Niet iedereen heeft het gestel van een gazelle. Het is een wat vervelende vergelijking, maar ik maak 'm lekker toch: een nijlpaard springt ook niet soepeltjes over een heg van 1.40 meter. Is dat erg? Het nijlpaard boeit het voor geen meter en laat zich lekker weer in de Nijl zakken en leeft nog lang en gelukkig.
Maar nee, zo makkelijk komt ie er niet vanaf! Kijk, daar heb je de gazelles die hem boven water trekken. Nijlpaardje, nijpaardje toch. Hoe héb je het zover kunnen laten komen? Heb je dan geen enkel respect voor je eigen lichaam dat je hier willens en wetens lui in de Nijl ligt te liggen? Zestig kilo Nijldeltagras per dag? Jezus de pezus! Je snapt toch zelf ook wel dat je jezelf daarmee te gronde richt? Straks sterf je nog aan hart-en-vaatziekten. En waar moet kleine Nijlie dan naar toe? Nou? Zo zonder pappie? Ja, daar moet je wel even van huilen hè? Ja, dat is hard, maar het is voor je eigen bestwil. Misschien kom je zo eens bij zinnen en ga je op een clubje of zo. Je hoeft heus niet meteen over 1.40 meter. Je begint eerst eens met een hegje van 15 centimeter en als je dan goed traint...
Enfin: de gazelles zijn met zovelen en praten dag in dag uit op het nijlpaard in totdat hij uiteindelijk echt gaat geloven dat ie een gemankeerde gazelle is. Een gemankeerde gazelle die zichzelf in gevaar brengt, die de gazellemaatschappij op kosten jaagt door alle sneuvelende heggetjes en die eigenlijk geen enkele reden heeft om te mogen bestaan. Nog een geluk dat nijlpaarden niet een voorpoot in de keel kunnen steken om te braken, noch een flatgebouw kunnen beklimmen om van het dak te springen.
Nou ja, eigenlijk is het ook zinloos om dit soort verhalen af te steken. De gezondheids-, dieet- en bmi-maffia heeft de oorlog al lang en breed gewonnen. Windmolens en zo. Ik zal maar eens op zoek gaan naar een witte vlag.