Er vanuit gaande dat dit forum ook psychische gezondheid kan omvatten, post ik dit maar hier.
Dit is dus een persoonlijke kwestie en ik hoop dat er meer mensen op het forum zijn die mijn 'verhaal' herkennen.
Zoals de meesten wel weten eet ik veganistisch. Ik heb hier een hele tijd geen enkel probleem mee gehad.
Ik heb al besloten ondanks het E-nummer gewoon wraps en bladerdeeg te eten, omdat dit simpelweg niet vervangbaar is. Dat verruimt mijn keuze in eten gewoon. Hier heb ik verder geen problemen mee.
Maar nu: kaas. De bedoeling van mijn verhaal is niet om te bediscussieren dat kaas onmisbaar is trouwens.
Nee, die behoefte aan kaas werd zo groot, dat ik vanavond besloten heb een biologische kaaspizza te eten. Zo, dat lucht op.
Ik vond het dus niet normaal dat ik deze week al een aantal maal zo'n enorme behoefte had aan kaas dat ik er gewoon een intern 'gevecht' om voer. Maar ik had dan ook nergens anders trek in. Tofustukjes die ik normaal heel lekker vind, klonken echt verschrikkelijk.
Euhm, sorry voor het warverhaal, maar ik hoop dat mensen dit herkennen. Niet per se kaas, kan ook vlees, vis, een eitje etc. zijn. Ik bedoel dus niet alleen het missen, maar het zo ermee bezig zijn dat je jezelf echt voor de keuze stelt: eet ik het nu of kwel ik mezelf verder?
Pfff. Zo.