Kieskeurig zijn is heel natuurlijk

[Eelco]

Niet iedereen heeft kinderen die ook als peuter en kleuter alles willen eten en uitproberen, zoals die van onze Annemieke. Sterker nog, de meeste kinderen hebben een periode waarin ze onzettend sceptisch zijn tegenover voedsel, vooral bittere en zure groenten. En volgens een deskundige is dat helemaal niet verwonderlijk. Het complete artikel vind je hier, weliswaar in het Duits. De korte samenvatting:
- zodra kinderen vast voedsel krijgen, en niet meer moedermelk of andere gegarandeerd veilige voeding, krijgen ze het idee dat ze zelf moeten bepalen welk voedsel veilig is en welk voedsel niet (en dat was in de tijd dat men zelf voedsel verzamelde, geen slecht idee)
- zuur en bitter kan onrijp of zelfs giftig betekenen, dus liefst vermijden.
- zoet en vet is altijd raak: ongevaarlijk, lekker, en je kunt weer een tijdje vooruit
- en ook zonder groenten en dergelijke groeien de meeste kinderen als kool

Ervan uitgaande dat niemand zijn kinderen wil vergiftigen, is dit instinct vrij overbodig, maar wel aanwezig (alhoewel mijn lievelingskostje spinazie was). Hoe dat te onderdrukken? "Eet je bordje leeg, anders geen toetje" is nogal contraproductief. Wel effectief: laat kinderen 'spelen' met hun eten. Ga met ze naar de markt, kook samen met ze, en laat ze er tijdens het eten een vrolijke janboel van maken.

Tot zover de theorie. Ik heb geen kinderen  .

[fem fatale]

Volgens mij is dat advies precies wat Annemieke doet, het lijkt dus heel effectief 

[Eelco]

Volgens mij is dat advies precies wat Annemieke doet, het lijkt dus heel effectief 

Inderdaad 

[M.]

Mmja. Ik heb dezelfde methode gebruikt als Annemieke, en in het begin ging het echt geweldig. Madam at alles wat we haar voorschotelden dus wij waren er natuurlijk van overtuigd dat het door die methode kwam. Maar opeens kwam er een omslag en bliefde ze van alles niet meer, ook dingen die ze eerder wel met smaak had gegeten. En nu eet ze de ene dag als een bootwerker, en de volgende dag mikt ze alles op de grond 

[Annemieke]

Maar dat geeft dan toch niet?
Dat deed T. ook hoor, ineens met eten smijten en een tijdje minder interesse hebben. Geen punt van maken, gaat weer voorbij. Ik heb het niet als vervelend ervaren.

C. heeft momenteel ook een nieuw dingetje: als hij iets nieuws in handen krijgt, checkt hij eerst even de structuur door het fijn te knijpen. 

Bedoelen jullie met 'mijn' methode de Rapley of het 'eetopvoeden'?

[fem fatale]

Het mee boodschappen doen, helpen met koken, niet moeilijk als ze kliederen (wat volgens mij wel inherent is aan rapley).

[Annemieke]

Ah ja.

Ook momenteel gaande hier: baby C. wil minder graag in zijn eetstoel en al helemaal geen brood. Net had ik hem in de drager en hup, achter elkaar nam hij stukjes brood aan. Idem voor op schoot. Soms heeft het niet eens per se met het eten zelf te maken. Wat dan wel? Geen idee.

[chantalv80]

Mmja. Ik heb dezelfde methode gebruikt als Annemieke, en in het begin ging het echt geweldig. Madam at alles wat we haar voorschotelden dus wij waren er natuurlijk van overtuigd dat het door die methode kwam. Maar opeens kwam er een omslag en bliefde ze van alles niet meer, ook dingen die ze eerder wel met smaak had gegeten. En nu eet ze de ene dag als een bootwerker, en de volgende dag mikt ze alles op de grond 

Herkenbaar!

Mijn meiden aten zeker niet elke dag even goed, dat haalden ze een paar dagen wel weer in en ze groei(d)en toch wel    Bij de weekboodschappen mochten ze ook altijd 1 groente uitkiezen om te eten en altijd helpen in de keuken. Tegenwoordig koken ze zelf ook wel. De 16 jarige volgt alleen precieze recepten op, de 11 jarige staat als een ware 'Swedish Chef' met potten, pannen en kruiden te smijten. En ach, ze lusten bijna alles..

[meisbaer]

Nou dan was ik geloof ik wel een bijzonder kind, als ik de verhalen hoor, dan at ik vrijwel alles wat ze me gaven.
Spinazie, spruitjes, witlof, grapefruit... Ik geloof dat ik wel van bitter hou.
Is er dan iets "stuk" met je smaakpupillen of ben je erg goed van vertrouwen? Mijn zussen waren daarintegen wel kieskeurige eters. Mijn moeder maakte dan ook vaak naast de spruitjes ook gewoon bloemkool klaar. Iedereen tevreden 

[Annemieke]

Ik heb mijn twijfels bij dat apart koken. Dan maar een keer geen groente, toch? Geen probleem.

[B@ñ@ñenschuimpje]

Zo'n probleem is het toch niet om naast het doppen van de tuinbonen, ook een blikje doperwten open te trekken? Voor mijn moeder was het dat in ieder geval niet, terwijl ze best streng was met dat soort dingen. Iedereen mag wel eens iets niet lusten toch? De situatie was natuurlijk anders geweest als we bijna dagelijks moeite zouden hebben gehad met wat de pot schaft.

[meisbaer]

Bloemkool is toch ook gezond? Beter dan geen groente zou ik zeggen. Wel werden mijn zussen aangemoedigd om af en toe eens iets te proeven wat ze niet lustten. Op een gegeven moment waren er wel groentes die opeens niet meer zo vies leken te zijn  . Afgelopen kerst heeft mijn jongste zus zelfs champignons gegeten, wat ze jarenlang verschrikkelijk vond, dus het werkt wel.

[Annemieke]

Zo'n probleem is het toch niet om naast het doppen van de tuinbonen, ook een blikje doperwten open te trekken? Voor mijn moeder was het dat in ieder geval niet, terwijl ze best streng was met dat soort dingen. Iedereen mag wel eens iets niet lusten toch? De situatie was natuurlijk anders geweest als we bijna dagelijks moeite zouden hebben gehad met wat de pot schaft.

Geen enkele probleem om iets niet te lusten, maar door meteen iets alternatiefs voor te zetten, moedig je niet aan om het weer eens te proberen, toch?

[B@ñ@ñenschuimpje]

Dat komt dan later vanzelf weer denk ik dan. Ik ben later ook vanzelf (gekookte) witlof en andere dingen gaan waarderen die ik als kind niet zo bliefde. Maar tuinbonen blijf ik nog steeds verre van. Was ook het enige dat echt onder de uitzonderingenregel viel geloof ik, al kwam dat ook mede doordat ze prijzig waren en bewerkelijk. Ik (en mijn zussen ook trouwens) deed mijn moeder er eigenlijk een plezier mee ze niet te willen eten.

[chantalv80]

Zo'n probleem is het toch niet om naast het doppen van de tuinbonen, ook een blikje doperwten open te trekken? Voor mijn moeder was het dat in ieder geval niet, terwijl ze best streng was met dat soort dingen. Iedereen mag wel eens iets niet lusten toch? De situatie was natuurlijk anders geweest als we bijna dagelijks moeite zouden hebben gehad met wat de pot schaft.

Geen enkele probleem om iets niet te lusten, maar door meteen iets alternatiefs voor te zetten, moedig je niet aan om het weer eens te proberen, toch?

Daar ben ik het wel mee eens. Door dat vaker te doen met dingen die ze niet zo lekker vinden, krijg je kinderen die (volgens moeders dan) 'niks lusten' of 'moeilijke eters' zijn. 

[Marthe]

Zo'n probleem is het toch niet om naast het doppen van de tuinbonen, ook een blikje doperwten open te trekken? Voor mijn moeder was het dat in ieder geval niet, terwijl ze best streng was met dat soort dingen. Iedereen mag wel eens iets niet lusten toch? De situatie was natuurlijk anders geweest als we bijna dagelijks moeite zouden hebben gehad met wat de pot schaft.

Geen enkele probleem om iets niet te lusten, maar door meteen iets alternatiefs voor te zetten, moedig je niet aan om het weer eens te proberen, toch?

Daar ben ik het wel mee eens. Door dat vaker te doen met dingen die ze niet zo lekker vinden, krijg je kinderen die (volgens moeders dan) 'niks lusten' of 'moeilijke eters' zijn. 

Ik ben zo'n moeilijke eter. Ik moest alles van mijn moeder proberen en vaak zoveel eten als ik oud was (acht spruitjes etc.). Maar ik was eigenwijs en ging nog liever zonder eten naar bed. Ik heb mijn ouders daarmee wel eens tot wanhoop gedreven, geloof ik.
Ik vind dingen al snel te pittig of heet of vind de structuur niet lekker. Ik houd niet van heftige smaken of melige structuren. Zo lust ik ook geen alcohol. Sommige dingen vind ik koud of rauw wel lekker, maar warm bereid weer niet.
Een beetje een aansteller dus. De laatste tijd probeer ik er wel wat aan te doen, en inmiddels kan ik al tuinbonen, koffie, aubergine en kikkererwten toevoegen aan de dingen die ik nu wel af en toe eet en drink. Ook vind ik dat eten niet per se altijd heel erg lekker hoeft te zijn, en dat ik best eens iets kan eten wat niet (zo) lekker is. Als klein kind begreep ik dat nog niet echt. Maar goed, voordat er hier vrijwillig spruitjes in huis komen... dat duurt nog wel even!

[Gwennepen]

Ik at vroeger alles, echt alles. De kliekjes die andere kindjes op een kinderfeestje lieten liggen op hun bordje verdwenen in mijn mond. Ik keek de spruitjes van een ander z'n bord af. En nu vindt men mij een moeilijke eter( want vegan)
Mijn oudste kind(13) at vroeger knap waardeloos, maar snapt nu dat niet alles je kostje kan zijn. Ik werd er wel hysterisch van in het verleden dat gemier met eten. Mijn jongste(9)eet nu nog slecht, maar ik heb er wel vertrouwen in dat het goed komt. Hij eet wel, maar ik moet het erin praten. Maar wanhopig word ik er niet meer van.
Mijn zusje at en eet heel slecht. Daar kwam denk ik bij mij de enorme woestheid vandaan toen mijn oudste niet wou eten. Dan zaten we vroeger bij ons thuis aan tafel en dan nam ze na lang aandringen een hapje rijst en dat liet ze dan uit haar mond vallen. Gedver. Zij heeft nu suiker, obesitas en osteoporose.

[M.]

Ik vind het heel lastig allemaal. Aan de ene kant wil ik niks opdringen en denk ik dat als we er niet zo'n groot punt van maken ze vanzelf wel gaat eten, aan de andere kant vind ik het ontzettend vervelend als ze niks eet, omdat ik bang ben dat ze dan niet genoeg binnenkrijgt. En het is ook gewoon irritant dat ik mijn best doe om iets lekkers voor haar klaar te maken en dat vervolgens onmiddellijk op de grond gesmeten wordt. We geven haar nu dan wel eens wat anders, maar daar wil ik op een gegeven moment wel mee ophouden denk ik. Mijn nichtje kreeg tot haar vierde potjes babyvoer omdat ze niks bliefde met stukjes erin. Inmiddels is ze 11 en wordt er nog steeds dagelijks apart voor haar gekookt (denk aan pasta, kipnuggets en stukjes komkommer). Dus ik heb wel een goed voorbeeld van hoe ik het niet wil hebben.

[Annemieke]

Ik begrijp je volledig. Ik zou zorgen dat er in eerste instantie al meerdere dingen te kiezen zijn. En bied elders op de dag iets aan dat qua voedingsstoffen ook goed is, zoals een avocadoshake.

[chantalv80]

Inmiddels is ze 11 en wordt er nog steeds dagelijks apart voor haar gekookt (denk aan pasta, kipnuggets en stukjes komkommer).

Jeutje....ik zou daar moe van worden hoor. Elke dag twee maaltijden maken, is teveel van het goede.