Wat was vroeger je lievelingskostje?

[Eelco]

Niet geheel koken-gerelateerd, maar wel eten-gerelateerd. Als kind (basisschooltijd) had je vast een of twee gerechten waar je dol op was - en die je steevast koos als je jarig was of bij je oma logeerde. Wat was/waren jouw lievelingskostje(s)? En eet je ze nog steeds graag?

Mijn grote favoriet was spinazie (diepvries, maar dan wel zonder 'bloep' - heel belangrijk) met schijfjes gekookte ei. En bloemkool - met een kaassaus (zonder rare kruiden!); de bloemkool van mijn oma, met nootmuskaat, vond ik ook erg lekker. Erbij liefst gekookte aardappelen met jus - en iets vlezigs hoorde er bij, maar dat was bijzaak. Typische kindermenu's als pannenkoeken en patat met mayonaise vond ik vooral gezellig (want feestje of zo), maar niet echt bijzonder.

Spinazie (nu alleen vers) en bloemkool eet ik nog steeds graag, maar de bereidingswijze is ietwat 'volwassener' geworden.

Anekdotes zijn zeer welkom in deze draad - en ook vl33s mag hier rustig worden genoemd, vind ik.

[Eelco]

en ook vl33s mag hier rustig worden genoemd, vind ik.

Om op dit punt het spits af te bijten: toen mijn oom nog single was en een bijzonder fijn appartement op Het Vliet te Leeuwarden had, met biljardtafel en dartboard, gingen mijn broertje en ik daar graag logeren. Vermaak en laat opblijven gegarandeerd. En uiteraard mochten we kiezen wat we wilden eten (dat waren nog tijden). Op een avond werd het dus snackbar-eten (de snackbar was om de hoek). Mijn broertje wilde kip. Mijn oom noteerde: 'een halve kip'. Waarop mijn broertje in huilen uitbarstte: 'ik wil geen halve kip, ik wil een hele kip.' Die halve kip was natuurlijk ook al veel te veel voor het ventje dat hij toen was.

Misschien ook leuk om te weten: toen mijn broertje nog jonger was, had hij een geweldige oplossing voor het morele probleem vlees-eten: je hebt eet-kippen (die lekker zijn) en echte, levende kippen (die lief zijn). En dat zijn twee heel verschillende dingen!

[B@ñ@ñenschuimpje]

Macaroni met ham en kaas.
Verjaardagskost, bij mijn oma heb ik nooit gelogeerd.
En patat + kroket + eventuele doperwtjes (uit blik!) gingen er ook altijd prima in, dat begon al stiekem onderweg terug van de snackbar. Maar om eoa reden was dat nooit verjaardagsvoer.

[lieve lijn]

Ik heb de schoolarts in groep 4 van der stoel laten vallen, door te zeggen dat mijn lievelingskostje Spruiten waren. Dat had ze in 20 jaar schoolarts zijn nog nooit meegemaakt.

Daarnaast kregen we bij opa en oma altijd aardappelletters en dennenappeltjes  uit de oven (ik mocht aan het begin van de zak woorden leggen) met daarnaast groente en vl33s.

Wij hadden eerst altijd pannenkoeken dinsdag (ivm met gymles van broertje en mij) daarna werd dit pizzadag (toen we geen pannenkoeken meer konden zien) en later verhuisde die dag naar vrijdags (paardrijles)

[Nevyn]

Ik was zo'n vervelend kind wat niks lustte en bij voorbaat al riep "dat lust niet". Wat ik wel lustte wisselende per week, geloof ik. Ik was wel gek op speklappen en spek (warm, koud, gebakken of niet, 't maakte mij niet) en andere veels te vette dingen. Je kunt je afvragen wat voor cholesterolgehalte ik toen had 
Geraspte wortel met rozijn, dat vond ik wel heel erg lekker, nadat ik de eerste keer natuurlijk wel bij het zien al geroepen had dat ik dat niet lustte  En spinazie vond ik volgens mij ook altijd wel lekker.

[Hausfrau]

Krootjes met mayo en een speklapje, en hachee
en niet te vergeten:
de bami van oma
 

daar zou ik haast voor zondigen.............

[koekje]

Sla (ik was toen al konijn), echte appelmoes, stoofpeertjes, bietjes, spinazie en wild. Ik lust alles daarvan nog steeds graag, wild eet ik niet meer vaker dan 1x per 3 jaar. Behalve de dierlijke component van het lijstje, eet ik alles nog steeds geregeld en maak het tegenwoordig zelf klaar.

[Bast]

Oh nootmuskaat
Van die half vergane muffe meuk voorgemalen en al uit een potje. Mijn oma deed het regelmatig over dingen heen, zoals de bloemkool. Zo jammer. Paar jaar terug begon moeders er ook ineens mee, maar dan over de sperziebonen. Dat vind ik echt niet lekker.

@Lijntje
Dennenappels uit de oven?

Ik heb jarenlang nauwelijks willen eten. Er zijn dan ook teveel foto's over de beproefde techniek om iets naar binnen te krijgen (2 man en een houdgreep). Wat wel vrij snel als eetbaar werd beschouwd, waren aardappels. Muv puree, want die kreeg ik of uit een zakje of echt smakeloos opgediend. Koekje's puree heeft me inmiddels bekeerd. Aardappels met jus waren vroeger favoriet, want dat aten we thuis nooit. Ik heb zelfs op introweek voor mijn studie vlees (Had me niet als vegetarier aangemeld uit angst voor kartonnen vleesvervangers en paddo's. Dit bleek geheel terecht achteraf gezien) geruild tegen aardappels met jus. Zelf maak ik eigenlijk nooit jus, maar ik kook mijn aardappels dan ook weinig. Bakken, zowel in de koekenpan of in de oven komt het meest voor tegenwoordig. Of poffen. Met knoflooksaus of kruidenboter! Ook al jaren favoriet, al dan niet zelfgemaakt.
Tomatensoep was ook favoriet. Met name de Chinese tomatensoep van Cupasoup (die tauge knaagt lekker weg) en iets uit een ander zakje dat me moeder had gepimpt met wat suiker en tabasco. Die zoetzure smaak was het begin van mijn kookinteresse, ik moest weten hoe ik dat ook maken.
En de geuren van de kruidige gerechten die ik eerst niet kreeg, omdat ik te jong was voor zoveel scherpte. Ik herinner me nog de bonte verzamelingen mensen die af en toe bij ons of ergens anders kwamen koken. Kokosnoten werden open getikt in de achtertuin, mevrouw met rare stip op d'r hoofd die rijst met haar hand at zonder bestek, de geur van pindasoep.
Op een gegeven moment werd de tijd rijp geacht voor een Ethiopische stoof. Dat was een loeiheet iets, ondanks dat het afgeblust werd met appelmoes. 2 uur erover gedaan om mijn bord leeg te krijgen, maar ik was verslaafd aan de pittigheid.

Spruitjes kreeg ik nooit thuis en ik kan me ook niet herinneren dat ik het wel ergens had gegeten. Tot ik spruitjes a la polonaise kreeg. Dat vond ik toen erg lekker. Zelf maak ik ze nooit zo eigenlijk gek genoeg...

Ja, en chocolade he. Vanaf dat ik heel jong was. En marsepein. Ik herinner me de chocoladebar van Barbie, waarmee je ook je eigen lolly's kon maken. Heb uit nostalgie nog een My Little Chocolate Factory gekocht voor 8 euro bij de Action haha.
Mijn moeder heeft ook in Amerika gewoond en van uit die tijd en van onze reizen hebben we ook een voorliefde voor brownies en muffin gekregen. Die waren hier toen nog niet zo hip. Verder Pop Tarts, Kool-Aid, Jell-O, Devils Food+andere bakmixen en Shake&Bake paneermeel Italian stijl.

Jeetje, ik heb veel herinneringen met en aan eten...

[koekje]

Vergeet je fast food-kennis niet, ik kom niet verder dan kroketten.

[Christiaan]

Bruine bonen met karnemelksaus en het liefst nog het vel van griesmeelpap na.

[Bast]

Karnemelksaus?

En ja, ik ben gedeeltelijk op fastfood groot gebracht. Ik herinner me nog dat er marshmellows in de warme choco bij BK op het Leidseplein zaten. Knoflooksaus hadden ze er toen ook nog.

Brosnootjes, die mis ik trouwens. Vroeger had je lekkere in de supermarkt, maar ook met van die groene fliebertjes op het jasje in de Hema.

[LelleL]

Mijn lievelingsgerechtje was zonder twijfel bloemkool. Met bloemsausje en nootmuskaat.

En mn moeder heeft een briefje bewaard waarop ik een receptverzoek deed (we mochten elke zondag iets uitkiezen en op de koelkast hangen); aardappelschijfjes uit de oven; (was iets met een roomsaus, weet het niet meer, toch eens navragen bij mn moeder) en een lekker sappig biefstukje.
24 jaar geleden alweer. 

Bloemkool staat nog steeds in mn top drie, maar het biefstukje heeft plaats moeten maken.

[Christiaan]

Karnemelksaus?

Karnemelk gebonden met roux. Uitkijken dat het niet schift. Horen ook nog spekjes bij.

[Bast]

Geinig, nooit over na gedacht dat het ook met karnemelk kon. De combi met bruine bonen klinkt me alleen niet zo overtuigend in de oren.

Oh ja, aardappels uit de oven. Vroeger ben ik een enorme fan geweest van Aardappel Anders. Ik heb het vorig jaar voor de gein nog eens geprobeerd. 

[Eelco]

Oh nootmuskaat
Van die half vergane muffe meuk voorgemalen en al uit een potje.

Ja, gek he, en dat spul accepteer je tot je zelf de nootmuskaatrasp ontdekt. Nou zijn mijn ouders ook aardige culinitwits - jij had blijkbaar wel een fijne culinaire jeugd!

Spruitjes kreeg ik nooit thuis en ik kan me ook niet herinneren dat ik het wel ergens had gegeten. Tot ik spruitjes a la polonaise kreeg. Dat vond ik toen erg lekker. Zelf maak ik ze nooit zo eigenlijk gek genoeg...

Mijn ouders, vooral mijn vader, hebben een spruitjescomplex. Toen ik een jaar of dertien was, heb ik mezelf bij mijn oom (die van de geweldige logeerpartijen) en mijn 'tante' (zijn huidige ex, wel nog goede vrienden) uitgenodigd voor een 'echte spruitjesmaaltijd'. Sindsdien ben ik bekeerd; ik heb mijn vader al gedreigd dat hij de volgende winter bij ons verplicht spruitjes moet eten.

Je vraagt je soms wel af wat voor vreselijke dingen onze grootouders hun kinderen hebben aangedaan. Die ouwelui hebben groentecomplexen waar je U tegen zegt  .

[Bast]

jij had blijkbaar wel een fijne culinaire jeugd!

Ja, heel afwisselend. Dat was zeker leuk, alleen had ik toen niet altijd door 

Mijn ouders, vooral mijn vader, hebben een spruitjescomplex. Toen ik een jaar of dertien was, heb ik mezelf bij mijn oom (die van de geweldige logeerpartijen) en mijn 'tante' (zijn huidige ex, wel nog goede vrienden) uitgenodigd voor een 'echte spruitjesmaaltijd'. Sindsdien ben ik bekeerd; ik heb mijn vader al gedreigd dat hij de volgende winter bij ons verplicht spruitjes moet eten.

En met welk spruitjesgerecht ben je bekeerd? Details, details!

Mijn mams heeft 't nog wel een keer geprobeerd toen ik haar spruitjes voor zette, maar het was geen succes. Ze vindt ze echt niet lekker.

Je vraagt je soms wel af wat voor vreselijke dingen onze grootouders hun kinderen hebben aangedaan. Die ouwelui hebben groentecomplexen waar je U tegen zegt  .

Dat viel wel mee bij mijn mams eigenlijk. Ik heb wel een papcomplex overgehouden aan mijn oma. Ze heeft echt heel veel pogingen gedaan om me dat te laten eten. Jus d'orange, chocoladeschaafsel en andere toevoegingen hebben nooit het gewenste effect gehad. Mijn moeder zie ik ook geen pap eten.. 
Mams is wel enigszins beledigt dat ik niet alles wat ze gekookt heeft eet. Met name haar gehaktballen zijn een gevoelig punt.
Van mijn vaders kant weet ik weinig hoe die thuis aten. Hem heb ik dan ook nooit zien koken, volgens mij. Mijn stiefmoeder wel. Zij drukte me op het hart dat koken fantasie was en je gewoon dingen uit moest proberen en experimenteren. Haar verse tomatensoep (die kwam ik toch veel vaker uit een pakje tegen) was erg lekker. Voor de rest moet ik zeggen dat die keuken niet mijn favoriet was. Ook niet bij hun vrienden.

Oh, wacht. Ik heb nog een trauma. Toen we Canadese familie op gingen zoeken, kreeg ik bij aankomst soep aangeboden. Ja graag, oudtante! Het rook niet appetijtelijk en er boven hangend ontwaarde ik een stuk schenkel. Echte stevige Hollandsche erwtensoep, eet smakelijk! Nee, dat was het echt niet hoor.
De aardappelpuree tijdens de feestdagen ook niet trouwens. Flauwe en grauwe smakeloze brij :pukey:

[Christiaan]

Geinig, nooit over na gedacht dat het ook met karnemelk kon. De combi met bruine bonen klinkt me alleen niet zo overtuigend in de oren.

Oorspronkelijk is het een maaltijd met aardappelen, sla en sp3kj3s. Waar de innovatie met bruine bonen vandaan komt weet ik niet, maar peulvruchten combineren altijd wel goed met zurige smaken.

[karl]

Een blijvende herinnering bewaar ik aan de Paaseieren die mijn moeder af en toe maakte. Dit was een ovenschotel van gehalveerde hardgekookte eieren, waarbij het eigeel was vermengd met stukjes h3sp, met een kaas-béchamelsaus erover. De halve eieren werden op gebakken broodcroutons geplaatst. Ik heb het recept nog, maar maak het niet klaar vanuit een zekere piëteit tegenover het verleden.
Mijn vader was, naast het bakken van wafels en pannenkoeken, een meester in de bereiding van z33tong à la Normande, met een rijke roomsaus met champignons en onwaarschijnlijk lekkere Pommes Duchesse (sierlijk gespoten aardappelpuree die een korstje krijgt in de oven.)
Maar ook dingen die we juist niet aten werden daardoor lekker en begerenswaardig: vrijwel alle soorten bonen, gehakt, olijfoliesauzen..

[Hizikigrrrl]

Mijn moeder heeft ook een pap-aversie! Voor mij maakte ze het vroeger altijd wel klaar, maar zelf eten deed ze het niet. Ah, jeugdtrauma's...

[haantje]

Aaaahhh, de gezamenlijke maaltijd, hèt familiemoment van de dag. Middelste zus werd regelmatig hardhandig richting bijkeuken verplaatst op een krukje gezet, bord op de vriezer en ze mocht er pas weer weg als het op was. Ik was niet de makkelijkste eter, maar ook lang zo moeilijk niet als zusje.
Ik had het niet zo op sperziebonen, die draden vond ik maar niks. Typisch, want ik heb nu nooit meer draden in de sperziebonen.
Ik hield wel van sla, rabarber, diepvriesspinazie, aardappelkroketjes, bruine bonen (die fungeerden dan als groente bij gebakken aardappels), bloemkool met sausje van maizena en paprikapoeder, boerenkool, hutspot, soep. Vooral dingen dus die vrij gemakkelijk naar binnen glijden. (Ik had soms echt moeite om mijn eten weg te krijgen, heb niet voor niks vorig jaar afscheid genomen van mijn amandelen  )
Wij aten standaard aardappels, groente, dood beestje en heel soms macaroni met een zakje kruidenmix, gebakken ei en augurk (raar maar waar) en heel soms op zondag rijst met tuttfrutti of met kaneel, boter en bruine suiker (ook raar). Pannenkoeken aten we in de herfstvakantie en patat ook zelden. Mijn eerste pizza at ik, denk ik, pas toen ik een jaar of 13 was.
De zomervakanties waren het culinaire hoogtepunt: de opbergruimtes onder de banken in de caravan werden volgestouwd met blikken groente en pakken stabilac. We aten dan drie weken lang blikgroente met saroma als toetje, want dat was lekker goedkoop.