Trots op de Nederlandse keuken?

[Grote Grutjes]

Wat is jouw mening? Is Nederland inderdaad een culinair tranendal?

Sinds het begin van de 20e eeuw (de Wereldoorlogen, de crisisjaren, de opkomst van die verdomde huishoudschool, ik noem maar een paar oorzaken) is Nederland inderdaad een culinair tranendal. Gelukkig beginnen we het voorbeeld van de Britten te volgen en komt er steeds meer interesse in lekker (en eerlijk) eten. Ik vind de houding van de gemiddelde Nederlander nog steeds een beetje jammer: lekker eten moet uit het buitenland komen. Natuurlijk, de Italianen hebben het koken zo'n beetje uitgevonden en de Fransen zijn totaal geobsedeerd door koken en eten, een obsessie die ik deel. Maar om daarvoor je hele nationale culinaire erfgoed maar opzij te schuiven? Treurig, heel treurig. Ik verwacht dat Nederland wat dat betreft nog lang een tranendal zal blijven: blijven steken in een duistere periode. Er is al wel een grotere interesse in lokale producten, "vergeten" groenten, grootmoederige bereidingstechnieken, maar ik mis die trots op de eigen - haast vergeten - keuken nog een beetje. Wat betreft buiten de deur eten moet de Nederlander ook nog veel leren: we zijn meer gourmands dan gourmets, zoals onze zuiderburen, alleen ontberen we de kritische houding die de Belgen absoluut wèl hebben. Maar waar zit 'm nu het probleem? Ik vrees dat het te maken heeft met zuinigheid. Als het niet duur is, vinden we het al snel lekker en goed. Dat, en die vieze pakjes: pure onkunde.

Om de draad een beetje on-topic te houden: welke positieve of negatieve kwalificaties over de Nederlandse keuken hebben jullie van buitenlanders te horen gekregen?

Negatieve dingen zijn talrijk, positieve iets minder talrijk. Maar wat ik van vooral Britse maar ook Amerikaanse vrienden vaak hoor is dat ze ons brood en banket erg kunnen waarderen. Echt, ons brood behoort tot de wereldtop! Ik kan eigenlijk alleen in Nederland en in Frankrijk brood kopen dat me bevalt, al moet ik daar in beide gevallen voor naar de betere bakker. Gelukkig krijgen we in Nederland ook steeds meer goede bakkertjes. Ik noem een Broodnodig in Utrecht (ook heerlijke taarten), Le Fournil de Sébastien in Amsterdam-Noord van het echtpaar De Roturier, en mijn "eigen" Us Bertus in Leiden.

[Eelco]

Het brood van de Nederlandse bakker is inderdaad lekker, maar het haalt het niet bij de Duitse bakker (wat dan ook meteen bijna drie euro per stuk kost).

Helaas heeft ons brood ook een slecht imago. Zachte, kleffe bolletjes en dito brood. Kristofs broer beweert dat hij tijdens een vakantie in een Center Parcs (of hoe heten die tegenwoordig) nabij Lelystad, bij wijze van experiment met een bromfiets drie keer over een witbrood is gereden. 'En na een half uur zag het er weer net zo uit als voordien'.

[Maartje!]

Klopt, er is erg lekker Nederlands brood, maar omdat goedkooptje toch een belangrijker eis lijkt te zijn dan kwaliteit zie je het niet zo heel vaak.

[Gabs]

nou, het meeste nederlandse brood smaakt nergens naar. in duitsland heeft het brood teminste een lekker knapperige korst en zo'n verse baguette is ook heerlijk

[Patrick]

lolz, in Engeland heb je ook karnemelk. Buttermilk. karnemelk word gemaakt van de overblijfsel van melk als je er boter van wilt maken.


Duits: buttermilch. Karnemelk. Grieks Vers vruit met karnemelk.

[Patrick]

chek wiki's :p.. volgens mij staat daar er iets over...

[Patrick]

nog iets . De Nederlandse keuken was veel en veeeeel groter, maar er is niet zo veel meer van over :p. Reden: Kijk naar de oudere sorten groenten ;p.

[Grote Grutjes]

nog iets . De Nederlandse keuken was veel en veeeeel groter, maar er is niet zo veel meer van over :p. Reden: Kijk naar de oudere sorten groenten ;p.

Dat is inderdaad ook weer iets dat mijn bewering ondersteunt: vergeten groenten zijn vergeten omdat ze niet efficiënt genoeg waren om te telen. Lees: te duur. Alles draait om krenterigheid hier.

[B@ñ@ñenschuimpje]

Ze snapte niet dat Nederlanders bedorven melk lusten.

Deze Nederlander snapt er anders ook niets van.
Daar komt bij dat mijn jonge zusje een tijdlang niets anders wenste te drinken dan opgewarmde karnemelk met cévitam.  :pukey:

[Jippia]

De Nederlandse keuken heb ik altijd nogal saai gevonden. Als kind wist ik niet beter, maar nu houd ik erg van veel kruiden en specerijen en die komen er bijna niet aan te pas. Ik moet er zelf niet aan denken zes avonden per week gekookte aardappels, een gekookte groente en een vleesvervanger of tofu te eten en de zevende avond macaroni, bami of nasi. Een paar keer per week vind ik het prima, hoor, maar meer ook niet. Ik ken verschillende mensen die niets anders doen dan dit en dat komt vooral omdat ze nooit geleerd hebben om iets anders klaar te maken. Anderen in mijn omgeving maken er wel wat meer werk van en variëren ook wat meer tussen de verschillende keukens. Tja, die zakjes. Mijn schoonmoeder maakt altijd macaroni of spaghetti met zo'n groentepakket en een zakje mix. Je vindt van de groente niet veel terug. Nasi komt geloof ik altijd uit zo'n bak van de Aldi of de C1000. Brrr. Als veganist hoef ik die gelukkig niet meer te eten. Ik verbaas me er altijd over, zoals hier ook opgemerkt is, dat mensen zo weinig groente eten. Een pot rode kool of bieten van 720 gram eten we rustig met z'n tweeën leeg.

[fem fatale]

Dat zou ik niet kunnen, maar broer en ik hebben ons hele leven verse groenten gekregen, met af en toe een pot erbij als derde groente, maar wij lusten allebei geen groenten uit pot.

Er zijn een paar uitzonderingen, maar die zitten in blik  

[bart]

Okee, er spelen hier twee verschillende dingen.

1) Nederlanders houden niet van koken, en eten daarom kant-en-klare bagger. Doe ik ook, als ik geen gasten heb. Is helemaal geen ramp, al moet iedereen die niet zonder zakjes kan koken zich natuurlijk kapotschamen.

2) De Nederlandse keuken an sich. Schromelijk onderschat, maar nu gelukkig bezig met een comeback. We hebben hier prachtige ingrediënten en een rijke historie die ervoor zorgt dat we dingen als speculaaskruiden hebben. Tuurlijk, we zijn veel kleiner dan Frankrijk, dan krijg je automatisch minder geniale recepten bij elkaar. Maar de enige reden dat de Nederlandse keuken zo ondergeschikt lijkt aan de Belgische, is Nederlandse zelfhaat.

We hebben topproducten. en daar kan je heerlijk eten mee maken. Alleen niemand doet het, omdat men denkt dat lekker eten van ver komt. Uit een zakje van de Knorr.

[karl]

Er bestaat dat negatieve beeld van de Nederlandse keuken dat voor een stuk terecht is (vreten uit de muur, meer met pakjessausen werken,
broodje kaas met melk), doch denk dat er op gastronomisch vlak een grote inhaalbeweging is gekomen, mede door de groei van uitheemse restaurants en vooral door een "bourgondischer", minder calvinistische levenswijze.
Voor vegetariërs vind ik er in de horeca zelfs dikwijls meer fantasie, met minstens één suggestie, iets anders dan de eeuwige pasta met groenten.
En huzarensla, wie doet dat hen na? (Raymond van het Groenewoud)
De (waargebeurde) anekdote over de bijna gesjeesde Hollandse kokschool-leerling in België, die er doorgelaten werd omdat hij toch in Nederland ging werken, raakt wat achterhaald.

[jookes]

Ik denk dat het "kantenklarepakjes"koken inderdaad  vooral  een gevolg is van de vrouwenemancipatie. Moederlief ging buiten de deur werken, ze had minder tijd voor koken en meer geld te besteden voor het kopen van kant en klare producten.  Knorr en Honig zijn op die groeimarkt goed ingesprongen. De smaak van de kant en klare mixen went snel en werd  ervaren als  lekker en al snel  als normaal. Nu moet er moet moeite voor worden gedaan om andere smaken, dan uit pakjes ook  lekker te vinden. Uit oude kookboeken van b.v. de Amsterdamse of Haagse Huishoudschool vind ik dat er juist  veel  persoonlijke aandacht wordt besteed aan de maaltijd en dat  er zonder al te veel poespas een heerlijk basic gerecht op tafel  bij de ligging van ons land zodat het is afgestemd op  welke producten verkrijgbaar waren. Ik heb kookboeken uit verschillende jaargangen en het is interessant om te zien dat bepaalde recepten  beinvloed worden door tijdsinvloeden als bijvoorbeeld oorlog, voedselgebrek en bijvoorbeeld kolonialisatie.  In deze oudere kookboeken is er ook  aandacht voor de  indonesiche en oosterse keuken, dat vind ik best open minded voor die tijd.  Die tendens zie je in ons land nu nog heel sterk, met de entree en integratie van buitenlandse gerechten en restaurantjes.
Op zijn tijd een echt oerhollands gerecht, dat kan ik nog altijd heel erg waarderen en ik vind dat we dat ook best meer mogen koesteren.  Ik vind het jammer dat de Nederlandse horeca daar niet meer mee doet.  Vaak houdt het op met gebakken aardappeltjes, friet, sperzieboontjes, worteltjes (vaak uit blik of  diepvries) etc., bah , ik vind het om van te kotsen.  Alsof dat de weerspiegeling is van onze traditionele Nederlandse keuken.  Deze frietcultuur binnen horecagelegenheden  is voor mij de reden om wegrestarants en ook het gros van de Nederlandse restaurants te mijden. Als friet, mayonaise en appelmoes  op de menukaart staan dan heb ik het al gehad, mits het om een simpel cafetaria gaat, dan mag het.  Deze menukaarten zijn  geen reclame voor onze culture erfgoed.  Wat denk je van een lekkere oerhollandse stampot  of een bak snert bij regenachtig, koud weer,  bijvoorbeeld ? Een bak snert heb ik nog nooit zo lekker geproefd als thuis. Deze gerechten zijn ook prima klaar te maken in een vegetarische variant.  Wat is in bereidingstijd of -moeilijkheid het verschil met roti, nasi of een pastaschotel ? Het bereiden van (seizoens)groenten en producten uit de eigen omgeving. heeft als plus : beter te zijn voor het milieu. Als ik thuiskom van een buitenlandse vakantie, koop ik met een knipoog naar het heerlijke stokbrood,  thuis meteen kaas, karnemelk en bruinbrood  Wat van ver komt is lekker, maar wat van dichtbij komt is minstens even gewaardeerd.
:-

[Dame Noire]

Nederlandse producten die bij mijn Spaanse uitwisselingsvriendinnetje erg in de smaak vielen:
- pannekoeken (met kaas )
- stroopwafels
- pure hagelslag
- appeltaart
Stamppot heb ik haar niet durven voorzetten, en ik denk inderdaad dat hoofdgerechten niet 'ons' sterkste punt is. Maar bijvoorbeeld zoetigheid dan weer wel, zoals ontbijtkoek (in trendy Amsterdams café gezien als onderdeel van het ontbijt, 'Dutch breakfast cake', het duurde een half uur voor tot me doordrong wat ze daarmee bedoelden) en speculaas, borstplaat etc. Geen smaken waar je stijl van achterover slaat, maar ik ben er toch trots op. Ook valt het me altijd op dat je in Limburg, waar ik vandaan kom, in zowel eetcafé's als betere restaurants als vegetarier niet zo welkom bent, je wordt meestal afgescheept met 'vegetarische spaghetti' bestaande uit penne met groenten, zonder saus stel je voor, of met alleen wat groenten en aardappels. (Dit laatste was mijn ervaring in een redelijk duur restaurant, het was overigens wel heel lekker.) Naarmate je noordelijker komt neemt de creativiteit toe lijkt het wel. En pakjes, dat is toch geen keuken? Of beoordelen we de Italiaanse keuken ook op de kwaliteit van Domino's?  

[jookes]

Klopt, soms zijn we onszelf  niet bewust van onze bijzondere eigenaardigheden. Zo zag ik in mijn omgeving, een Italiaanse medebewoner een fles cassis  en het recept van erwtensoep en boffert oftewel jan in de zak , meenemen naar huis.  Een Canadese medebewoner uit Quebec nam een pot pindakaas, fries suikerbrood en een fles Beerenburg  mee en is daar  bij bezoek en tegenbezoek nog altijd op gespitst. In tegenbezoek nemen we maple sirop, muffin vormen en van die typische Cheddar kaasdipsausjes mee,   Ik kook dankzij onze Italiaanse medebewoner , nog  regelmatig 2 van zijn traditionele pastagerechten. Eenvoudig en goedkoop,  maar erg.... lekker.  Al la dente koken van pasta´s heb ik jaren terug van hem geleerd en ik wijk sindsdien nooit van mijn fornuis  als ik met pasta bezig ben, want niets is erger dan een te gaar pastagerecht. Misschien heb ik mijn liefde en passie voor  koken wel van hem geleerd, Ik leerde praten en denken over  smaak  en beleving van eten in  elk geval voor een groot deel van hem.  ??? 8) 8) Het leuke vind ik dat wij in ons land ook onze eigen dingen hebben .  Onze eigen kost hoeven we niet  te onderschatten. Lekkere streekgerechten  en ook gerechten met invloeden uit b.v. de franse keuken , zijn erin  te vinden.
Delen met andere culturen  is mooi  meegenomen.  
Wat je noemt,  ??? ??? hagelslag, pannenkoeken, stroopwafels en appeltaart waren bij deze jongens ook favoriet. Eigenlijk vonden ze beide de toetjes, zuivelproducten , koekjes en  frisdranken bij ons top. Pindakaas is een  specialiteit, Calve gaat toch niet echt weg uit Delft , naar ik hoop. : ???  

[Ligfietsertje]

Wat volgens mij ook typisch Nederlands is, is Vla.  In België vind je met veel moeite één soort terwijl je in elke Nederlandse supermarkt er minstens 10 soorten van hebt.

De Nederlanders waar ik vrijdag met gaan eten ben bevestigden wel weer het cliché.  Ze aten paling in het groen en entrecote waar natuurlijk frietjes bij kwamen.  Daar vroegen ze dan mayonaise bij.  Niet dat ik zelf ooit paling in het groen of entrecote zou eten, maar er hoort in ieder geval geen mayonaise bij.

[Sanja]

Wat volgens mij ook typisch Nederlands is, is Vla.  In België vind je met veel moeite één soort terwijl je in elke Nederlandse supermarkt er minstens 10 soorten van hebt.

Een Belg had het ooit eens over 'pudding in een brick'. Het duurde best lang voordat wij doorhadden dat hij het over vla had.

De Nederlanders waar ik vrijdag met gaan eten ben bevestigden wel weer het cliché.  Ze aten paling in het groen en entrecote waar natuurlijk frietjes bij kwamen.  Daar vroegen ze dan mayonaise bij.  Niet dat ik zelf ooit paling in het groen of entrecote zou eten, maar er hoort in ieder geval geen mayonaise bij.

Eh, was dat niet voor bij de patat?

[Ligfietsertje]

Eh, was dat niet voor bij de patat?

Natuurlijk was het voor bij de frieten.  Maar het hoort gewoon niet bij het geheel.

[Eelco]

Inderdaad, we mogen best trots zijn op onze typisch Nederlandse producten. Hagelslag, vla, kaas en stroopwafels (en stroop) zijn bij de Oosterburen erg geliefd. Ondertussen heb ik bij Kaufland ook stroopwafels ('Karamellwaffeln') ontdekt, maar hagelslag en vla niet. Als we naar Nederland gaan, moeten we altijd een paar pakken meenemen voor vrienden. Tijdens onze housewarming hebben we een dienblad vol Beerenburg (géén Sonnema, mind you) rond laten gaan; de reacties varieerden van 'o bah, net een vieze hoestsiroop' tot 'mjammie'. Wat ook typisch Nederlands schijnt te zijn: kaas met mosterd.