Ik herken het probleem wel... Ik heb ook een paar weken flexitariër geweest voor ik volledig veggie ging. Het idee van nooooit geen vlees meer was voor mij te veel. Ik was er echt dól op, en stond bij de familie bekend als een van de grootste vleesgenieters.
Maar het was bij mij als bij een dieet waarbij je niet meer kan stoppen met aan allerlei lekkers denken dat je niet mag: je krijgt er veel meer zin in als ervoor. Ik heb toen besloten om het helemaal en 'stiekem' te proberen, want ik wist niet of ik het vol kon houden. Eigenaardig genoeg heeft het enkele weken geduurd eer mijn papa het doorhad
Maar goed, in het begin had ik in mijn hoofd dat als ik het niet kon, dat het wel oké was als ik terug vlees ging eten, want ik kon altijd terug naar mijn flexi idee, want niemand wist toch dat ik het had geprobeerd. Dat heeft gek genoeg ook wel geholpen, het idee van: ik kan elk moment op deze beslissing terugkomen, moest het te erg worden. (En dat is het ook voor jou: als je het probeert, dan houd niets je tegen om ooit die klok terug te draaien, al is het maar voor af en toe 1 klein stukje ofzo) Het enige was, na enkele weken stond het idee van een dood dier eten mij echt heel hard tegen, en dat woog niet op tegen die hamburger die op mijn bord lag.
In het begin had ik nog dus regelmatig zin in vlees, maar dat is na 3 weken overgegaan, gelukkig. Dus tijd was bij mij wel echt een factor. Ik kon toen nog helemaal niet goed koken, en ik denk dat dat wel degelijk had geholpen
Al heeft tijd er ook mee te maken gehad, het was echt een soort 'afkicken' voor mij.
Ik denk dat dat het belangrijkste is als je daarmee zit; maak superlekker veggie eten. Dat maakt het makkelijker om vlees te missen, of je nu gewoon vlees gaat verminderen of helemaal veggie gaat, zolang je het maar positief bekijkt, je doet nu al heel veel! En als je beslist om je omgeving alles te laten weten als je er voor gaat: veel succes. En anders ook natuurlijk
46 Reacties
25543 Gelezen