Ik heb het weer voor elkaar. Plaats des onheils: Nice, Frankrijk - hotelrestaurant. Vantevoren was keurig doorgegeven dat een vegetariër langskomt, met uitleg wat dat nu precies inhoudt. Voorgerecht: gazpacho met garnalen. Ik vraag dus of ze me de vegetarische versie kunnen leveren. Collega's grappen dat ze gewoon de garnalen er uit gaan scheppen. En zo geschiedde. Ik vis de achtergebleven garnaal uit de soep, leg het op de zijkant van het bord en de manager wordt erbij gehaald. Sorry, sorry, dat wisten we niet. Het derde bord gazpacho vertrouw ik niet en men stelt voor me een vegetarische minestrone te serveren. Ik in mijn beste Frans informeren of er ècht ècht geen vlees in zit en of de bouillon ècht ècht vegetarisch is. Collega's grappen dat het vast kippenbouillon zal zijn. En zo geschiedde, de ober vertelde dit met een strak gezicht. Ondertussen vond ik het tijd voor het hoofdgerecht, dus ik laat monsieur weten dat ik het voorgerecht verder niet blief. Terwijl de rest van de groep geniet van een artistiek aandoend hoofdgerecht met kalf, bespuit ik mijn stokbroodje met olijfolie en balsamico uit de design-olie/azijnplantenspuit (ik moest me bedwingen het spul niet in mijn haren te spuiten, rare manier om olie en azijn op tafel te zetten). Ruim twintig minuten later krijg ik een stapeltje aubergine, tomaat en spinazie, bedekt met een kaasachtige consistentie, dat ik - met veel peper en zout - met de nodige omzichtigheid (je weet maar nooit of er toch spek of ham in zit) naar binnen werk. Later op de avond kon ik nog wat broodjes die over waren van de lunch scoren. Dat belooft wat de komende dagen!
914 Reacties
512426 Gelezen