Jarenlang at ik "gewoon" lacto-vegetarisch en best veel zuivel in mijn maaltijden.
Zo'n vijftien jaar geleden begon ik meer te experimenteren met het weglaten van zuivel en schoof ik op richting het pure planten eten. Dat kwam ook doordat ik veganisten leerde kennen, die er nogal "zwaar" ingingen.
Maar het ging wel heen en weer steeds, wisselende periodes van geen, minder of meer zuivel in het dieet.
Toch heb ik de veganistische visie nooit echt omarmd, ik vind dieren nog altijd niet even belangrijk als mensen en ik ben niet helemaal volledig tegen dierproeven of dierlijke voeding.
Maar de bio-industrie met zijn oestrogenen in de melk (koeien onnatuurlijk snel weer zwanger, borstvorming, help!), de vroege slacht van te vroeg versleten koeien met hun gigantische abnormale mega-uiers, de kunstmest uit olie, het geimporteerde soyaveevoer uit vernietigde oerwouden, de giga-stallen zonder weidegang, de ontstekingspus in de melk, ik wil er niets meer mee te maken hebben.
Toch moet ik toegeven dat ik vooral geminderd heb met zuivel vanwege mijn eigen gezondheid, ik voelde me steeds ongezonder bij het dierlijke vet en de eiwitten in de zuivel deden me blijkbaar ook geen goed, altijd die opgezwollen slijmvliezen en in de ochtend de dichte neus en terugkerende snotverkoudheden.
In de praktijk ben ik nu bijna geheel planteneter, ik eet af en toe nog wel eens een broodje waar wat melkpoeder in zit, maar that's it.
Omdat ik bijna niets meer eet uit fabrieken, hoef ik gelukkig nauwelijks nog etiketten na te lezen op gelatine of vleesextracten etc.
Het heeft mede zo lang geduurd omdat ik altijd wat angstig was, dat ik de eiwitten uit melk echt nodig had.
Maar nu eet ik zelfs geen peulvruchten meer omdat ik inmiddels weet dat er in zaden, noten, avocado's en zelfs in (deels rauwe) groenten en fruit meer dan genoeg eiwitten (essentiele aminozuren) zitten en ik helemaal niet bang hoef te zijn voor eiwittekorten.
Ik voel me niet thuis bij dat zwaar beleden veganisme, voel ik me vooral planteneter en koop niet graag meer leren schoenen als het niet echt hoeft. Maar een trui met wol, een broodje waar honing op zit, iets met een beetje melkpoeder, ik kan er niet principieel mijn neus voor ophalen. Veganisme is gewoon niet mijn levensbeschouwing, dieren zijn lief en heel belangrijk enzo, maar niet even belangrijk als mensen. Ik ben nu vooral planteneter en voel me daar heel goed bij.