens vindt dan mijzelf.

Zo blijft het gesprek gaan.

Dat gesprek moet je dus niet willen voeren.

Voer een ander gesprek, een gesprek over welk deel van jullie (gezamenlijke?) geld aan al dan niet overbodige luxe kan worden uitgegeven.

[Jessje]

Ohjee, word ik even als moraalridder neergezet... Ik dacht toen ik dat schreef meer aan mezelf eigenlijk, dat het voor mij als plicht voelt. Iets dat zo belangrijk is. Niet dat iedereen dat dan maar zo moet voelen. Wat wel of niet belangrijk is, en goed/kwaad, zijn zeer subjectieve begrippen.

Daarnaast, ik betaal nu minder aan mijn eten dan voor de tijd dat ik op de vega/bio tour ging. Gewoon omdat ik flink geminderd heb in wat in aan dierlijke voeding eet en ik ga veel bewuster met mijn voorraden om dan voorheen. Ik denk dus dat geen geld geen goede reden is om het niet te doen. Maar dat is mijn ervaring. 

 

[meisbaer]

Mijn vriend en ik vinden vegetarisch juist makkelijker en vaak goedkoper dan vlees eten.
En inderdaad gewoon goed aanbiedingen inslaan en afgeprijsde dingen kopen, scheelt een hoop.
Zelf drink ik altijd sojamelk van Provamel, hoe vaak dat wel niet in de aanbieding is! Gewoon een beetje rondkijken op de aanbiedingssites van verschillende winkels die in de buurt zitten, dat scheelt ook al heel veel.

Ik denk dat je voor de grap eens kassabonnetjes moet bijhouden, en kijken hoeveel je kwijt bent aan jouw eten en wat hij koopt of ervoor in de plek zou willen kopen. Ik denk dat het uiteindelijk best meevalt, maar dat er gewoon een paar dure dingen tussen zitten. Dan heb je een betere onderhandelingspositie, en ziet hij misschien dat jij zelfs minder uitgeeft dan hij denkt

Ik hoorde eens van een vriend dat hij en zijn toenmalige huisgenoten zaten te ruziën over het wel of niet kopen van biologische eieren. De een vond het veel te duur en wilde de goedkoopste kopen. Toen gingen ze eens uitrekenen hoeveel eieren ze eigenlijk aten op jaarbasis, en kwamen erachter dat het maar om zo weinig geld ging, dat ze het snel eens waren. Gewoon biologische eieren dus.

[Jessje]

Oh dat vind ik wel een goede! Laat ik hem een week boodschappen doen, bonnetjes bewaren, en dan de week erop laten zien dat het niet duurder hoeft te zijn.

Maar daarnaast ga ik ook nog steeds eens het gesprek sturen naar waar je je extra geld aan uit wilt geven, want koken en goed eten geeft me gewoon heel veel plezier en het is niet zo dat we het geld niet kunnen missen of zo.

Misschien kan ik hem ook vragen om een realistisch budget af te spreken en dat hij dan wat meer loslaat dat ik niet altijd de goedkoopste wil hebben.


Maargoed, het is niet alleen het geld hoor. Ik denk dat de moeite om uit te zoeken waar allemaal dierlijke producten in zitten ook niet bevalt. Hij vind dat weten wat er in je eten zit gewoon wat minder belangrijk en wil even snel boodschappen doen. Dat probeer ik nu op te lossen door lijstjes te maken met specifieke merknamen erbij als het nodig is. Hoeft hij het niet uit te zoeken.

Het is nog best lastig als je beiden een andere overtuiging over eten hebt. Een bevriend stel heeft het ook nog niet echt opgelost. Zij is vega en hij lust geen groente haha! Nou die koken dus apart en eten dan samen hun aparte maaltijd op. 

[Maartje!]

Ohjee, word ik even als moraalridder neergezet... Ik dacht toen ik dat schreef meer aan mezelf eigenlijk, dat het voor mij als plicht voelt. Iets dat zo belangrijk is. Niet dat iedereen dat dan maar zo moet voelen.

Ik bedoelde ook niet dat je een moraalridder bent, maar dat je, juist omdat je het (voor jezelf) zo belangrijk vindt, makkelijk zo kunt overkomen. En daarom moet je volgens mij voorkomen in die hoek uit te komen met het gesprek.
En dat je het gesprek daarom beter in de richting van 'de vrijheid om luxe onzin te kopen' kunt sturen. Of inderdaad, feitelijk uitzoeken of het klopt dat jouw eetstijl duurder is. Al kan uit dat laatste ook komen dat vega/bio toch wel duurder is (omdat je bijvoorbeeld te lui bent om alle aanbiedingen af te fietsen of jij dat juist wel doet) en dan zit je daar weer mee...

[Jessje]

Oh dan begreep ik je berichtje verkeerd, maar dat is wel waar. Als hij het een luxe vind, komt het eigenlijk neer op de vraag hoe we beiden tevreden gaan zijn met dat beetje extra.
De vraag veranderen, niet naar of het biologisch of goedkoop moet, maar naar of we ons dat beetje luxe gaan veroorloven.
Goede tip, thanks!

[greet]

Ach, ik ken het wel, ik koop ook graag verse kruiden, en laat mij af en toe graag eens gaan met bospaddenstoelen, speciale kaasjes of andere exotische iets duurdere ingrediënten. Maar dat mag van mijzelf, want ik spaar veeeeeel uit door mijn verder eetpatroon.  En het is bovendien een luxe die we ons kunnen veroorloven, staat samen op het lijstje met af en toe een broodje kopen als lunch ipv zelf boterhammetjes te maken, als uit eten gaan in een goed restaurant, een keertje afhaaleten. Dat kost ook veel in vergelijking met koken.
Anders moet je nog eens 'goedkoop' koken voor hem. Je proeft het verschil toch enorm, vind ik, niet bij alles, maar bij sommige dingen is het echt hemelsbreed, zet hem maar eens een tomaat mozarella ofzo voor met ingrediënten van mindere kwaliteit, hij zal snel anders piepen. Neenee, maak er maar geen strijd van, maar toch, stom voorbeeldje, maar sommige dingen zijn hun geld nu eenmaal waard.

Die 'moeite' dat snap ik wel, ik heb een beetje hetzelfde probleem gehad. Het is een vicieuze cirkel, wel. Als F. gaat winkelen, neemt hij ook altijd 'het verkeerde' mee, en dan zucht ik eens. En dan doe ik het de volgende keer liever zelf. Maar de laatste tijd heb ik minder tijd, dus moet hij wel regelmatig gaan, en het lukt steeds beter. Je moet ook een beetje je weg leren kennen in die dingen. En mannen winkelen niet graag (niet dat ik zo dol ben op boodschappen, maar in vergelijking met F. wél) Enfin, snap je wat ik bedoel? Na een paar keer gaat het vast makkelijker. Ook al kan ik nog steeds niet 'groente' op m'n lijstje zetten, de aantallen en de merken hoeven niet meer opgeschreven te worden, hij komt gelukkig niet meer thuis met de goedkoopste tomaten, zover is hij ondertussen al...

[meisbaer]

Haha, gewoon langzaamaan opvoeden dus 

Dan bof ik toch wel:
Mijn vriend doet de meeste boodschappen en is daar echt een ster in. Weet precies wat waar in de aanbieding is, of bijvoorbeeld de courgette daar goedkoper is dan ergens anders en welke dingen ik graag heb. Hij zorgt er altijd voor dat ik genoeg sojamelk/yofu/muesli/sap etc in huis heb (echt, als ik bijna het pak op heb, staat er een nieuwe klaar). Dankzij hem kunnen we met een beperkt budget toch lekker en gevarieerd eten.

Het is ook wel een kwestie van goed overleggen, denk ik. Blijven uitleggen dat bijvoorbeeld voor jou iets duurs (bv schoenen ofzo) niet zo hoeven, maar dat wat je eet echt heel belangrijk voor je is. En dat je van lekker eten erg gelukkig kan worden. Ieder heeft zo zijn ding, toch?

[Jessje]

Greet, ik vind je verhalen leuk!

We hebben er weer even over gepraat en hij snapt het wel als je het een luxe extraatje noemt die voor mij heel belangrijk is. Ik heb dus veel aan jullie tips gehad! Hij is nog niet helemaal overtuigd dat als het een keer goedkoop moet dat dat dan nog steeds volgens 'mijn leefregels' kan, maar dat laat ik hem nog wel eens zien.
Ik heb vandaag toch weer een paar biologische groenteburgers bij de ah gescoord van een euro per stuk!  

Meisbaer, wat goed zeg! Nu moet ik wel zeggen dat boodschappen doen voor mij inderdaad iets leuks is en voor mijn vriend een verschrikking, dus Greets verhaal klopt wel.

Maar ik mag niet zeuren, dat is me vandaag maar weer duidelijk gemaakt. Mijn vriend wist iets wat ik leuk en lekker vind om in de tuin te eten, en ik mag het niet weten. Hmm nieuwsgierig!  

[chantalv80]

Maar ik mag niet zeuren, dat is me vandaag maar weer duidelijk gemaakt. Mijn vriend wist iets wat ik leuk en lekker vind om in de tuin te eten, en ik mag het niet weten. Hmm nieuwsgierig! 

Ik ook!

[chantalv80]

Lievv!