Kortom.. vlees enzo weigeren van arme mensen is niet asociaal.
Dat vind ik dus wel...
In Nederland 'zeggen' we niet zo veel met eten. Als er hier iemand om vijf uur op de stoep staat komt 'ie over het algemeen ongewenst, want de piepers staan op en die zijn uitgeteld voor het aantal mensen dat we verwachten. Een extra eter kan er niet bij (natuurlijk weet ik dat het gelukkig steeds normaler wordt om niet zo knieperig met eten om te gaan, maar over het algemeen denken Nederlanders zo over eten en eters).
Maar in heel veel andere culturen is eten heel belangrijk. En het eten dat men wil voorzetten aan gasten moet zo perfect mogelijk zijn, zelfs al moet men daarom eten uit eigen mond sparen. En dan zeggen: "Da hoef 'k nie", dat vind ik een belediging van de gastvrijheid van die mensen.
Liefde gaat idd in veel culturen door de maag, maar waarom is het wel sociaal om te weigeren als mensen rijker zijn, maar asociaal als mensen arm zijn?? (Zou je het in Italie ook accepteren?)
Waarom kun je het niet weigeren omdat ze in een andere cultuur leven, waar men het vegetarisme niet kent? Hier in Japan waar de mensen wel rijk zijn maar het begrip vegetarier nauwelijks of niet begrijpen, zou ik dan elke keer voor het dillema staan om de vlees of vis te moeten accepteren, om hun gastvrijheid niet te beledigen?
Nee en nog eens nee! Veel beter is het om ze bewust te maken, evenals je dat in Europa zou doen. Als ze je echt dankbaarheid willen geven, dan zijn daar nog genoeg andere manieren voor, die door mij vele malen meer gewaardeerd worden dan een stukje 'duur' vlees.
In Moldavie heb ik een half jaartje als vrijwilliger gewerkt in een ouderen opvang. Die mensen kregen ongeveer 20 Euro per maand, net genoeg om brood, water en wat aardappelen van te kopen. Wij bereidden dagelijks een warme vegetarische maaltijd voor 40 a 50 bejaarden, die om de dag konden komen eten en verder dagelijks gratis konden douchen en recreeren. De staf was grotendeels niet vegetarisch van huis uit en wilde soms wel eens wat doen voor vrijwilligers. Een mede vrijwilligster werd vaak uitgenodigd voor een etentje. Maar omdat ze wisten dat ik vegetarier was, werd ik niet uitgenodigd. Wel namen ze soms een pot zelfgemaakte jam of iets dergelijks voor mij mee. De bejaarden toonden hun dankbaarheid door geurige wilde bloemen te plukken, zo had ik bijna elke dag wel een leuk bloemetje staan
Als je denkt dat ze in Afrika niet in staat zijn om hun dankbaarheid op een andere manier dan eten te tonen, dan denk ik dat je die mensen zwaar onderschat.