Een paar dagen geleden ging ik met een groepje collega's naar een voorstelling in Figi, Zeist. Voor die tijd hebben we gegeten in het bijbehorende grand café / restaurant. Een absolute afrader voor vegetariërs! (En misschien ook wel voor vlezetariërs, maar die lezen dit vast toch niet.)
Op de theatermenukaart stond precies één vegetarisch gerecht, namelijk gnocci als hoofdgerecht. Nu had ik de week daarvoor (met VegaVrijdag in Apeldoorn) ook al van die smakeloze rubberballetjes voorgeschoteld gekregen, en daar was ik niet blij van geworden, dus ik vroeg de ober om advies. Die jongen kon me niet helpen maar hij stuurde een collega. Van hem kreeg ik het advies om de tamme kastanjesoep als voorgerecht te nemen en ofwel gnocci ofwel ravioli als hoofdgerecht.
Ik koos dus voor de kastanjesoep en de ravioli.
De gebakken paddenstoelen in de soep waren beslist lekker, maar ik kon het witte schuimige en rokerig smakende bolletje daar middenin niet thuisbrengen, en werd als niet-roker ook niet bepaald opgewonden van de rooksmaak die door de hele soep heen trok. Toen las ik de menukaart nog eens goed: 'schuim van gerookte spek'. Hoezo is dat vegetarisch??? Gatver.
Het hoofdgerecht was een aanfluiting. Ik kreeg een groot bord met daarop welgeteld drie ravioli-kussentjes, die rechtop stonden in een onbestemd en wat zurig sausje. Was dit een amuse? Nee, het bleek de hele hoofdmaaltijd te zijn. In een paar happen had ik het op. Gelukkig lagen er ook wat broodjes op tafel. Weliswaar taai en zeker niet krokant, maar je moet toch wat om je honger te stillen...
In de pauze, halverwege de voorstelling, konden we een drankje gebruiken van het consumptiekaartje dat we aan het begin uitgedeeld hadden gekregen. Ik koos voor een kopje thee. Ik was aangenaam verbaasd dat er zomaar koekjes bij werden geserveerd.
Maar waarom wilde mijn theezakje niet in het water zinken? Aaah, het water was hartstikke lauw; ik weet zeker dat het de 30 graden niet haalde. Ik heb niet de moeite genomen om in de rij aan te schuiven voor een kopje heet water, want de voorstelling zou spoedig weer beginnen.
Gelukkig was het college van strafrechtadvocaat Mr Gerard Spong wel zeer de moeite waard.
Toen ik na de voorstelling thuis was gekomen, heb ik nog maar even zelf een hapje klaargemaakt; het smaakt toch lekkerder met een gevuld buikje.
Nee, als ik nog eens in Figi kom, ga ik eerst elders eten!