Barbecue en "vervangers"

[karl]

Wat Bast zegt is juist, je moet de kans geven iets voor je te regelen. Soms wordt het te vlug als evident beschouwd dat men met je specifieke wensen rekening houdt. In bovenstaand geval is het allemaal wat onduidelijk, omdat inderdaad op voorhand het vegetarisme was aangegeven, maar er niet mee rekening gehouden werd zoals gewenst.
Maar we kennen de verhalen intussen van verontwaardigde vegetariërs die inderdaad wel de zeikerd uithangen omdat het etentje niet naar hun zin verloopt. Terwijl ze dat door wat proactief gedrag best kunnen vermijden. (Bijvoorbeeld: naar een sterrenrestaurant gaan en verwachten dat het vijfgangenmenu door een vegetarisch wordt vervangen. De chef is blij als je dat op voorhand meldt en hij aan je wensen kan voldoen. Als je dat op het moment zelf zegt en dan je zin niet krijgt, is dat je eigen fout.)
Maar het gaat hier niet enkel over vegetariërs en in welke mate ze lijden onder barbecues, vind ik. Je kan je de botsing tussen een strikte levenshouding en de omgeving op andere gebieden voorstellen. Neem een receptie waar de meesten vrolijk in de cava of de biertjes vliegen met één geen alcohol drinkende moslim. Hij neemt een fruitsapje en als je je daar aan stoort ben je niet respectvol. Maar als hij ostentatief afkeurend naar de drinkers kijkt en openlijk commentaar geeft op het gebeuren dan is hij weer een zeikerd. Het is dat strikte mensen zich soms beter gaan voelen en dat graag laten merken.
(En ik denk dat Maartje daarom nogal sterk reageerde op het: ach ik, arme, tekortgedane, vegetariër-verhaal.)

[fem fatale]

Ik heb ernstige allergieën én eet vegetarisch, en op mijn werk is dat bekend bij het bedrijfsrestaurant én bij de secretaresses op mijn afdeling.

Ik heb bij de eerste gelegenheid die zich voordeed (en dat was een etentje, 4 weken nadat ik begonnen was) gevraagd hoe ik dat het beste aan kon pakken, en sindsdien wordt het gewoon geregeld.


De landmacht zal wel geen secretaresses hebben die alles regelen, maar er zal heus wel ergens iemand/een afdeling zijn, die die dingen regelt. Gewoon langsgaan en eens keer bespreken wat jouw wensen, en welke mogelijkheden er zijn en dan moet er samen wel uit te komen zijn. Biedt ook vooral aan om dingen mee te nemen zelf, het is onmogelijk voor al je collega's om te weten wat jouw precieze dieet is, als jij/je werk hecht aan samen eten, zorg dan dat je iets te eten mee hebt.

[sabine77]

had zelf een week geleden een feest van mijn werk. aangezien we een grote organisatie zijn melde ik gelijk of er voor vegetariërs ook iets was. Dit werd gelijk doorgegeven aan de organisatie en ik kreeg netjes wat vega burgers voor op de bbq en die werden idd op de zelfde plaat gebakken en met de zelfde tang gedraaid.
Ik ben blij dat men er rekening mee heeft gehouden en de moeite er voor doet ook al ben ik na 1 burger al verzadigd.

als we via mijn werk pv uitjes hebben waar eten in voorkomt en ik geef aan dat ik vegetariër ben, dan wordt dit altijd keurig geregeld.(geen vegt kaas oid, maar dat hoeft voor mij dan ook niet)

[chantalv80]

Hoe gaan anderen om met zulke situaties?

Weet je.... ik wil geen zeikerd gevonden worden....dus ik ga gewoon niet zeiken. Ik ben dankbaar dat iemand de moeite neemt om mee te denken, ook al lukt het niet helemaal. Mijn schoonmoeder biedt me vegaballen aan voor in de kippensoep. Ik vind dat echt ongelooflijk lief en dat zeg ik haar dan ook! Vervolgens leg ik wel uit dat het voor mij niet kan.

Zo ook met de barbecue. Zo aardig wanneer iemand van die gore veel te droge vleesvervangers voor me haalt (want dat kost gewoon extra moeite voor de organisatie) dus ik neem dat dankbaar aan Ook wanneer een vleestang mijn  sojashit aanraakt

[chantalv80]

Nadeel van de landmacht is, voor mijn gevoel, ook de "stoere mannen cultuur".

Huh....manlief van mij heeft jaren bij de commando's gezeten . Je hoort er juist met zijn allen één te zijn, één team, zorgen voor jezelf EN elkaar.

[jol]

Ik heb wel eens opzettelijk niets gemeld zodat ik me kon voeden met brood, kruidenboter en sla en me niet lullig hoefde te voelen over het weigeren van vleesvervangers.

[Monica]

Ik heb nog geen ervaring met barbecuen op mijn werk, maar wel met vrienden en in verenigingsverband. Ik bied altijd aan om mijn eigen eten mee te nemen en dat wordt dan eventueel achteraf verrekend. Ik weet dan zeker dat ik lekker eet en voor de ander is het ook makkelijk. Er zijn tegenwoordig zoveel vleesvervangers en niet alles is even geschikt en lekker voor een barbecue. Ik ben niet blij als er met een rauw vlees vork in mijn eten wordt geprikt. Als ik zie dat dat misgaat dan ga ik er gewoon bijstaan en draai het om met mijn eigen vork en zorg dat het niet in aanraking komt met de rest.

Wat die receptie betreft. Ik eet zelf best wel eens kaashapjes die niet vegetarisch gestremd zijn. Ik snap wel dat je collega's dat over het hoofd hebben gezien. Ik vind het wel apart dat er alleen maar vleesborrelhapjes rond zijn gegaan dan blijkbaar, omdat ze speciaal voor jou iets met kaas hadden gekocht. Ik zie toch ook heel vaak op feestjes schalen met van die mini-kaassoufleetjes en andere kaasdingen rondgaan en die zijn vaak populairder dan de bitterballen. Dan had je in dat geval gewoon beleefd kunnen weigeren en niet zo in de aandacht gestaan. Ik snap wel dat je dat vervelend vindt. Dat zou ik ook niet prettig vinden. Net als dat er vroeger weleens geroepen werd in een groot gezelschap: wie is de vegetariër? En dat je dan met een rood hoofd je hand moest opsteken. Niet dat ik me ervoor schaam, maar ik wil niet volop in de aandacht en dan gelijk allerlei vragen op me afgevuurd krijgen over hoe en waarom. Nu ben ik alweer ruim 30 jaar vegetariër en is er gelukkig al een heleboel ten goede veranderd.

[Eelco]

Hoi Erwin, en welkom op Vegatopia. Ik zie dit draadje nu pas. Sinds november ben je dus van 'alleseter' een 'zeikvegetariër' geworden. Dat is nogal een overgang, en ik moet zeggen dat je collega's goed rekening met je hebben gehouden tijdens de barbecue en de receptie. Ik heb tijdens de eerste barbecues op mijn werk genoegen moeten nemen met stokbrood en kruidenboter ('Wat? Eten vegetariërs ook geen kip?').

Maartje neemt geen blad voor de mond, maar ik denk wel dat haar (ietwat provocerende) antwoorden een kern van waarheid bevatten. Ook ik krijg de indruk dat je - uiteraard niet expres - te veel van je collega's verwachtte. Ik vind het al heel wat dat ze vleesvervangers kopen en voor kaassouflés op de receptie zorgen. Veel vegetariërs (ik ook, trouwens) eten (ja, inconsequent, maar dat is een ander draadje) wel (niet noodzakelijkerwijs vegetarisch gestremde) kaas. Als je dat niet doet, moet je dat expliciet aangeven (of - de kortste klap - zeggen dat je veganist bent). Dat men er niet aan denkt dat op vleesvet gebarbecuede veggieburgers niet meer vegetarisch zijn, is misschien dom, maar nu eenmaal de dagelijkse praktijk. Uit je bewoordingen ("kwam een medewerker van onze administratie aanzetten") klinkt toch een lichte irritatie, die je waarschijnlijk ook non-verbaal hebt laten blijken. En dat wordt (terecht) als lastig ervaren (we hebben er een leuk artikeltje over in de Vraagbaak).

Het is logisch dat je - als nieuwbakken vegetariër - nog niet weet hoe je ervoor kunt zorgen dat alles tijdens een barbecue, receptie of buffet wel naar wens is. Natuurlijk vergeet je dus om vooraf bepaalde dingen te regelen (bijvoorbeeld zelf een aluminium schaaltje meebrengen voor de barbecue) en natuurlijk is het dan lastig om dan te zeggen dat je die speciaal voor jou geregelde dingen niet wilt/kunt eten. En ook al bedoel je het niet zo, je collega's kunnen dat als ondankbaar beschouwen. Zoals Maartje schreef: neem de regie in eigen hand, en regel de dingen vooraf. En mocht je in valkuilen trappen (er zijn er meer dan je denkt), leg dan de 'schuld' voornamelijk bij jezelf: jij was niet duidelijk genoeg. Een expliciet 'ontzettend bedankt dat je er aan hebt gedacht, maar ik kan er om deze of die reden toch niets mee' doet wonderen.

Kortom: duidelijkheid scheppen (ook voor jezelf) en dit vooraf duidelijk communiceren. Na verloop van tijd zullen dit soort situaties steeds minder voorkomen (niet omdat je collega's ineens slimmer zijn geworden, maar omdat jij die situaties beter kunt managen).

[lieve lijn]

Ik sluit me aan bij Eelco en Maartje.

Ik ben dan wel al 10 jaar vegetarier, maar pas sinds kort flexanist. Toen ik bij mijn schoonouders ging gourmetten een tijdje geleden, had mijn schoonvader toch vegaburgers en geitenkaas voor me gekocht. Ik heb het niet gegeten, maar wel nog een x gezegd dat ik dat dus niet meer eet. (Met uiteten eet ik soms wel kaas en dan ben ik meteen ook niet meer kritisch op vega gestremd op niet, ei eigenlijk nooit meer) Daar voelde ik me best rot over. Terwijl ik naderhand dus dacht, volgende keer moet ik het gewoon nog een x duidelijk uitleggen.

Ik ergerde me op dat moment, vooral aan het feit dat het in huis was gehaald en dat dus niemand het zou opeten.  Gelukkig is schoonzusje der nieuwe lief flexitarier en heeft zij het dus meegenomen. Maar als ik duidelijker was geweest was t niet gebeurd. Ik ga altijd maar van t slechtste uit, dan kan t alleen maar meevallen. En idd tref ik mijn voorzorgsmaatregelen, maar helaas bij werk bbq's of bij de jaarlijkse bingo is er soms geen geweldig alternatief. Dan denk ik altijd maar dat het om het samenzijn gaat en niet om de geweldige etenswaren. Een x betekende dit dat ik droog brood kreeg, toen de rest broodjes shoarma kreeg. Ik heb daarom eigenlijk altijd wel wat te eten mee, bv. instant noodles. Misschien is dat ook een optie voor jou.

[Calhoun84]

Hoi Erwin, en welkom op Vegatopia. Ik zie dit draadje nu pas. Sinds november ben je dus van 'alleseter' een 'zeikvegetariër' geworden. Dat is nogal een overgang, en ik moet zeggen dat je collega's goed rekening met je hebben gehouden tijdens de barbecue en de receptie. Ik heb tijdens de eerste barbecues op mijn werk genoegen moeten nemen met stokbrood en kruidenboter ('Wat? Eten vegetariërs ook geen kip?').

Maartje neemt geen blad voor de mond, maar ik denk wel dat haar (ietwat provocerende) antwoorden een kern van waarheid bevatten. Ook ik krijg de indruk dat je - uiteraard niet expres - te veel van je collega's verwachtte. Ik vind het al heel wat dat ze vleesvervangers kopen en voor kaassouflés op de receptie zorgen. Veel vegetariërs (ik ook, trouwens) eten (ja, inconsequent, maar dat is een ander draadje) wel (niet noodzakelijkerwijs vegetarisch gestremde) kaas. Als je dat niet doet, moet je dat expliciet aangeven (of - de kortste klap - zeggen dat je veganist bent). Dat men er niet aan denkt dat op vleesvet gebarbecuede veggieburgers niet meer vegetarisch zijn, is misschien dom, maar nu eenmaal de dagelijkse praktijk. Uit je bewoordingen ("kwam een medewerker van onze administratie aanzetten") klinkt toch een lichte irritatie, die je waarschijnlijk ook non-verbaal hebt laten blijken. En dat wordt (terecht) als lastig ervaren (we hebben er een leuk artikeltje over in de Vraagbaak).

Het is logisch dat je - als nieuwbakken vegetariër - nog niet weet hoe je ervoor kunt zorgen dat alles tijdens een barbecue, receptie of buffet wel naar wens is. Natuurlijk vergeet je dus om vooraf bepaalde dingen te regelen (bijvoorbeeld zelf een aluminium schaaltje meebrengen voor de barbecue) en natuurlijk is het dan lastig om dan te zeggen dat je die speciaal voor jou geregelde dingen niet wilt/kunt eten. En ook al bedoel je het niet zo, je collega's kunnen dat als ondankbaar beschouwen. Zoals Maartje schreef: neem de regie in eigen hand, en regel de dingen vooraf. En mocht je in valkuilen trappen (er zijn er meer dan je denkt), leg dan de 'schuld' voornamelijk bij jezelf: jij was niet duidelijk genoeg. Een expliciet 'ontzettend bedankt dat je er aan hebt gedacht, maar ik kan er om deze of die reden toch niets mee' doet wonderen.

Kortom: duidelijkheid scheppen (ook voor jezelf) en dit vooraf duidelijk communiceren. Na verloop van tijd zullen dit soort situaties steeds minder voorkomen (niet omdat je collega's ineens slimmer zijn geworden, maar omdat jij die situaties beter kunt managen).

Dank voor je reactie, hier heb ik wat meer aan. Confronterend maar zonder waarde- en vooroordelen. Mijn non-verbale communicatie is over het algemeen vrij sterk maar als ik geïrriteerd was dan was dat voornamelijk op mijzelf, ik voelde me redelijk opgelaten juist omdat men zo attent met mij rekening had gehouden. Ook had ik net daarvoor een vervelende discussie gehad met 100 waarom vragen waarbij mijn gesprekspartner op een gegeven moment heel euforisch naar mijn werkschoenen wees en lachend uitlegde dat dat leer was. Dus ik was wellicht eerder ook al wat geïrriteerd.

Blijft onjuist dat ik had verwacht had dat ze zouden weten dat ik geen kaas eet aangezien er ook vega's zijn die dat helemaal niet weten. Ook bedankt voor de rest van de tips, heb in ieder geval al voldoende geleerd voor de barbecue van volgende maand... (Kan men niet eens een keer wat origineels verzinnen?   En nee, ik kan zelf niet in de organisatie)

[Calhoun84]

Nadeel van de landmacht is, voor mijn gevoel, ook de "stoere mannen cultuur".

Huh....manlief van mij heeft jaren bij de commando's gezeten . Je hoort er juist met zijn allen één te zijn, één team, zorgen voor jezelf EN elkaar.

Tja, ik ben dan ook geen commando....

[Eelco]

Ook had ik net daarvoor een vervelende discussie gehad met 100 waarom vragen waarbij mijn gesprekspartner op een gegeven moment heel euforisch naar mijn werkschoenen wees en lachend uitlegde dat dat leer was. Dus ik was wellicht eerder ook al wat geïrriteerd.

Haha, ja, dat is zeker niet de eerste keer dat die voorbij komt. We hebben al het een en ander verzameld in
Hoe om te gaan met vervelende collega’s en andere carnivoren

[lieve lijn]

En je vroeg niet wanneer hij de laatste x zijn schoenen had opgegeten

[chantalv80]

Nadeel van de landmacht is, voor mijn gevoel, ook de "stoere mannen cultuur".

Huh....manlief van mij heeft jaren bij de commando's gezeten . Je hoort er juist met zijn allen één te zijn, één team, zorgen voor jezelf EN elkaar.

Tja, ik ben dan ook geen commando....

Eén pot nat! 

[Sam]

Dit weekend weer een BBQ met bijna alleen maar vleeseters, dit keer uitgebaat door een professionele barbecue-er. Hij had wel vleesvervangers bij zich, maar toen bleek dat die vleesvervangers tegen de worsten en speklappen aan gingen liggen op het rooster heb ik hem vriendelijk een grillbakje aangeboden. Hij vond het maar raar, en had nog nooit gehoord van vegetariers die het maar vies vinden dat hun spullen tussen het vlees liggen: krijg je niks van, het is alleen wat marinade, als je nou allergisch was... Maar hij heeft het wel voor me gedaan, dus dat was fijn.

[Eelco]

Raar dat mensen zich niet voor kunnen stellen dat vegetariërs principeel geen vlees eten en daarom dus ook geen vlees (al is het maar in homeopatische doses) willen proeven. De 'vegetarische vleesbarbue' is net zo'n klassieker als de 'soep zonder ballen' of het 'broodje ham-kaas zonder ham'. Wel mooi dat de professionele barbecueër het grillbakje wilde gebruiken - en er wellicht de volgende keer zelf een bakje meeneemt, als extra service.