Indian Food Made Easy (Engelse versie) heb ik nu geleend en even doorgelezen. Ik zou dit boek niet zo snel aanraden. Aan een kant krijg je een berg recepten, ook uit verschillende regio's, waarvan ruim 50 vegetarische en er een paar ook vegetarisch te maken zijn met wat aanpassingen in de receptuur en met de juiste 'vervanger'. Het is niet de standaard menukaart bij je lokale afhaal of de k&k collectie in je supermarkt, maar om nou te zeggen dat het een goede dwarsdoorsnede geeft gaat ook wat ver. Het is geen Madhur Jaffrey's Invitation to Indian Cookery of A taste of India. De regionale recepten geven ook niet altijd weer waar de keuken nou juist zo beroemd om is en vervangt ook ingredienten die niet gezond genoeg zijn of niet zo makkelijk verkrijgbaar. Zo heb je een leuk, voor ons onalledaags, recept voor hartige cake uit Gujarati, waar geen suiker inzit wat nu juist een kenmerk is voor die keuken. De kalebas die er doorgaans voor wordt gebruikt is vervangen door o.a. wortel, die dan wel wat zoets eraan mee zal geven. En zo zijn er meer voorbeelden.
Wat de ingredienten beschikbaarheid betreft, zij schaart online inkopen ook onder makkelijk. Ik begrijp niet waarom tej patta helemaal niet genoemd wordt en je voor laurierblad zou moeten gaan als je toch ook op zoek moet naar ajwain en mosterdolie. Laurier smaakt ook heel anders, al is het wel de standaardvervanger genoemd in tig boeken hiervoor. Er wordt ook niet aangegeven of de laurier- en currybladeren vers of gedroogd moeten zijn. 15 verse currybladeren geven een ander effect dan gedroogde. Om over de kosten nog maar niet te spreken. Het is wat dat betreft ook niet het meest budgetvriendelijke boek. In dit opzicht wint Monisha Bharadwaj het dik met haar 6 ingredientenboek.
De uitleg over de specerijen achterin het boek zijn niet altijd even duidelijk. Geelwortel wordt gebruikt om gerechten te kleuren (verrassend zeg!) en is gezond, maar hoe smaakt het? Bij fenegriek staat er wel dat je op moet passen qua hoeveelheden, want het is bitter. Dat dit ook door een deel van de roostertijd bepaald wordt, wordt niet uitgelegd. Niet zo handig, zeker niet als je bedenkt dat het droog roosteren wel in het begin genoemd wordt met een richtlijn van ongeveer 1 minuut voor alle specerijen. Met komijn heb je dan wel de kans dat dit teveel is en bitter wordt. Nu zie je de techniek verder niet echt meer terug in de recepten en is ze wel duidelijker in het omschrijven hoe dit met olie te doen en geeft ze bijvoorbeeld de verkleuring aan.
De recepten zelf zijn kort omschreven en best duidelijk. Wat dat betreft is het easy ja. Leer je hier echt Indiaas mee koken? Nee. Je leert een paar duidelijke recepten te maken. Het is geen basisboek.
Kortom, het is een beetje een samen geraapt boekje in mijn ogen voor mensen die niet teveel na willen denken over wat ze doen, maar wel willen investeren om wat anders op tafel te zetten.
Zoals genoemd zitten er voor vegetariers best leuke recepten bij, maar er zijn denk ik leukere boeken hierover waar je meer aan hebt.
Morgenavond ga ik voor het eerst eruit koken en we gaan voor de buttery black lentils, oftwel dal makhni, een van mijn favorieten. Ben benieuwd...
30 Reacties
39579 Gelezen