Een nog belangrijker deel van de discussie was, meen ik, gewijd aan de vraag hoe je vegetarisme verdedigt.
Precies! De titel van deze draad is tenslotte niet voor niets 'Bekeren'.
Vegetarisme komt niet in aanmerking voor verdediging, omdat - en dat zal ook een vleeseter beamen - bij een vegetarische voedinswijze niet iets nadeligs gebeurt Vlees eten kan, zoals her en der gebeurt, verdedigt worden door te stellen dat er niets nadeligs is aan het doden en opeten van dieren.
Met de voortschrijdend wetenschappelijk inzicht in het bewustzijn, werking van het zenuwstelsel, emoties en intelligentie bij dieren plus de toenemende beschaving waarin:
- dierenartsen bestaan;
- spelletjes waarin dieren gekweld worden als onwenselijk worden beschouwd;
- mensen dieren als huisgenoten hebben;
- mensen dieren trainen (blindengeleide honden, politiepaarden etc.);
- er wetten bestaan waarin regels voor dierenwelzijn zijn opgesteld
- ...
.. is het natuurlijk moeilijk vol te houden dat er met het industriëel gefokken, doden en tot voedsel vermalen van runderen, kippen en varkens geen vuiltje aan de lucht zou kunnen zijn.
Waarom wordt stierenvechten (in ieder geval in Nederland) als onwenselijk en immorele sport bestempeld, maar wordt het totaal niet als probleem gezien als diezelfde dieren met duizenden tegelijk na de geboorte weggehaald worden bij de moeder, een paar maanden in een kist moeten bivakeren of worden vastgeketend waardoor ze zich niet kunnen bewegen om vervolgens te eindigen in een hamburger? Waarom menen we de stierenvechters
wel hun lolletje te willen misgunnen maar de vleeseter
niet? Omdat er meer vleeseters dan stierenvechters zijn?
Voor zover dit soort zaken ethisch danwel onethisch zijn is het in ieder geval niet consequent. Dieren mag je doodmaken, maar dat mag niet voor de lol. Als je ze opeet is het wel akkoord. Althans, daar lijkt het op. Want als je ook bedenkt dat de behandeling van vleesdieren plaatsvindt buiten de keuken, achter gesloten deuren in een slachthuis ergens buiten de bebouwde kom, dan moet ook een vleeseter toch zijn bedenkingen daarbij hebben? Als er immers niets onethisch of onwenselijk aan zou zijn, zou je het gewoon op straat kunnen doen of als gezellig en leerzaam schoolreisje lekker kippen de nek om draaien en daarna lekker genieten van een mals stukje kip.
(Ik heb het nu dus over de situatie in Nederland en andere Westerse "beschaafde" landen, waar we op straat geen kippen slachten en geen morbide spelletjes met dieren organiseren. )
Is het nadenken over al dit soort zaken dogmatisch? Het lijkt mij niet. Iets is pas dogmatisch als er een of ander fundamentele gedachte is waar niet aangetornd kan worden of die niet ter discussie staat. Veel vleeseters zelf hebben al getornd aan de eventuele gedachte dat dieren gewoon als dingen die gesloopt kunnen worden behandelt, want anders zouden ze niet tegen stierenvechten zijn en geen katten aaien en hun kinderen niet leren dat konijntjes lief zijn.
Is het mensen láten nadenken over dit soort zaken een vorm van bekeren? En bekeren tot wat dan wel? Bekeren tot nadenken?
Hierboven zei ik dat vegetarisme geen verdediging vergt, maar hierop is één uitzondering die bestaat uit de kritiek: Doordat je niet meedoet aan het eten van dieren, je vleeseters er daardoor aan doet herinneren dat ze dieren zitten eten, wat weer de eetlust bederft. Maar dat is wel heel erg flauw.
Iemand die vanuit milieu-oogpunt met de trein reist in gezelschap van mensen die trots over het aantal PK's van de motor in hun auto's lopen te ouwehoeren, is hiermee vergelijkbaar. Deze treinreiziger heeft voor wat het milieuaspect betreft net zoveel gelijk als dat een vegetariër gelijkheeft voor wat betreft het dierenwelzijn.
Bekeren is wel wat anders dan verdedigen. Het is gericht op expansie, 'k vind het meer aanvallen.
Ik zou zeggen bekritiseren. Bekritiseren is deftiger. Aanvallen doe je met grof geweld.