Gisteren aten we bij De Waaghals. We waren er allebei nog nooit geweest, dus dit was nummer vijf van ons goede voornemen.
Ik dacht dat De Waaghals het beste vegetarische restaurant van Amsterdam is (dat denk ik nog steeds) maar daardoor dacht ik ook dat heel erg goed was, en het was goed, maar nog steeds, tsja, vegetarisch. Jammer hoor, waarom moet je voor geweldig vegetarisch eten nog steeds naar niet-vegetarische restaurants?
Vooraf at ik de artisjok met aioli. De artisjok was gelukkig maar een halve, want het was zo'n enorme joekel. Waar het hooi al bijna helemaal uitgehaald was. L at ondertussen tomatensoep met kokos en gember. Die kokos was wel lekker, maar de gember was veel te sterk, zodat 'ie bleef nabranden. Niet prettig, er had op z'n minst iets van smaakcontrast ingemoeten (een klodder yoghurt ofzo).
Daarna had ik de lenteschotel. Die begint heel goed: asperges met witte wijn-roomsaus en een gepocheerd ei, gebakken krielaardappeltjes met basilicum-mayonaise, groente macedoine, bruschetta met olijven-feta tapenade. Want de asperges met roomsaus zijn gewoon lekker, het ei was veel te gaar (dan had je net zo goed een gekookt ei kunnen doen) en de aardappeltjes waren goed. Maar wat deed die mais, wortel, dat stukje snijboon en (echt waar) dat tuinboonvel erbij? Dat kommetje basilicummayonaise? Die bruschetta? Totaal overbodig allemaal, pure onzekerheid (als ik nou maar genoeg op dat bord flikker, zitten er vast wel lekkere dingen tussen).
L had de Waaghals Classic, ook zo'n bord vol (filodeegpastei gevuld met wilde spinazie en schapenfeta, gestoofde courgette met citroen en olijfolie, tomaat uit de oven met verse munt, rijst met pijnboompitten, rozijnen en doperwten, romige saffraansaus) waar wel wat af had gekund, maar deze was wel beter in balans. Hij vroeg zich alleen af wat de rozijnen in zijn rijst deden. Hij is al een tijdje geen negen meer, en hoeft dus niet met zoete dingen gepaaid te worden.
Toe had ik de geweldige chocoladetaart met bosvruchtensaus en vanille-ijs en L de aardbeienmousse. De aardbeienmousse was lekker, het was wat Engelsen een 'fool' noemen, geklopte slagroom met gepureerde aardbei erdoor geschept. Er kwam een aardig koekje bij dat een gek zure nasmaak had. Maar toen we vroegen wat erin zat, kregen we te horen dat het vanille was. Tsja, dat is bij mij nooit zuur.
De bediening was zowiezo welwillend en vriendelijk maar weinig professioneel. De ober vroeg aan L toen hij zijn toetje ophad of hij de mousse licht of zwaar vond. Dat hadden ze aan een tafel verderop gevraagd en blijkbaar waren ze er in de keuken niet helemaal uitgekomen. Hoe kan dat?
Ik heb dus erg lekker gegeten, maar was een beetje teleurgesteld. Als je een niet-vegetariër wil aantonen dat vegetarisch eten echt heel bijzonder en nieuw kan zijn, moet je ergens anders zijn. Kom op, ze serveren hier bruine rijst...