Ik heb ooit een mooi mens ontmoet, op een mooie dag in een grote tuin van een vreemd huis. In geanimeerde gesprekken leerden wij elkaar kennen en ik werd zowaar verliefd. ''Kom je met mij mee naar huis? Ik ga met mijn huisgenoten barbecueën!''. Met sardonische spot grapte ik dat ik in den regel geen crematies van onbekenden bezocht, maar ik ging gedwee op de uitnodiging in; pogende om nader tot deze persoonlijkheid te komen. Bij het inleiden in elkaars wereld bespeurde ik aanzienlijke discrepanties: ''Ik ben opgegroeid in een slagerij'' en ''Ik studeer proefdierkunde aan de universiteit''. Wij hebben elkaar slechts een dag gezelschap gehouden. Ik heb jaren met deze ontmoeting rondgelopen. Ben ik oprecht tegen mijzelf als ik mijn verstandelijke overtuiging mij de liefde laat beletten?
Heeft u een mening over hoe 'morele verschillen' van invloed kunnen zijn op een relatie en/of kunt u uit een dergelijke ervaring memoreren?