Annabel had net ineens weer een aanval. Ze vloog door de kooi, botste tegen de tralies en ging compleet door het lint.
Ik probeerde haar te pakken, want ik dacht dat ze ergens van geschrokken was. Toen ging ze midden in de kooi languit liggen, met de poten opzij en tilde haar hoofdje naar achteren en gilde. Een soort van meeeeh meeeeh. Het was niet het extreem harde gillen wat konijnen in doodsnood kunnen doen, maar het was wel heel naar
.
Vervolgens bleef ze liggen en zwaar ademen, het leek alsof het leven uit haar oogjes trok. Ik ondertussen de dierenarts bellen (om half 12) voor euthanasie, want ik dacht dat ze pijn had. Die lul vroeg zich af of het niet tot morgenochtend kon wachten en of dat dan zomaar ineens ontstaan was. In principe kwam hij niet aan huis, maar omdat ik geen vervoer had kon het toch wel. Moest ik wel meteen 80 euro betalen en wat er met het dode konijn moest gebeuren. Onderzoek zou ook nog geld kosten... Hij was ongelooflijk bot en onvriendelijk, bah. Ik zit hier in de stress over een konijn dat misschien wel vreselijke pijnen heeft, moet ik dan maar een half uur wachten ofzo en kijken of het vanzelf overgaat?? Ik bel echt niet voor een kleinigheidje om half 12, nee ik zit hier met een gillend konijn. En dat noemt zich ook nog konijnenspecialist. Ik vroeg of hij wist wat het kon zijn en of het nog goed kon komen. Nee, dat wist hij niet maar wat ik zo vertelde dan zou ze idd wel geeuthaniseerd moeten worden. Bah. Ik snap best dat het niet leuk is om uit je slaap te worden gebeld, maar dan moet je maar geen dierenarts worden, niet op je site adverteren dat je 24 uur per dag bereikbaar bent en niet in je eentje een praktijk voeren.
Maar goed, na een kwartiertje liggen kwam Annabel weer overeind en wilde ze zelfs wat eten. Ze is nog wel ontdaan en ademt vlug, maar ze heeft niet dat wereldvreemde van de vorige aanvallen. Vannacht slaap ik maar hier beneden.