Vanochtend weer zo'n leuke discussie:
Ik: weetje, ik heb vannacht een nachtmerrie gehad.
S: Ojee, wattan?
Ik: Ik droomde dat je een stuk biefstuk at.
S: Oh? Maar dat zou ik nooit doen in jouw bijzijn dat vind ik zielig.
Ik: Het varken maakt t niet uit waar je t opeet hoor, voor t varkentje is het juist zielig.
S: Je hebt ook paardenbiestuk hoor.
Ik: huh wat? Heb je dat welis gegeten??
S: Ik heb vanalles gegeten: paard, konijn, haas..
Ik: Onee! Zou je dat nog weeris willen eten dan??
S: Nee ik denk t niet, t is niet zo LEKKER.
En toen liep ik weg
Nou, dat gaat lekker
Even later legde ik uit dat ik de gedachte gewoon echt niet kon weerstaan en dat ik niet wist of ik er wel mee om zou kunnen gaan. S zegt dat ie me niet kwijt wil en als ik er niet mee om kan gaan blijft ie vega om t makkelijker te maken voor mij. Dat vind ik superlief, maar dat hij vlees laat staan terwijl hij het wel zou willen eten maakt hem geen echte vegetarier.
Ik wil ook niet dat hij dingen doet waar hij zelf niet achter staat.
Ik heb hem gevraagd of ie naar wat video's wou kijken, dat wou ie niet. "Niet fijn om te zien". Ik zei dat ie dan teminste ziou weten wat ie deed maar hij lijkt liever net zoals zoveel vleeseters zijn kop in het zand te steken en het makkelijker te maken voor zichzelf
Ik denk dat ik er maar mee zal moeten leren leven, maar hoe