Oewaah! Deze dag kan niet meer stuk! En niet alleen omdat mijn moeder niet op het woord kunnen komende de paus aanduidde met diejen ouwe kèl ut Rome. Nee, voornamelijk en vooral vanwege dat ene kleine vogeltje dat ik nooit eerder zag, dan vandaag 2008, 2e kerstdag: een goudhaantje! Ik liep door een pad waarvan ik de naam niet noem en zag aan weerszijden staartmezen in de takken van de boompjes hangen. Ik stond stil en baalde dat mijn telefoon niet genoeg batterij meer had voor een foto, zo dichtbij waren ze. Staartmezen, ze zijn om te knuffelen zo schattig. En ze kwetteren ook zo licht en zo lief. Maar ik hoorde ook een ander vogelgeluid, een dat mij onbekend in de oortjes klonk. Ik keek en zag – een goudhaantje! Geen spreekwoordelijke maar een echte met zoon gele ovaal op zijn voorhoofdje. En hij was niet bang. Ik stond stil en hij zag mij voor een boom aan. Ik zag hem foerageren van tak tot tak en kolibriejen ook, superdeluxe kleine vogel, gezegende, gebenedijde! Ja lieve mensen en aanverwante artikelen, Godt is werkelijk Groot!