Vegetarisch is volgens mij wel redelijk ingeburgerd. Er is meer keuze dan een geitenkaassalade, op mijn werk wordt de vegetarische lunch steeds meer de norm. Maar gek genoeg zijn kindermenu’s in restaurants eigenlijk nooit vega, niet eens een optie. Nu hebben kinderen niet per se een kindermenu nodig, maar toch. Ook op kinderfeestjeslocaties is het best uitdagend met een vegetarisch kind.
Plantaardig is nog wel een ding. In mijn buurt kan ik op veel plekken eten, de rest van Nederland is echt veel ingewikkelder. In veel van die congres hotels krijg ik vaak alleen een bord met groene sla. Zonder dressing.
Maar ik krijg echt zelden commentaar. De laatste keer was toen ik zwanger was, en mensen vroegen of ik van plan was het kindje (nu 7,5) vega(n) op te voeden. En toen ik zei dat we dat inderdaad van plan waren, vroegen ze waarom ik het kindje niet zelf liet kiezen. “Omdat je als ouders in beginsel ALLE keuzes maakt voor je kind, dan kun je net zo goed de keuzes maken die beter zijn voor het klimaat en dierenwelzijn”.
Toen was ik opeens een militante veganist.
Maar als je je kind vlees geeft, laat je het toch ook niet zelf kiezen? Die keuze komt pas veeeeeeel later, die eerste jaren eten ze gewoon wat je ze voorzet. Sinds deze zomer ze eet ze pas wel eens bij vriendjes en dan eet ze ook vlees mee. En haar vriendjes kijken met angst en beven naar onze pannen vol met groenten. Alleen om die reden al ben ik blij dat voor mijn kindje vegetarisch het uitgangspunt is.