Maar ineens met mensen houd toch nog veel meer risico in? Voor die mensen die testen, toch zeker.
Nee hoor. Juist minder. Het is niet zo dat je een medicijn hebt en dan meteen op mensen test of de markt op gooit.
Daarvoor heb je, waar nu de dierproeven een grote rol spelen, dan een heel traject met mensspecifieke testen.
Van computersimulaties tot in vitro / cel technieken (lab on a chip technieken o.a. ook).
Daarmee kom je tot resultaten die mensspecifiek zijn. Waarmee je dus een goede indicatie hebt van hoe op menselijk cellen e.d. de stoffen reageren.
Daarna krijg je de human trials. Die je doet middels Microdosing met AMS. Hiermee zijn resultaten te meten die 70% gelijkend zijn met daadwerkelijke reactie.
Dierproeven zitten onder de 50%. Vaak ver onder. Nadat iets op de markt is gekomen moet er daarnaast ook goed gemonitord worden.
Niet alleen om eventuele toch schadelijke bijwerkingen te detecteren, maar ook om eventuele positieve bijwerkingen te detecteren.
Monitoring gebeurd nu ook, maar is vaak erg kort. Dit moet langer en intensiever.
Hoe ga je dat trouwens aanbrengen aan de ethische commisie?
Lijkt me op zich geen probleem. Die laten nu ook alles door
Nee, serieus. Men moet af van dat dierproeven nodig zijn en 'goede' resultaten opleveren. Als je gewoon een goede fase hebt met mensspecifieke testen, dan is daar geen probleem.
De risico's zijn eerder afgenomen.
Maar verder blijf ik wel voor het veel beter reglementeren van die dingen, hoor. Een strenge ethische commisie.
Ooit bij een symposium geweest van een DEC. Daarin werd uitgelegd aan de hand van een voorbeeld hoe zoiets in de DEC behandeld wordt. In principe doen die niet veel anders dan aangeven over een diertje meer of minder of een prikje meer of minder binnen het onderzoek. Stelt dus niet zoveel voor. Daarnaast zijn ze ook niet heel erg onafhankelijk. Er wordt geeist dat er onafhankelijken inzitten, maar instellingen wisselen gewoon mensen uit. Soms is het zo, dat twee personen die een relatie zitten, maar op andere instelling werken, de ene bij de DEC van de ander zit en andersom.
Het probleem is dat er wel allerlei artsen/wetenschapsorganisaties zijn die tegen dierproeven zijn, maar binnen medische/wetenschappelijke opleidingen kent men deze niet. Studenten moeten niet bijvoorbeeld verplicht een boek lezen van wetenschappers die tegen dierproeven zijn. Ze krijgen hooguit wat kritische dierproefnemers te horen of er wordt een medewerker van Proefdiervrij uitgenodigd die dan alleen praat over 'ethiek'.
Proefdiervrij promoot het 3V plan. Maar helaas betekent dat een acceptatie van de juistheid van dierproeven. Proefdiervrij publiceert geen informatie van al die wetenschappers die tegen dierproeven zijn. Terwijl ze die info wel bij de hand hebben.
Hier heb je wat links:
http://www.dierproeveninformatie.nl/content/7Staan organisaties op die tegen dierproeven zijn vanuit een wetenschappelijk oogpunt.