Wat is jouw 'signature dish'?

[Monique]

Hallo V,

Welkom op het forum! Het zou leuk zijn als je je even voorstelt in de de voorsteldraad

[V]

Excuus! Die had ik nog niet gevonden.

*Gaat posten in voorsteldraad*

[Bast]

Signature dish?

Wat een lariekoek! Een goede kok moet minstens 15 gerechten hebben van zichzelf. En niet eentje. :O

Ja, dat vind ik het knappe bij een Masterchef bijvoorbeeld. Maar het deed me ook afvragen of mensen nou echt in bepaalde stijlen koken (Selly heeft bijvoorbeeld veel bijgerechtjes en Karl gaat graag voor stoofschotels) en of er bepaalde gerechten uitspringen.
Bij mezelf kan ik eigenlijk constateren dat ik bevliegingen heb met bepaalde dingen of juist tig varianten doe op hetzelfde.
Desgevraagd krijg ik uit bepaalde hoeken dezelfde verzoeknummers, maar het loopt zo uiteen dat ik eigenlijk zelf geen signature dish kan noemen.
Maar ik zou mezelf dan ook geen kok willen noemen. Het is een beroep, of als je Buford of Bourdain leest en mag geloven praktisch een roeping en ik vind eten fantastisch, maar het heeft grenzen.
Je instelling/mening zal wat dat betreft je stijl van koken weer beinvloeden en dat maakte me nou juist nieuwsgierig naar anderen.
Niet alleen wat, maar ook hoe het gemaakt wordt. Dus vind ik het extra leuk om te lezen hoe Karl z'n stoofpotten maakt en van Annemieke's blog kreeg ik gister spontaan enorme vreetbuien.

Goh, wat is het hier toch leuk

[Djooiss]

Dat heb ik dus ook. Dat het extra leuk en lekker is hier, om van een ieder te lezen én er de nodige inspiratie van op te doen!
( heeft al dagen stevige trek in stoofschotel....)

[LL de Ling]

Ooit maakte ik zo vaak risotto dat ik de "risottokoningin" werd genoemd, maar dat maak ik zelden meer. Ik kook te weinig meer vrees ik.

Een vriendin van me kookt heel erg vaak een prutje van kikkererwten en allerlei andere groenten, nadat ze dat ooit bij mij had gegeten. Dat is erg grappig om te zien. Ik heb er ook zin in als ik bij haar ga eten en bijna teleurgesteld als dat er niet is

[Piek]

Ik kan geen feestje meer geven zonder tofuballetjes. En sinds de laatste twee feestjes ook niet zonder dolmaatjes.

Als mensen komen eten maak ik vaak een of andere indiase schotel (curry), met sinaasappelrijst bijvoorbeeld.

Oh en mijn soepen doen het ook wel goed. En taarten.

[IneN]

Ik had het gisteren nog met een vriendin over mijn onfortuinlijk vermogen voor koken (ik ben maw een Complete Ramp als het om koken gaat).
Zij ontkende dat volledig en haalde er een voorbeeld bij; ze herinnerde zich nog dat ik eens een zalig ontbijt had klaargemaakt toen we bij haar verjaardag samen aan zee waren.

Ze loofde mij om mijn 'zelfbedachte pannekoekpasta' van toen (die ze trouwens, daar had ik geen weet van, aan een hoop mensen had aangeraden - haha)

Wat er toen eigenlijk echt gebeurde > vriendin was jarig, ik zou ontbijt maken, zij moest blijven liggen. Na 3 (mislukte) pannekoeken (ja, zelf dat kan ik niet zonder scheuren ), heb ik het pannekoekendeeg telkens half opgebakken, dan in een kommetje gedaan, een beetje melk en een beetje bruine suiker erbij en mijn pannenkoekenpasta (voor mij de pistoletjes ) was klaar!!

 

[Laurie]

Ik kan geen feestje meer geven zonder tofuballetjes.

Die zijn ook erg lekker als dat de balletjes zijn die ik ook een keer heb geproefd!  

[Selly]

Selly heeft bijvoorbeeld veel bijgerechtjes

Oh ja, dat is wel zo, dat was ik alweer vergeten. Dat hadden wij thuis vroeger ook, dus het is kennelijk iets van opvoeding.

[@rno]

Signature dish?

Wat een lariekoek! Een goede kok moet minstens 15 gerechten hebben van zichzelf. En niet eentje. :O

Inderdaad, ik kan van alles koken. In het algemeen eenvoudig doch voedzaam. Gasten en gezin hebben zelden buikpijn en alles gaat op.

[Sam]

Wat een lariekoek! Een goede kok moet minstens 15 gerechten hebben van zichzelf. En niet eentje. :O

Tuurlijk, maar er zijn gewoon gerechten die altijd bij mensen blijven hangen, niet omdat je andere dingen niet kookt of niet kunt koken. Omdat die knoflooksaus in iedereens herinnering gebeiteld staat om een of andere vage reden, noem ik dat wel mijn signature dish.

[Christiaan]

Ik zou het eerder "in het geheugen gebrand" noemen. Maar er is meestal wel iets waar je om bekend staat en waar je niet omheen kan.

[Piek]

Ik kan geen feestje meer geven zonder tofuballetjes.

Die zijn ook erg lekker als dat de balletjes zijn die ik ook een keer heb geproefd!  

Ja, in Leiden! Dat was de eerste keer dat ik ze had gemaakt.
Ik heb net ook een verzoekje binnen of ik 'mijn' tofuballetjes mee wil nemen naar een feestje... ha ha. Ik kom er echt noóit meer vanaf.

[iammars]

Eigenlijk geen... alhoewel, een boterham met rinse appelstroop maak ik elke dag klaar!  

[Wombat]

Ik heb jaren beweerd dat het enige dat ik klaar kon maken kaasfondue was.

[Maartje!]

Wat wel weer grappig is, want ik vind dat ik best kan koken, maar kaasfondue wordt bij mij nooit écht homogeen. (Maar ik kan ook geen eieren koken, dus misschien ligt het toch wel aan mij...)

[karl]

Mijn ouders gingen zeer lang geleden bij vrienden eten. Het kaasgerecht kreeg de commentaar: mijn vrouw lust wel pap.
Ik vermoed dat  de bereiding ook niet tot een vast, homogeen resultaat had geleid.
Werd één van de familie-grappen, waardoor ik het hier kan herhalen.

[Grote Grutjes]

Verse pasta; gevuld, opgerold, uit de oven, in lapjes of in sliertjes. Met ouderwetse tomatensaus of met paddenstoelen. Vroeger ook nog wel met ragù. Verder soep, koekjes, polenta met gesmolten boter, versgemalen peper en parmezaanse kaas. Maar wat mensen altijd bijblijft is de pasta. Mijn signature style is eenvoud: zo min mogelijk maar wel goede ingrediënten. Lekkere, voedzame, simpele dingetjes. Ik schijn te koken als een boerin, heb een ontzettende hekel aan dat verfijnde geneuzel. Geen gelul.

[karl]

Ik kan dat wel beamen. Zeker pasta vraagt niet veel ingrediënten om goed te zijn.
Zeer verfijnde dingen, waar uren op gewerkt wordt, zijn daarom niet echt lekkerder dan eenvoudige die minder tijd vergen. En ze worden allebei vrijwel even vlug opgegeten.
Ik vind ook wel dat je moet zien wat je eet, reden waarom de Spaanse espuma-rage mij niet bekoort.
Je hoort van sommige top-koks dat zij zeer verse, goede zaken zo eenvoudig mogelijk bereiden, zodat je het product proeft zoals het is.
Waardoor een boerin dan weer wat op een top-kok lijkt.

[Laura]

Mijn signature dish is nasi. Mensen eten het graag bij me en ik ben dan ook altijd trots als ik het mag maken. Zelfs mijn vleesetende vriend heeft het tot een favo gerecht in zijn top 3 gebombardeerd. Mijn geheim? Eenvoud