Er is een heel groot grijs gebied tussen ernstige klachten en levensgevaarlijk. Punt wat ik alleen wil maken is dat het n.m.m. niet het eerste is wat je in de groep moet gooien. Ik wil ook geen naampje aan mijn klachten geven, ik wil ze oplossen. Dat wordt denkelijk een beetje over het hoofd gezien. Voordat een dokter dus mij een folder in mijn maag splitst, kan hij ook bijvoorbeeld ook aangeven waarop ik een paar weken (bijvoorbeeld 3) moet letten met eten, vragen om bij te houden wat ik eet en een afspraak maken. Als hij o.b.v. deze info denkt dat het wel eens PDS zou kunnen zijn, prima, dan baseer je het ergens op. En dan kun je daarmee verder gaan en als dat dan niets oplost verder kijken. Ik heb bijvoorbeeld aangegeven dat ik denk dat het iets met voedsel te maken heeft, maar ja, dat leidt niet tot verstopping (nou, echt wel). Dat bloedonderzoek moet ik zelf betalen, die laxeermiddelen ook, als ik dan zo graag wil, make my day. Nu ben ik ook bij de fysio geweest voor mijn rugklachten, blijkt dat ook door de verstopping te komen, en ik moest aan de pil want dat zou ook wel hebben (moet ik ook zelf betalen) dus geld weggegooid is er toch. En omdat ik bij de andere huisarts aangaf dat ik noten gebruik om te laxeren, mocht ik ineens wel testen. Ik bedoel dus maar even: leg alles eens naast elkaar en kijk wat verder dan je neus lang is en geef me dus niet een foldertje voor PDS bij mijn eerste bezoek.
Overigens even terzijde: er zijn meerdere vrouwen in een bepaalde leeftijdscategorie die last hadden van hoofdpijn en duizelingen etc. en die zijn eerst door een MRI gegooid, en daarna kregen ze pas ijzerpillen.