Even een lange reactie van mij. Ik heb ook op de eerste optie gestemd. Ik eet vanaf mijn 12e geen vlees meer, mis het absoluut niet en moet er ook niet aan denken om het weer te moeten eten (de enige situatie waarin ik het me zou kunnen voorstellen dat ik weer vlees zou eten is in onwaarschijnlijke scenario’s als aanspoelen op een onbewoond eiland zonder eetbare planten o.i.d.. Om te overleven dus, maar dat zie ik nog niet zo snel gebeuren).
Zelfs toen ik in het bestuur van de NVV zat heb ik altijd gezegd dat ik nooit zou beweren dat ik mijn hele leven veganist zou blijven, maar dat ik wel altijd vegetariër zal zijn. En dat denk ik nog steeds.
Zoals Annemieke van de week al opmerkte eet ik niet meer 100% plantaardig. Dat is niet zomaar. Toen ik mijn vriend leerde kennen at hij nog alles. Hij vond het eigenlijk wel lastig om voor mij te koken als ik bij hem at en ook met uit eten gaan was het niet altijd even makkelijk. Hij vond het vooral niet leuk voor mij dat ik zulke nare ervaringen met een aantal veganisten binnen de NVV had gehad en dat ik daar door mijn veganistische levenswijze steeds weer aan herinnerd werd. Ik voelde me namelijk absoluut niet meer welkom bij die club, terwijl daar toch veel mensen zitten met wie ik voor die tijd regelmatig contact had en van wie ik zelfs dacht dat het mijn vrienden waren. Niet dat ik veganist was geworden om ergens bij te horen, maar het was toch wel fijn om contact te hebben met gelijkgestemden. Ik werd na al dat gedoe weer een eenzame veganist in een wereld vol omnivoren (en een sporadische vegetariër), dus dat speelde ook wel mee.
Als compromis stelde mijn vriend toen voor om allebei vegetariër te worden (dus ik weer beginnen met het eten van zuivel en ei en hij stoppen met het eten van vlees en vis). Per saldo bespaart dit meer dierenleed dan wanneer hij nog vlees zou eten en ik veganist zou zijn, dus ik vond dat een goede deal.
Hij is op 1 oktober (wereld vegetarismedag) gestopt met vlees eten en het bevalt hem tot nu toe goed, beter dan ik had durven hopen zelfs! Ik had er in het begin nog wel wat moeite mee om weer zuivel en ei te nemen, dus ik eet thuis nog grotendeels veganistisch (en hij dan automatisch ook), maar niet meer zo obsessief als eerst. En eerlijk gezegd bevalt het mij nu ook wel om er wat relaxter mee om te (mogen) gaan.