Alle vriendjes eten vlees

[claudia67]

Mijn zoontje Robin (8 jaar) is vegetarier net als ik (zijn moeder).
Robin is vaak erg boos op vleeseters, als hij toevallig weer iets ziet/leest/hoort over het doden van dieren is hij woedend. Dan zegt hij bijvoorbeeld dat hij zin heeft om al die mensen dood te schieten. Ik begrijp die gevoelens van onmacht, verdriet en boosheid heel goed maar leer hem altijd respect hebben voor elkaar ( al denk ik diep in mijn hart, "waarom respect hebben voor hen die helemaal geen respect hebben voor andere levende wezens?" maar goed dit uit ik natuurlijk niet naar Robin). Het moeilijke (en gedeeltelijk ook goede) is dat iedereen om hem heen vlees eet. Hij is het enige vegetarische kind op de hele school, al zijn vriendjes eten vlees en ook zijn vader plus vrouw en haar kinderen eten vlees. (Tijdens onze relatie was mijn ex vegetarier maar zodra we uit elkaar gingen, ging hij weer vlees eten.) Ik merk dat dit hem vaak in de war brengt. Hij heeft een hekel aan vleeseters maar zijn vader en vrienden doen dit ook en daar heeft hij geen hekel aan.
Ik laat hem trouwens helemaal vrij wat vlees eten betreft. Als hij vlees wil eten mag dat. Dus heeft hij een keer bij oma een plakje worst gegeten, bij pappa een knakworst en bij een schoolfeest een worstje. Dit ging hij me op een heel uitdagende manier vertellen. Ik reageerde echter heel relaxed, "Nou prima jochie, vond je het lekker?" Hij vroeg me later opeens wat voor dier hij gegeten had. "Varken, denk ik." Dat vond hij toch wel erg zielig en sinds die periode weigert hij het weer overal.
Ik vind het alleen zo zielig voor hem dat hij altijd anders is. Met de schoolfeesten worden er altijd worstjes gegeten en is hij de enige met een blokje kaas. Op alle verjaardagfeestjes worden er frikandellen en kroketten gegeten of gaat men naar Mc Donalds.  Met de voetbalfeesten krijgen alle kinderen een frikandel met een glas cola, beiden hoeft hij niet dus heeft hij niets of wordt er met de grootste moeite ergens een broodje kaas vandaan gehaald. Al was hij de laatste keer niet helemaal alleen, een Marokaans voetbalmaatje wilde natuurlijk ook geen frikandel dus zaten ze samen aan de kaas.
Zou het alleen zo leuk vinden als hij niet steeds de enige uitzondering is!          

[Draek]

Misschien kan je zorgen dat als er een kinderfeestje is of ergens anders waar eten word uitgedeeld en hij buiten de boot valt om hem iets enorm lekkers mee te geven wat die graag eet, zodat die daar iets heeft wat die erg lekker vind, dan voelt die misschien zich juist uniek, want hij heeft iets super lekkers bij zich voor hem alleen..en geeft het hem minder het gevoel dat die steeds 'de uitzondering' is.
Of als er op een verjaardagsfeestje kroketten ofzo gemaakt wordt..dan kan je wellicht vegetarische alternatieven geven aan de ouders van het kind die jarig is, zodat die die kroketten kunnen bakken die hij ook wil/mag.

[J@n]

Het is moeilijk anticiperen op alle vleeseet-evenementen. Een speciaal trommeltje meegeven met lekkere dingen is een goed idee, maar het verhelpt niet het 'probleem' van buitenbeentje zijn. Want je blijft natuurlijk een rare snijboon als je niet gewoon mee-eet maar iets uit het trommeltje vist dat je van je moeder hebt meegekregen.

Ik zou eerst eens precies analyseren waar je probleem zit. Vindt híj het moeilijk om anders te zijn dan de anderen? Of vind jíj het moeilijk dat hij misschien buiten de boot zal vallen omdat hij anders eet?

Ik vind overigens dat je heel goed hebt gereageerd op zijn vlees eten. Je maakt het niet te beladen door er relaxed over te doen. Ik zou zeggen: geef hem de ruimte om zelf te kiezen: misschien is het voor hem een oplossing als hij buitenshuis gerust eens een keer een frikandel o.i.d. kan eten. Laat hem zelf die keuze maar maken: eigen keuzes beklijven uiteindelijk veel beter dan die die door paps of mams zijn opgelegd.

[Daphne]

Claudia,
zou je misschien vóór zo'n (school)feestje tegen de ouders/school kunnen zeggen dat Robin vegetarisch eet en of ze iets van kaassouflées ofzo kunnen regelen, zodat hij ook gewoon kan mee-eten? Het voordeel kaassouflées is dat ook omnivoren ze gewoon kunnen eten. Als ze naar de Mac gaan, is dat natuurlijk moeilijk, maar dan kan hij alleen frites eten of als hij wil toch maar iets van vlees.

[mjets]

Hi Claudia,
Wat lijkt het me fijn voor Robin om jou als moeder te hebben. Hij zal wel meer van zulke levensvragen gaan krijgen in zijn leven, stel ik me zo voor. En wat dan fijner dan een moeder die je bijstaat, je van informatie en steun en liefde voorziet terwijl je zelf uit (mag) vechten wat je precies vindt en wilt en wat je allemaal voelt. Al lijkt het me als moeder, zo kijkend naar je kindje vanaf de zijlijn, lang niet altijd eenvoudig... maar toch ook weer wonderschoon, zo'n zoekend opgroeiend mensje.  

[Hausfrau]

Ik ben ook voor de optie: zelf zorgen voor alternatieven. En natuurlijk een keer helpen bij de catering van de diverse feestjes zodat jij met een vega alternatief komt waarvan alle kinderen smullen en dat dan volgende keer ook gemaakt wordt...

[Hizikigrrrl]

Misschien kun je op het forum van de NVB of ergens anders een oproepje doen voor vegetarische vriendjes? Of misschien kan hij via MSN of Marktplaats etc. vegavriendjes vinden (uiteraard wel bijblijven voor het geval viespeuken zich voordoen als potentiele vriendjes).

http://forum.vegetariers.nl/

[Carla]

Zou het alleen zo leuk vinden als hij niet steeds de enige uitzondering is!          

Dat zou wel leuk zijn, maar helaas is dat niet de realiteit.....
Ik heb zelf 2 kinderen van 4 en 6 jaar en we wonen in een dorpje waar voor zover ik weet niemand anders ook vegetarisch eet.
Ze eten één keer in de week op school en mogen dan hun eigen lunchpakketje meenemen (alle andere kinderen eten het eten uit het schoolrestaurant). Ik heb er wel over getwijfeld of we dit zo moesten doen vanwege dat uitzonderingen verhaal maar heb er uiteindelijk wel voor gekozen.
Ik denk nl dat er altijd uitzonderingen in het leven zullen zijn. Is het niet dat je ouders en dus jij ook vegetarisch bent, is het wel omdat je rood haar hebt, de verkeerde kleren aanhebt, een ziekte hebt, raar praat, kortom, waar het denk ik om gaat is dat een kind zich lekker in zijn/haar vel voelt, zich staande weet te houden in een groep.
Ik heb mijn kinderen uitgelegd waarom we geen vlees eten en dat ze later zelf mogen kiezen wat ze willen, maar dat ze nu vegetarisch eten en dat als ze ergens anders eten en ze willen eens proberen hoe vlees smaakt ze dat best mogen.
Voor in de kantine hebben ze zelf gezegd dat ze liever hun eigen lunchpakketje willen omdat ze geen dieren willen eten. Soms vinden ze dat wel jammer als er bv in de kantine frietjes bij het eten zitten en ze die dus niet hebben, maar soms vinden ze het weer fijn als in de kantine spruitjes worden geserveerd.
Ik probeer wel altijd eten mee te geven dat ze echt lekker vinden, avocado, walnoten, roerei, een lekker toetje en het komt ook wel voor dat sommige kinderen zeggen dat ze ook wel zo'n lunchpakketje zouden willen.
Vooralsnog lijkt dit dus aardig in evenwicht te zitten, maar ik kan me voorstellen dat ze op een bepaalde leeftijd het allerliefste willen zijn als hun klasgenootjes en  dat het dan anders komt te liggen.

Maar als ze daar heel erg gevoelig voor zijn (dat ze geen uitzondering willen zijn) dan zal dat dus ook op andere gebieden spelen en dat kan je wel bezig blijven met je aanpassen aan andermans/kinds normen, dus ik denk dat de oplossing toch ligt op het gebied van zelfverzekerdheid aanleren.
En als ze echt vlees willen eten om het vleeseten zelf, ja, dan is dat hun eigen keuze zou ik zeggen.

Groetjes,
Carla

[claudia67]

Wat een fijne reacties allemaal! Ik merk dat ik zelf in een wereldje leef waarin iedereen altijd cynisch en aanvallend reageert en dan is het erg fijn om te merken dat er ook mensen zijn die medelevend reageren, een complimentje geven of je gewoon willen helpen. Heel prettig om te lezen! Ik ben inderdaad eens na gaan denken wiens probleem dit vooral is, de mijne of die van Robin. Ik denk de mijne... Ik denk dat ik veel van mijn gevoelens op hem projecteer. Terwijl we heel anders zijn. Ik ben altijd een buitenbeentje geweest, altijd anders dan de anderen (terwijl ik pas vegetarier ben geworden op mijn 17de...) en dat wens ik hem niet toe. Maar mijn verleden is heel anders dan de zijne nu al is. Ik heb zelf een erg problematische jeugd gehad, erg onstabiel. Robin heeft een heel fijne jeugd, op een scheiding na maar mijn ex en ik hebben die heel netjes afgehandeld en we gaan op een vriendschappelijke manier met elkaar om. Daarom is Robin een veel stabieler kind dan ik toen was. Hij is open, stapt op mensen af, is vrolijk, bijt van zich af en maakt altijd en overal vriendjes. Het grappige is dat hij voor een deel zelf met oplossingen komt; van de week vertelde hij mij dat hij zijn beste vriendje precies had verteld waarom hij vegetarier is, omdat het zielig is om dieren dood te laten maken om ze op te eten,  zijn vriendje vond dat ook zielig en beloofde vegetarier te worden als hij groot is. Probleem opgelost! "En pappa", zei Robin laatst, "pappa is misschien wel verslaafd aan vlees. Dan is het heel moeilijk om te stoppen, hij kan er dus niets aan doen." Ach ja...
Ik denk dat ik me dus iets minder druk moet maken en meer vertrouwen moet hebben in mijn zoontje. Al zal ik ook op zoek blijven naar gelijkgestemden, want dat is toch ook wel fijn.

[Wup]

De vega minifrikandellen van AH zijn volgens mijn dochter errug lekker! Misschien een tipje?

Groetjes, Wup