Vleeseters die zich steeds maar verdedigen tegenover vegetariers!

[Roos]

Heb net het topic 'jezelf steeds maar verdedigen als vegetarier' (deels) gelezen, en las veel herkenbaars. Maar ik heb zelf een nieuwe trend ontdekt in mijn omgeving, en dat is juist het verdedigen van de vleeseter. Ik krijg steeds vaker te horen "Oh wat goed, vegetarier, wij eten ook maar heel weinig vlees hoor, echt niet elke dag, we eten ook veel vis, en soms ook wel eens van die eh... Valess, best lekker hoor". Terwijl ik helemaal geen oordeel of wat dan ookuit gesproken heb, en dat ook helemaal niet van plan was. En dan verwachten ze ook nog dat ik dan goedkeurend reageer, "Goh goed zeg, vlees afwisselen met vis, en 'wel eens' Valess, applaus!".
Het is waarschijnlijk de onzekerheid van vleeseters die ineens geconfronteerd worden met hun levensstijl, maar ik vind het raar.

[LelleL]

Volgens mij had Lovelocker het daar van de week ook al over. Ik vind het een goede trend in ieder geval.
Geeft aan dat er toch meer bewustzijn komt bij mensen.
Ik complimenteer ze dan ook altijd en wijs ze nog even op het bestaan van biologisch vlees, daar houdt het voor mij wel op.

Vind het een fijnere ontwikkeling dan dat je nog als halve geitenwollensokkenfreak werd gezien omdat je geen vlees at en dat mensen continue aan je gingen vragen 'eet je dan ook geen hamburger/.vleeswaren, noem maar op?'
Of erger: 'owh dus al ik een burger voor je zou kopen zou je hem weggooien, dat is toch vele malen erger?'
En de dooddoener 'mooi zo, dan is er meer voor mij' heb ik ook al tijden niet meer gehoord.

[Roos]

Dat is waar, al moet ik zeggen dat ik in mijn omgeving gelukkig niet vaak dergelijke dooddoeners te horen heb gekregen. Gepest wordt er overigens nog wel vaak, overdreven nadrukkelijk vlees naar binnen werken om mijn reactie te zien. En mijn zoontje wordt nogal eens zielig gevonden omdat ie geen worstje krijgt.
Maar het lijkt wel alsof mensen elke keer zoeken naar bevestiging bij mij, van hoe goed ze wel niet bezig zijn. Ik vind het moeilijk om daar oprecht in te staan, voor mij staat het nog heel ver af van hoe het zou 'moeten'. Ik reageer wel positief hoor, maar ondertussen irriteer ik me toch...

[LelleL]

Dat heb irriteren heb ik dan weer niet.
Zeker niet als mensen het goed proberen te doen.
Bij van die heilige boontjes die een keer biologisch vlees hebben gekocht omdat de rest was uitverkocht en daar jaren op proberen te teren heb ik minder geduld, maar dat zijn er gelukkig niet zo veel.

[karl]

Het eten van rood vlees werd laatst in een lijstje van komende do not-trends als eerste geplaatst. De wereldwijde milieuproblematiek is zeer actueel met onder andere Kopenhagen en velen, ook ernstige wetenschappers en beleidsmensen, wijzen de vleesindustrie als een belangrijke boosdoener aan.
Het is begrijpelijk dat mensen die tot voor kort vrij gedachtenloos vlees aten en ook graag lustten, zich in de verdediging voelen gedrongen. Eten, wat je dagelijks enkele keren doet, is dan ook zeer ingrijpend en bepalend voor je welbevinden. Het is niet prettig jezelf een plezier te doen en tegelijk daarvoor een schuldgevoel te hebben.
Ik begrijp het dan wel dat sommigen zich "excuseren" voor hun eetgewoonten en eigenlijk duidt het op een groeiend bewustzijn.
Je hebt natuurlijk ook altijd keikoppen die aanval de beste verdediging vinden en graag vegetariërs uitdagen.  
Maar vegetarisme wordt volgens mij helemaal hip en maatschappelijk aanvaard. Kunnen wij ons dan wel niet meer in de slachtoffer-rol van de bespotte geitenwollensokker wentelen 

[standaard]

En mijn zoontje wordt nogal eens zielig gevonden omdat ie geen worstje krijgt.

Ik herinner me een interview met Antoinette Hertzenberg (de presentatrice van TROS Radar). Aan haar werd gevraagd hoe haar kinderen ermee omgingen en of die vlees aten als ze bij vriendjes waren en of die het dan niet zielig vinden dat ze geen vlees 'mogen' eten. Hierop antwoordde ze dat het juist andersom was en dat haar kinderen het zo zielig vonden voor hun vriendjes omdat die vlees moesten eten van hun ouders!!

[LelleL]

En mijn zoontje wordt nogal eens zielig gevonden omdat ie geen worstje krijgt.

Ik herinner me een interview met Antoinette Hertzenberg (de presentatrice van TROS Radar). Aan haar werd gevraagd hoe haar kinderen ermee omgingen en of die vlees aten als ze bij vriendjes waren en of die het dan niet zielig vinden dat ze geen vlees 'mogen' eten. Hierop antwoordde ze dat het juist andersom was en dat haar kinderen het zo zielig vonden voor hun vriendjes omdat die vlees moesten eten van hun ouders!!

Hee dat heb ik ook ergens gelezen/ gehoord!

[lieve lijn]

als mensen zich gaan verontschulidigen moedig ik ze wel altijd aan om dan 1 of 2 vleesloze daagjes te doen in de week 

[Eelco]

Ja, het lijkt inderdaad een trend te worden. Vleeseters die verkondigen toch regelmatig vegetarisch te eten. "Wij eten eigenlijk niet eens zo heel veel vlees", 'In restaurants bestel ik vaak een vegetarisch gerecht", "We eten toch minstens een keer per week vis". De laatste tijd komt dat steeds vaker voor. En ook een soort misplaatste bewondering dat 'we' zo consequent niet vlees eten. Het lijkt er op dat Kopenhagen toch zijn doel heeft bereikt.

Alles leuk wel en aardig, maar eigenlijk zou het fijner zijn als ook de horeca zich een beetje aan de trend zou aanpassen. Het is toch van den zotte dat je nog steeds moet uitleggen dat een groentesoep met kippebouillon niet vegetarisch is. En dan ben ik echt niet rabiaat.

Vanavond hebben we geweldig gegeten (de buren kunnen het beamen). Een breed scala aan smaken. Ik zou er persoonlijk niet het etiket 'vegetarisch' op willen zetten; dat geeft associaties met enge vervangers. Lekker was het wel.

[standaard]

Goeie shit..
Interessante ontwikkeling..

Ik wil wat onderzoek gaan doen door wat nieuwe reacties te geven op de zich verontschuldigende vleeseter. Misschien kunnen we op deze wijze wat meer inzicht krijgen in deze soort. Observeren is niet genoeg, er moet geëxperimenteerd worden. Ik zat te denken aan:

- "Ik ben weliswaar vegetariër, maar ik eet ook 3 keer per week vlees, maar dat eet ik er dan bij, snap je? Ik eet dus gewoon dagelijks vegetarisch eten en soms een stukje vlees."

- "Ik heb ook heel veel bewondering voor jou, omdat je nog vlees durft te eten. Moet je ook vermomd naar de slager? Met een hoofddoekje ofzo, want die mensen eten ook nog steeds vlees hè? Maar dat is dan weer Halal en dat is dacht ik wel weer goed voor het milieu toch?"

- "Ik heb het weleens gegeten, maar ik vind die sojavervangers niet te vreten! Het is gewoon nep en het lijkt er niet op."

- "Je eet toch weleens groente? Dan doe je zelf dus ook heel wat het milieu en voor dierenwelzijn!"

- "In India heb je veel vegetariërs. Ik hoorde dat er complete vegetarische wijken in Mumbai zijn en dat ze daar ook geen appartementen meer verhuren aan vleeseters. Straks komen die lui allemaal hierheen!"

- "Ik eet veel producten met soja, maar eigenlijk is dat ook heel slecht, want daarvan hadden ze ook net zo goed veevoer kunnen maken. En nu moeten ze die dieren dus na een tijdje in laten slapen omdat hun eten op is, omdat ik zo nodig een namaakhamburger met soja wil."


Tja, als de vleeseter de vegetariër in verwarring kan brengen, kan het andersom ook. Iemand nog meer leuke tegenreacties?

[Hizikigrrrl]

Zelf begin ik nooit over mijn vegetarische eetgewoonten, maar mijn moeders familie begint er bij een gezamenlijke maaltijd altijd over dat zij ook bijna geen vlees eten (korreltje zout), maar af en toe en vervolgens sommen ze de dooie dieren op die ze dan zo af en toe zouden eten.

Gisteren vroeg de buurman wel waarom ik geen vlees eet. Hij nam genoegen met mijn antwoord (slecht leven en slachten), maar vroeg wel of ik dan misschien interesse had in een stuk wild, dat moest namelijk afgeschoten worden ivm de wildpopulatie. Ik heb er vriendelijk voor bedankt en gezegd dat sinds ik de hond wel eens rauw vlees geef, ik me absoluut niet kan voorstellen dat ik weer vlees ga eten. Blegh. Vis sluit ik niet uit trouwens, mits er betere dodingsmethoden komen.

[IneN]

Wat een stom idee, standaard. Het lijkt me niet meteen de bedoeling om vleeseters te gaan verwarren. Net goed dat meer en meer vleeseters zich uiten over hun af-en-toe vegetarische houding.

[B@ñ@ñenschuimpje]

Ik snap die bemoeizucht en zendingsdrang over en weer nooit zo. Betekent dat dan toch dat je als vegetarier niet helemaal zeker van je 'zaak' bent of zo? Ik bedoel, waarom zou je?

[karl]

Ik snap die bemoeizucht en zendingsdrang over en weer nooit zo. Betekent dat dan toch dat je als vegetarier niet helemaal zeker van je 'zaak' bent of zo? Ik bedoel, waarom zou je?

Zendingsdrang treedt ook op als men zeer overtuigd is van zijn zaak en anderen wil bekeren.  

[B@ñ@ñenschuimpje]

Ik snap die bemoeizucht en zendingsdrang over en weer nooit zo. Betekent dat dan toch dat je als vegetarier niet helemaal zeker van je 'zaak' bent of zo? Ik bedoel, waarom zou je?

Zendingsdrang treedt ook op als men zeer overtuigd is van zijn zaak en anderen wil bekeren.  

Dat vraag ik mij dus af. Volgens mij ligt er dan toch een dieper liggende onzekerheid of gebrek aan vertrouwen aan ten grondslag. Ik denk dat zendingsdrang toch in de eerste plaats voortkomt uit de behoefte om zichzelf te overtuigen. Een soort spiegelwerking. Helaas ben ik niet voldoende psychologisch onderlegd om dat nader te duiden. Waarom vindt een mens het zo nodig om zijn eigen overtuiging op anderen over te brengen? Misschien dat iemands vaste overtuiging daardoor nog net effe iets vaster komt te zitten? Men raakt meer overtuigd naarmate meer anderen dezelfde ideeën aanhangen? Het idee dat je omgeving er net zo over denkt voelt veilig aan?

[Roos]

Ik snap die bemoeizucht en zendingsdrang over en weer nooit zo. Betekent dat dan toch dat je als vegetarier niet helemaal zeker van je 'zaak' bent of zo? Ik bedoel, waarom zou je?

Zendingsdrang treedt ook op als men zeer overtuigd is van zijn zaak en anderen wil bekeren. 

Dat vraag ik mij dus af. Volgens mij ligt er dan toch een dieper liggende onzekerheid of gebrek aan vertrouwen aan ten grondslag. Ik denk dat zendingsdrang toch in de eerste plaats voortkomt uit de behoefte om zichzelf te overtuigen. Een soort spiegelwerking. Helaas ben ik niet voldoende psychologisch onderlegd om dat nader te duiden. Waarom vindt een mens het zo nodig om zijn eigen overtuiging op anderen over te brengen? Misschien dat iemands vaste overtuiging daardoor nog net effe iets vaster komt te zitten? Men raakt meer overtuigd naarmate meer anderen dezelfde ideeën aanhangen? Het idee dat je omgeving er net zo over denkt voelt veilig aan?

Ik kan me hier wel bij aansluiten. Ik vind het ook herkenbaar, toen ik net vegetarier werd, en puber was, en dacht dat ik invloed had op mensen, was ik hele dagen met iedereen in discussie. Ik heb mijn hele familie- vrienden- en kennissenkring gek gemaakt met al het afschuwelijke beeldmateriaal wat ik maar kon vinden. Terwijl ik eigenlijk alleen maar vegetarier was geworden omdat mijn toenmalige vriendje het was. De echte overtuiging heeft moeten groeien. Het leek bijna of ik juist door het overtuigen van anderen, mezelf sterker wilde maken, en wilde bewijzen dat ik het echt meende. Ergens is dat veranderd, en tegenwoordig discussieer ik zelden meer. Liever niet zelfs, ik vind het alleen maar pijnlijk en het heeft nooit veel opgeleverd... Desalniettemin voel ik wel geregeld verdriet en pijn richting de vleeseters om me heen, maar ik heb niet meer de neiging om dat om te zetten in een betoog.

Overigens is dat ook waarom ik me deels stoor aan dat zelfverdedigingsgedoe van vleeseters die mij gaan zitten overtuigen van hun eigen goedheid. Ik val hun ook al jaren niet meer lastig, vegetarier zijn is helemaal geen issue meer, dus laten we het er alsjeblieft niet meer over hebben, dat maakt me alleen maar weer fanatiek puberaal. 

[karl]

Zendingsdrang heeft inderdaad iets verdacht. Mensen die zeer sterk in iets geloven en dat fanatiek verkondigen onderdrukken misschien alle persoonlijke twijfels. Ze zijn zijn ook dikwijls dom, omdat ze elke zin voor (zelf-)relativering missen.
Het komt me dan ook voor dat mensen die innerlijk een soort van zekerheid hebben gevonden dat niet zo nodig moeten verkondigen. Een reden waarom zendelingen van elke soort me irriteren.
(Je vraagt je af of missionarissen ook wankelden in hun vaste geloof en bijvoorbeeld door goede daden die algemeen-menselijk waren en niet per se christelijk-gelovig een modus vivendi vonden met hun twijfels en de twijfelachtige zekerheid van hun geërfde geloof.)
Geloof is toch ook een vorm van zelfbegoocheling en het is aanmatigend dat anderen op te dringen.
(Reden waarom ik me rustiger voel bij het aanhoren van bijvoorbeeld de Dalaï Lama: er is daar goedheid, geen bekeringsdrang.)
Nu moet ik wel nog leren mijn afkeer voor geloof en bekeringsdrang te fanatiek op te dringen  

[standaard]

och...overtuiging, twijfel, zendingsdrang, innerlijk, tolerantie...

Waar het om gaat is dat het natuurlijk gewoon een rot streek is om een onschuldig dier dood te maken en op te vreten terwijl je bij je volle verstand bent.  Of niet soms?

Ik mag toch wel de draak steken met vleeseters? Ik minacht vleeseters niet, totdat ze gaan eten. Dan vind ik het namelijk gewetenloze barbaren. et ergste vind ik nog dat ze hun kinderen hetzelfde gedraag ook aanleren, zonder ze eerst uit te leggen wat ze precies op hun bordje hebben liggen. Maar ik spreek ze er niet op aan.

Van waar toch altijd die asociaties met de zending en missionarissen als het gaat om vegetariërs die hun mening uiten? Die missionarissen verkondigen toch het geloof in God enniemand twijfelt toch aan het bestaan van slachthuizen? God bestaat helemaal niet. Ik geloof niet alleen dieren opeten oneerlijk is, het is ook echt zo. Ik zie dat duidelijk als ik op youtube-filmpjes opzoek van slachtingen. Daar hoef je geen bioloog voor te zijn en al helemaal geen godsdienstfanaat.

Ik vind dat je mensen die strijden voor dierenrechten of pleiten voor vegetarisme beter kunt vergelijken met Nelson Mandela ofzo. Is dat niet logischer? En zolang je niet tegen een vleeseter zegt: "jij mag geen vlees eten", dring je iets op. "Ik vind vlees eten immoreel" zeggen is geen opdringen.

Ik spreek er op straat niemand over aan, maar laat wel weten hoe ik erover denk als men het mij vraagt of als men wil weten waarom ik apart ga zitten als men om mij heen allerlei vlees naarbinnen gaat zitten werken. Op straat ga ik in een grote boog om zo'n oven met van die kippen heen, omdat ik het aangezicht en de geur echt heel naar vind.

Vlees associëer het met de dood en verderf, niet met eten. Mag men best weten.

[LelleL]

Alleen bereik je met zulke felle meningen en uitingen vaak het tegenovergestelde.
Maar goed, ik heb nu eenmaal veel minder overtuigingsdrang dan jij, denk ik. Als ze mij in hun waarde laten dan doe ik dat bij hun ook.

[standaard]

Alleen bereik je met zulke felle meningen en uitingen vaak het tegenovergestelde.
Maar goed, ik heb nu eenmaal veel minder overtuigingsdrang dan jij, denk ik. Als ze mij in hun waarde laten dan doe ik dat bij hun ook.

Overtuigingsdrang ??

Ik laat iedereen in zijn/haar waarde. Vooral dieren zoveel mogelijk. Wat is jouw mening dan over vlees eten?  


p.s. ik vind mijn mening trouwens niet meer of minder fel dan die omtrent het eten van vlees.