Zoo

[IneN]

Ik ben leidster van de scouts en was zaterdag (daguitstap!) in de Zoo van Antwerpen, met 26 kinderen van 6-7 jaar.
Wat mij vooral is bijgebeleven zijn het 'onnatuurlijk' gedrag van de dieren (tijgers die ijsberen, apen die mensen nadoen   , de triestige blik van de grote apen -hoe heten die nu weer-, ...).
Ook al worden deze dieren goed verzorgd, vind ik dit bijna net zo erg als een circus, waar de dieren ook opgesloten zitten (weliswaar in kleinere kooien e.a.).
Iemand van mijn medeleiding zei "ja maar, Ine, als ze hier zitten kunnen ze wel niet uitsterven he. Als er geen dierentuinen (= zoos, maar dat schrijft niet zo makkelijk ) waren, zouden sommige dieren al niet meer bestaan.
Dat is toch een heuse onwaarheid, of zit er een grond van waarheid in?

[Hizikigrrrl]

Ik geloof dat dierentuinen idd goed bezig zijn op het gebied van bedreigde diersoorten, maar Draakje weet daar vast meer over. Dat fokken kan uiteraard ook zonder bezoekers, maar wie financieert het dan?

Zelf heb ik niet zoveel moeite met dierentuinen, mits de dieren zeer veel ruimte hebben, voldoende rust krijgen en goed verzorgd worden. Ik vrees dat bij de meeste dierentuinen de dieren op veel te kleine oppervlaktes gehouden worden. Ook ben ik niet bepaald enthousiast over het doden van het overschot aan jonge dieren of ze verkopen aan proefdiercentra.

[IneN]

Dat laatste wist ik niet eens. Brr.
Maar je hebt wel gelijk over het gedeelte dat bezoekers dit mee financieren, natuurlijk is zoiets erg duur. En de dierentuin blijft een grote trekpleister voor ouders met kinderen. Begrijpelijk, want je ziet er veel en onthoudt er veel van (jeugdervaring ).
Maar ik vind het toch erg zielig.
Is het normaal dat die grote apen zo droevig kijken (de ogen, en de mond staan naar beneden) of zijn ze ècht verdrietig?

[Sam]

Ik ga nooit meer naar dierentuinen, kan er echt niet tegen. Ze hebben zeker een rol en ik ben niet tegen het principe, maar volgens mij voelen een hoop dieren zich er echt klote.

[IneN]

Nouja, ik voelde mij ook niet ok met daar te zijn. En dan ik tegen de kindjes "kijk de gorilla is verdrietig". "Echt waaaaar?" vragen ze dan met trillende lipjes.
Zucht. "Ja, ik denk het wel, maar misschien ook niet".

Zelfde discussie hier dan die over kinderboerderijen; wat vertel je een kind en wat niet? Is het effeciënt om hen dingen te vertellen waar ze zelf verdrietig van worden? Dan ga je beter niet naar de dierentuin. Dus zweeg ik er verder maar over.

Als je als ouder nooit naar de dierentuin gaat (uit 'principe'), kan je dat dan weer wel uitleggen, als je kinderen hier vragen bij hebben.
Maar dat doe je volgens mij niet als je daar staat, in de dierentuin, met de voorgenomen bedoeling er een leuke dag van te maken.  

Neemt niet weg dat het ongelofelijk zielig is en dat het waarschijnlijk de laatste keer is geweest dat ik er kwam. De dieren voelden zich ongetwijfeld klote.