Het is niet kort uit te leggen. .....
Dat zal allemaal wel, maar het is me nog steeds niet duidelijk met welk gezag
jíj nou kan beoordelen dat met dat 'in vitro' onderzoek het tovermiddel tegen HIV gevonden zou zijn, terwijl hele hordes geïnteresseerde geleerden hun vingers domweg niet aan dat soort uitspraken wensen te branden.
Voorlopig is 'in vitro' gewoon een minuscuul stukje 'in vivo' dat van de gastheer/vrouw is geïsoleerd, en zal dus iedere vorm van bijwerking (voor zover niet direct van toepassing op het geïsoleerde stukje weefsel zelf) inderdaad verdoezeld worden. Logisch dat je wat optimistischer getinte onderzoeksresultaten krijgt. En wat maakt dat ook uit, een lethaal geneesmiddel is wel zo effectief om de kwaal de das om te doen.
Hoe zie jij dat eigenlijk voor je: als je onderzoeksresultaten van in-vitro onderzoek moet opschalen naar de echte mensenwereld? Hoe moet dat in zijn werk gaan?
Je lijkt er nogal vanuit te gaan dat de doorsnee wetenschapper niet door zou hebben dat er geen verschil zit tussen mens en (proef-)dier. Dat vind ik eigenlijk een nogal onterechte, lompe houding. Alsof wetenschappers per definitie imbecielen met een bekrompen wereldbeeld zijn.
Het tegendeel is overigens waar: de gemiddelde onderzoeker zal niet alleen onmiddellijk erkennen dat dieren geen mensen zijn, maar zal er ook spontaan aan toevoegen dat de ene mens de andere niet is. En dat geeft wél even een complicatie bij die onderzoeken, waar je niet even luchtig met een in-vitro onderzoekje overheen kan stappen. Ik denk dat je die uitspraak van Claude Bernard in dat licht moet zien, voor zover je hem überhaupt niet misgeciteerd hebt. Maar ik geef meteen toe dat ik nu een slag in de lucht sla, geef eerst maar eens aan wat die meneer Bernard precies beweerd heeft, en in welke context.
[Edit: het enige relevante dat ik zover heb kunnen vinden, is dat Claude Bernard proefdierexperimenten rechtvaardigde met de stelling dat mensen ook dieren zijn.]