Prikkelbare darm

[Sascha90]

@Hausfrau: ik snap je probleem niet geheel. Ben je zelf heel bang voor dat er iets ernstigs aan de hand is en wil je daarom aanvullende onderzoeken? Of iets het meer in het algemeen dat de diagnose PDS met bijbehorende adviezen in jouw ogen nutteloos is?

Want in het eerste geval zou ik aanraden eens met je huisarts over die gevoelens te praten (dat klinkt zweverig en alsof ik het niet serieus neem maar dat is niet zo) . Wie weet weet je arts niet eens dat je daar bang voor bent of wat jouw wensen zijn. Een goede arts die kan ofwel je angst wegnemen door te beargumenteren waarom je echt geen gevaar loopt, ofwel je angst wegnemen door een aanvullend onderzoek te doen. Het belangrijkste is, dat jij tevreden bent met de arts-patiëntrelatie en dat je geen angst meer hebt. Misschien heb je inderdaad wel zo'n rot-arts die het allemaal niet zo belangrijk lijkt te vinden. Toch heb ik het idee dat je mondig genoeg bent om voor jezelf en je eigen belangen op te komen.

Als dat niet het geval is en je je wellicht afvraagt wat het nut is van de diagnose PDS (evt in een vroeg stadium van het onderzoek) dan kan ik je daar wellicht iets meer helderheid over geven. Veel mensen hebben last van 'overgevoelige' darmen die ofwel reageren op stress, ongezonde leefstijlgewoontes of bepaalde voedingsmiddelen. Wat deze overgevoeligheid precies is verschilt van persoon tot persoon. De kunst is niet alleen om uit te zoeken of er iets ernstigs aan de hand is (in de zin van kanker of een inflammatoire darmziekte als M. Crohn of colitis ulcerosa bijvoorbeeld) maar ook om ervoor te zorgen dat de patiënt van zijn klachten afkomt. Van de groep mensen die dus aan het syndroom PDS lijdt heeft een groot aantal patiënten overeenkomstige prikkels. Zo zijn er een aantal voedingsmiddelen die veel mensen maar beter kunnen vermijden, die veel mensen juist wat vaker moeten eten, enzovoorts. Als je dus al snel de ernstige ziektebeelden kunt uitsluiten geef je de groep mensen die dan de 'onschuldige' ziektebeelden hebben deze adviezen die voor de meeste mensen perfect werken. Werkt het voor een patiënt niet, dan gaat die patiënt terug naar de dokter zodat de dokter dit nog verder uit kan zoeken. Want het moet natuurlijk niet zo zijn dat de patiënt, omdat hij/zij nu eenmaal met PDS is 'gediagnosticeerd' niet verder geholpen hoeft te worden in het geval dat de klachten niet overgaan. Het doel is dat de patiënt tevreden is, en uiteraard dat waar mogelijk de klachten beperkt of verholpen worden. Maar daarnaast is gebleken dat veel mensen die diagnose (uiteraard plus de verbetering van klachten) door veel mensen op prijs wordt gesteld. 'Ziet u, ik stel me niet alleen maar aan. Ik heb echt iets. Namelijk PDS.'

Maar misschien heb ik je bezwaren wel verkeerd begrepen. Ik zie zelf erg veel nut in deze syndroom-diagnose. Natuurlijk zou een arts graag meer zien over hoe het daadwerkelijk ontstaat, waarom de een er wel last van heeft en de ander niet. Hoe het te behandelen is, etc. etc. Maar dat is helaas niet zo. Verder moet er wel ook gekeken worden naar het totaalplaatje. Een arts heeft niet uren de tijd voor 1 patiënt. Een huisarts heeft gemiddeld 10 min per patiënt, een specialist iets meer juist doordat niet iedereen doorverwezen hoeft te worden. In het zorgsysteem dat wij in Nederland hanteren is denk ik de manier waarop er wordt omgegaan met PDS niet alleen onvermijdelijk, maar ook praktisch en nuttig voor de patiënt. De kunst voor de arts om in deze korte tijd dus niet alleen de patiënt zo goed mogelijk te helpen, maar ook vertrouwen te winnen en goede uitleg geven. En natuurlijk altijd de klachten serieus nemen!

[fem fatale]

Hausfrau heeft iets ernstigers, namelijk flinke voedselallergieën, en dan is het stom als een arts roept dat het PDS is zonder verder onderzoek.

[Sascha90]

Hausfrau heeft iets ernstigers, namelijk flinke voedselallergieën, en dan is het stom als een arts roept dat het PDS is zonder verder onderzoek.

Dat is uiteraard zeer vervelend, maar bewijst niet dat het stompzinnig is om de diagnose PDS te stellen zonder verder onderzoek. De diagnose kan dan later toch bijgesteld worden wanneer blijkt dat de adviezen tegen PDS niet werken...

[fem fatale]

Maar PDS mag toch alleen gediagnosticeerd worden als aantoonbare dingen zijn uitgesloten? Het is gewoon niet correct om het maar te roepen. Afgezien van dat je iemand die al ziek is, verder laat lijden door geen onderzoek te doen, dat lijkt me al helemaal niet ethisch.

[Sascha90]

Maar PDS mag toch alleen gediagnosticeerd worden als aantoonbare dingen zijn uitgesloten? Het is gewoon niet correct om het maar te roepen. Afgezien van dat je iemand die al ziek is, verder laat lijden door geen onderzoek te doen, dat lijkt me al helemaal niet ethisch.

Zo werkt het niet helemaal. PDS mag worden gediagnosticeerd als zeer ernstige aandoeningen (en dan bedoel ik niet in de zin van ernstige klachten, maar in de zin van een ernstig beloop) uitgesloten of verwaarloosbaar zijn. Anders zouden we iedere patiënt met buikpijn aan onnodig dure, vervelende en schadelijke onderzoeken moeten blootstellen. Je gaat niet bij iedereen een colonoscopie doen. Je gaat niet bij iedereen een CT doen. Dat is voor de meeste patiënten onnodig en schadelijk. Maar de mensen bij wie je dat wel moet doen, die probeer je door middel van anamnese en lichamelijk onderzoek eruit te halen. Dan heb je een grote groep over waarvan je weet dat ze veel klachten hebben en dat het allergrootste deel daarvan goed reageert op de 'behandeling' van PDS. De enkeling die daar niet op reageert houd (hevige) klachten terwijl bij het grootste deel de klachten verminderen. Bij die mensen waarbij de klachten blijven bestaan ga je verder onderzoek doen. Misschien is het niet goed om deze mensen wat later te laten onderzoeken, maar het is ook helemaal niet ethisch om duizenden mensen aan onderzoeken te onderwerpen die vervelend zijn alleen maar om een enkele patiënt eruit te vissen waarbij dit onderzoek nu eens wel echt nodig was. Tevens zijn onderzoeken vaak niet zo betrouwbaar dat je met 100% zekerheid een ziekte kunt aantonen of uitsluiten. Dat betekent dat als je iedereen gaat onderzoeken er inderdaad een aantal mensen terecht onderzocht lijken te zijn. Maar een deel daarvan heeft die aandoening helemaal niet maar zal zo wel behandeld worden. Terwijl er ook nog een deel van de mensen met die aandoening gemist wordt, waarbij het dus lijkt of deze de aandoening niet hebben. Het is dus een stukje ingewikkelder dan je je realiseert. 

[Sascha90]

Ik bedoel dit alles overigens niet onaardig ofzo. Ons gezondheidszorgsysteem is gewoon grotendeels gericht op de meerderheid. Dat is ook niet zo heel gek. Daarmee behaal je de meeste successen, kun je de meeste mensen zo effectief mogelijk helpen en red je dus ook de meeste levens. Maar dat is natuurlijk niet altijd de beste aanpak voor ieder individu. Toch is het echt heel lastig (zelfs onmogelijk) om voor iedereen altijd de juiste keuze te maken. Ik denk dat het belangrijk is dat een arts zich realiseert dat richtlijnen/onderzoeken/etc gaan over de groep, terwijl de patiënt die voor je zit een individu is.

Ik ben er dus van overtuigd dat PDS een diagnose is die voor de meeste mensen heel goed werkt en ook nuttig is. Maar voor de uitzondering is dat natuurlijk niet allemaal even prettig.

[Chantal]

Ben het eens met Sascha, ik ben heel erg blij dat mijn dokter me niet al die enge, pijnlijke en dure onderzoeken heeft laten doen voordat mijn eigen diagnose PDS door haar werd geaccepteerd. En bij mij helpt het inderdaad om gewoon me aan mijn persoonlijke eetvoorschriften te houden en af en toe heb ik een pilletje nodig. Ik hoef niet per se te weten wat de oorzaak is, ik weet dat het niet ernstig is want ik heb het al jaren en ik leef nog. En door mijn eetgewoontes aan te passen heb ik bijna nooit meer last van opgezette buik en zware kramp.

[Amarillo]

Al een tijdje had ik last van verstopping en zwol ik echt op. De huisarts gooide het op mijn prikkelbare darm, maar vond het nu wel erg extreem en verwees mij door naar het ziekenhuis. Wat bleek? Dit keer was het niet mijn darm waar ik last van had, maar het feit dat ik ZWANGER was. Ik naar de verloskundige en bleek dat ik al 11 weeken zwanger was. Ik heb het niet gemerkt en ik weet hoe het is om zwanger te zijn, want het was mijn tweede zwangerschap. Dit keer behoorde ik tot de mensen dat aan het begin van een zwangerschap gewoon nog menstrueert. Zonnetje is inmiddels morgen drie maanden oud.

Wow, dit klinkt wel eng... Dan weet je dus een aantal weken niet dat je zwanger bent, kun je je eetstijl niet aanpassen, doe je misschien dingen die niet verstandig zijn als je zwanger bent... Hoelang gaat het menstrueren dan nog door?

Kún je niet? Snap ik niet. Je kunt toch prima je eet-/drink-/rookstijl aanpassen vanaf dat je probeert zwanger te worden? Als je daarmee gaat wachten tot je over tijd bent, ben je al twee weken zwanger en ik dacht dat ook (of: juist?) vroeg in de zwangerschap dit soort gewoonten effect op de gezondheid van je kind in wording kunnen hebben.

[LelleL]

Niet iedereen die zwanger is (geweest) heeft ook daadwerkelijk geprobeerd zwanger te worden. Er wordt ook nogal wat geoefend.
Dan is het lastig je leefstijl aanpassen.

[Bast]

Dan is het lastig je leefstijl aanpassen.

Met een kind is dat een eitje 

Is? Was... 

[Amarillo]

Niet iedereen die zwanger is (geweest) heeft ook daadwerkelijk geprobeerd zwanger te worden. Er wordt ook nogal wat geoefend.
Dan is het lastig je leefstijl aanpassen.

Ja, maar ik heb het dus ook over 'vanaf dat je probeert zwanger te worden'. Daarmee doel ik op mensen die proberen zwanger te worden.
Als je inderdaad zomaar ineens zwanger blijkt te zijn, buiten de planning / maatregelen om, begrijp ik dat het niet zo werkt.

[Hausfrau]

Niet iedereen die zwanger is (geweest) heeft ook daadwerkelijk geprobeerd zwanger te worden. Er wordt ook nogal wat geoefend.
Dan is het lastig je leefstijl aanpassen.

Ja, maar ik heb het dus ook over 'vanaf dat je probeert zwanger te worden'. Daarmee doel ik op mensen die proberen zwanger te worden.
Als je inderdaad zomaar ineens zwanger blijkt te zijn, buiten de planning / maatregelen om, begrijp ik dat het niet zo werkt.

Ik heb nog nooit mijn eetpatroon aangepast, maar ja, als je niet rookt of drinkt valt dat ook wel mee niet 

[Hizikigrrrl]

http://www.nu.nl/gezondheid/2515245/nieuwe-richtlijn-prikkelbare-darm-syndroom.html


Nieuwe richtlijn Prikkelbare Darm Syndroom

AMSTERDAM - Er is een nieuwe richtlijn gepubliceerd voor de behandeling van het Prikkelbare Darm Symptoom. Antidepressiva en probiotica kunnen nu worden ingezet bij PDS.
 
De vorige richtlijn voor Prikkelbare Darm Syndroom was verouderd en gold alleen voor de huisarts. De nadruk werd gelegd op stress, terwijl dat helemaal niet de oorzaak is van PDS.

Het advies aan PDS-patiënten om vezelrijk te eten is achterhaald. Uit wetenschappelijk onderzoek blijkt juist dat onoplosbare vezels in volkoren producten extra klachten kunnen geven.




Antidepressiva - als middel om de pijn te verminderen en de kwaliteit van leven te verbeteren - en probiotica kunnen nu ingezet worden bij PDS.


NHG

Het Nederlands Huisartsen Genootschap (NHG) nam het initiatief tot het samenstellen van een nieuwe, multidisciplinaire richtlijn voor PDS.

De Prikkelbare Darm Syndroom Belangenvereniging (PDSB) was, naast diverse beroepgroepen (artsen, diëtisten) vertegenwoordigd in de werkgroep. Hierdoor heeft het patiëntenperspectief een zeer belangrijke plaats gekregen in de richtlijn.


Voedingsmiddelen

De richtlijn betekent niet dat alles over PDS wetenschappelijk voldoende onderzocht en bewezen is.

Ervaringen in de praktijk blijken soms totaal anders te zijn. Van geen enkel voedingsmiddel is wetenschappelijk aangetoond dat PDS-patiënten er niet tegen zouden kunnen, terwijl de praktijk leert dat veel PDS-patiënten dezelfde voedingsmiddelen, zoals gasvormende voedingsmiddelen, mijden.

Dit is nu wel in de richtlijn opgenomen.


Onbegrip

PDS heeft een grote invloed op de kwaliteit van leven. Men ervaart lichamelijke beperkingen en heeft vaak minder energie. Onbegrip uit de omgeving is daarbij een groot probleem. De arts dient daarom de patiënt en de klachten serieus te nemen.

Een duidelijk oorzaak van PDS ontbreekt nog steeds, maar dat betekent niet dat PDS 'tussen de oren' zit. De richtlijn maakt korte metten met dit oude denken.


Chronische ziekte

De PDS Belangenvereniging is optimistisch over de richtlijn. De patiëntenvereniging verwacht een omslag in denken over PDS. Van belang is dat PDS nu kan worden vastgesteld op grond van criteria, terwijl vroeger PDS een restcategorie was door uitsluiting van andere aandoeningen.

Aangezien PDS helaas niet te genezen is, ligt de nadruk nu gelukkig op een goede uitleg van het chronische ziektebeeld en een goede omgang met PDS. De nieuwe richtlijn is dan ook een grote stap voorwaarts, voor zowel patiënten als beroepsorganisaties.

[Robjee]

Er is anno 2010 geen onderzoek gedaan naar het effect van lichaamsbeweging op pijn bij mensen met PDS.
Er is geen bewijs dat lichaamsbeweging pijn bij mensen bij PDS vermindert

In 2011 is er wel een gerandomiseerd onderzoek gepubliceerd over het effect van lichaamsbeweging bij PDS. Hieruit blijkt dat de klachten verminderen wanneer meer bewegen wordt.


Increased physical activity improves GI symptoms in IBS. Physically active patients with IBS will face less symptom deterioration compared with physically inactive patients. Physical activity should be used as a primary treatment modality in IBS.
http://www.nature.com/ajg/journal/v106/n5/full/ajg2010480a.html

[Herbidoo]

Ik had al vanaf mijn geboorte een prikkelbare darm met chronische pijn en steeds terugkerende periodes met obstipatie.
Daarnaast had ik allerlei andere ellende zoals immer terugkerende bindweefselontstekingen, chronische rugklachten (verklevende wervels met pijn en stijfheid), migraineaanvallen en na mijn dertigste jichtaanvallen die soms dagenlang aanhielden.

Het enige wat me uiteindelijk van al die dingen heeft afgeholpen is over te schakelen op een dieet zonder complexe koolhydraten en zuivel.
Aanvankelijk nam ik nog bepaalde kaas waar geen lactose in zit, maar ben daar uiteindelijk ook mee gestopt.

Ik dacht dat ik wel gigantisch zou gaan afvallen zonder zuivel, fabriekssuikers, granen, meel, bonen, aardappelen en dergelijke, maar dat is niet gebeurt. Wel is het makkelijker zo om niet snel aan te komen.