Ik word onverschillig

[Kiwi]

Je collega's heb je niet altijd voor het uitkiezen.

[Christiaan]

destemeer omdat ik ook niet moeilijk doe over wat zij wel en niet eten.

Zolang ze het maar niet posten in "wat eten we vandaag?"

[Selly]

destemeer omdat ik ook niet moeilijk doe over wat zij wel en niet eten.

Zolang ze het maar niet posten in "wat eten we vandaag?"

 

[J@n]

Zoek het zelf maar uit, het zal wel.
Herkennen jullie dit? Of is dit een standaard fase na een jaar of 6 vegetari�r zijn?

O ja, maar dat heb ik echt al heel lang. Je kiest op een gegeven ogenblik toch wat voor jou het beste werkt en ik voel me er persoonlijk gewoon niet prettig bij als ik de jehova's getuige uit zou moeten hangen. Ik praat er eigenlijk nooit over, hooguit eens wat grappenderwijs.

Vegetarisme is voor mij een persoonlijke keuze en het is niet als mijn verantwoordelijkheid om er voor te zorgen dat anderen diezelfde keuze maken. Is onbegonnen werk, want mensen kunnen alleen zichzelf overtuigen. Zinloos ook: de mensen om mij heen zijn grotendeels toch wel 30+. De kans dat die nog gaan stoppen met vlees eten is nagenoeg gelijk aan nul.

Ik heb er trouwens nooit last van dat mensen vervelend doen over wat ik wel en niet eet. Lijkt me ook vrij belachelijk als ze dat zouden doen. Ik ben toch niet het centrum van het universum of zo? Who cares wat ik wel en niet naar binnen werk?

[Draek]

Ik heb er trouwens nooit last van dat mensen vervelend doen over wat ik wel en niet eet.

Nooit van die mensen die vlees onder je neus gaan drukken terwijl ze weten dat je dat niet eet? Nooit mensen die constant zeggen 'maar voor deze ene keer kan het toch wel'? etc.

[Kiwi]

Nooit van die mensen die vlees onder je neus gaan drukken terwijl ze weten dat je dat niet eet?

  Daar heb ik gelukkig ook geen last van hoor!
Wel van mensen die dan denken dat ik bijvoorbeeld wel soep met niet-vega bouillon zal eten. "Die ene keer maakt toch niet uit?" Of: "Ik heb het vlees er voor je uitgeschept". En dan nog beledigd zijn ook als ik toch echt geen soep wil.

[J@n]

Nooit van die mensen die vlees onder je neus gaan drukken terwijl ze weten dat je dat niet eet? Nooit mensen die constant zeggen 'maar voor deze ene keer kan het toch wel'? etc.

Nee. Helemaal niet. Nul. Noppes. Niente. Blijkbaar heb je verkeerde vrienden of zo :-)

[Christiaan]

Blijkbaar heb je verkeerde vrienden of zo :-)

Vrienden doen dat niet.

Het is gewoon simpel. Je bent vegetarier. Punt. Dat hoef je niet uit te leggen

Als iemand lastig gaat doen dan zeg je gewoon: "o, ben jij d'r weer zo eentje "

Maar ja, als je je zoals Dragonfly alles aantrekt ben je ook wel een heel makkelijk slachtoffer, want je bijt.

[Marietje]

Ja, ik herken het wel. De redenen waarom ik ooit vegetariër werd zijn eigenlijk niet meer zo belangrijk, eigenlijk eet ik geen vlees omdat ik het gewoon niet zo nodig meer vind. En wat andere mensen eten vind ik ook niet zo heel erg interessant.
Het scheelt wel of mensen echt geïnteresseerd zijn of niet of ik mijn verhaal nog wil vertellen.
Tussen mijn collega's zitten trouwens een hoop mensen die zelf ook niet zo nodig elke dag vlees hoeven en alle vleesvervangers ook allemaal al geprobeerd hebben, hebben ook vaak vegetariërs in de familie. Die mensen willen graag over eten praten en zijn dan gewoon uit op vegetarische recepten!!

1 keer heeft iemand mij gevraagd of ik niet voor een keertje vlees kon eten. Dat was een "vriend" van mijn man (tussen aanhalingstekens, zo'n vriend bleek het toch niet te zijn, maar da's een ander verhaal), hij wilde met ons en zijn vriendin naar een of ander superchic (en superduur!!) restaurant. Had ik sowieso al niet zo'n zin in, verschrikkelijk duur en in een goedkoper restaurant is 't net zo gezellig wat mij betreft. Maar in dat restaurant deden ze niet aan vegetariërs, of ik dus niet een keertje vlees kon eten......... Grappig was wel dat ik verder niet boos werd, hooguit geïrriteerd, zijn vriendin werd verschrikkelijk boos op 'm We zijn ook nooit naar de restaurant geweest, dat begrijp je zeker wel!

[Sander]

Nooit van die mensen die vlees onder je neus gaan drukken terwijl ze weten dat je dat niet eet? Nooit mensen die constant zeggen 'maar voor deze ene keer kan het toch wel'? etc.

Het is me vroeger wel eens overkomen, maar volgens mij trek je dat gewoon zelf aan.

[fem fatale]

Nooit van die mensen die vlees onder je neus gaan drukken terwijl ze weten dat je dat niet eet? Nooit mensen die constant zeggen 'maar voor deze ene keer kan het toch wel'? etc.

mijn grootouders vergeten wel eens dat ik vegetarier ben (ze vergeten ook dat ik studeer dus dat geloof ik wel), en kijken dan een beetje teleurgesteld als ik hun eten niet eet, maar that's it

wel heb ik een vriendin die zegt dat ze heel erg open staat voor vegetarisme, maar t wel lastig vind dat ze apart voor mij moet koken, als we met zn 4tjes eten (terwijl de andere twee liever ook geen vlees eten) en als we uit eten gaan 2 weken van te voren in paniek opbelt of er wel vlees is, anders moet ze zich voorbereiden op vega-eten
de laatste keer dat ze zei dat ze openstond voor vegetarisme hebben we haar uitgelachen, want ik ken niemand die er zoveel problemen mee heeft als zij, maar ze accepteert het wel van mij, en zal nooit proberen om mij iets te laten eten wat ik niet wil eten

[Draek]

Nooit van die mensen die vlees onder je neus gaan drukken terwijl ze weten dat je dat niet eet? Nooit mensen die constant zeggen 'maar voor deze ene keer kan het toch wel'? etc.

Nee. Helemaal niet. Nul. Noppes. Niente. Blijkbaar heb je verkeerde vrienden familie of zo :-)

[Sam]

Ik heken het heel erg. Ik heb gewoon geen zin om het weer uit te leggen, ookal zijn de mensen best geinteresseerd en doen ze niet negatief. Ik draai al 20 jaar hetzelfde verhaal af. Ik vertel nog wel kort waarom ik vegetarier ben, maar als ze dan beginnen over hoe het dan moet met planten, over over holenmensen die wel vlees aten etc dan haak ik toch veel eerder af dan vroeger. Vind ik af en toe een beetje jammer want ik wil best informatie geven maar het wordt zooooooo saaaaai

[B@ñ@ñenschuimpje]

Op de één of andere vreemde manier is het merendeel van de mensen waar we mee kennismaken zelf al vegetariër, of neigt tenminste die kant uit.

@DF: En toch lijkt het mij vooral aan je eigen houding te liggen. Je loopt naar mijn idee nogal met een rode lap doek te zwaaien.

[Draek]

@DF: En toch lijkt het mij vooral aan je eigen houding te liggen. Je loopt naar mijn idee nogal met een rode lap doek te zwaaien.

Op verjaardagen en feesten weet men dat ik veganist ben en dan nog denken ze er niet aan en sommige gaan dan met een stuk vlees naar mijn richting zwaaien... 'echt niet een lekker stukje..' Wat doe ik dan verkeerd in mijn houding? Moet ik voortaan gewoon fel van me afbijten? Voorheen deed ik misschien te gematigd... word ik gewoon een te gemakkelijk prooi ofzo...

[Kiwi]

word ik gewoon een te gemakkelijk prooi ofzo...

Volgens mij ben je juist een makkelijke prooi omdat je er op reageert. Als je je er niets van aantrekt gaat de lol er vanzelf af.

[Draek]

word ik gewoon een te gemakkelijk prooi ofzo...

Volgens mij ben je juist een makkelijke prooi omdat je er op reageert. Als je je er niets van aantrekt gaat de lol er vanzelf af.

Dat deed ik bij mijn familie (/ 'vrienden') al juist niet meer. Maar dan doen ze het nog.

En ik heb geen zin meer om zo te doen. Volgende keer dat iemand het expres bij me flikt dan ga ik wel weg.

[Miezemiez]

Ik heb geen grote familie, eigenlijk enkel mn ouders, en die maakten geen probleem van vegetarisme. Integendeel.
Maar nu dat veganist zijn, als ik dan bij mn ouders ga eten dan is mn moeder helemaal in paniek voor de lunch. Want 'wat eet je in godsnaam als veganist op je brood'. Dan zegt ze: 'ik heb wel vegetarisch broodbeleg van de ah!?" en dan kijkt ze me zo vragend aan. Ik..'ja en? daar zit kippenei in dat eet ik niet'. En dan is ze verbaasd. Ze weet overigens dat het niet vegan is.
Ze denkt wel dat nu ik vegan ben ik enkel patat eet en chips en geen vitamines meer... hoe logisch?

Maar ach, van de rest van mn familie heb ik dus geen probleem. Ben wel eens benieuwd hoe dat zou gaan als ik ze nog eens zou zien. Of ze nou misschien wat meer openminded zijn. Maar ja.

Ik ga het merken op de universiteit hoe ik ermee geconfronteerd word. Mn schoonouders zijn wel heel nieuwsgierig, da's wel lief. Die VRAGEN dan ook om uitleg enzo, en de redenen erachter.
Als mensen er gewoon serieus om vragen dan vind ik het cool.
Maar als iemand vlees onder mn neus duwt moet diegene serieus oppassen.
En dat straal ik denk ik uit haha.
Ach, ik ga het merken, ik heb nu eigenlijk enkel vegan en vega vrienden. Dus ik ga het merken in september.

Overigens, ik ga niet preken in een supermarkt ofzo. Ik spreek mensen er niet direct op aan (behalve mn ouders) en dan vind ik het gewoon leuk om te debateren, geen kwaad erachter.
Maar als mensen tegen mij gaan zeiken over veganzijn, dan krijgen ze een volle laag terug

[Aiko]

En ik heb geen zin meer om zo te doen. Volgende keer dat iemand het expres bij me flikt dan ga ik wel weg.

Je moet ze gewoon aanstaren, verder niets zeggen. Er is weinig pijnlijker dan een situatie waarin iemand iets zegt en geen reactie krijgt dan alleen een aanstaring. Het wordt zo iemand echt wel duidelijk dat er iets doms is gezegd. Prachtig leermoment.

[Christiaan]

Je moet ze gewoon aanstaren, verder niets zeggen. Er is weinig pijnlijker dan een situatie waarin iemand iets zegt en geen reactie krijgt dan alleen een aanstaring. Het wordt zo iemand echt wel duidelijk dat er iets doms is gezegd. Prachtig leermoment.

Vooral niet vergeten meewarig te kijken! Misschien heel lichtjes met je ogen rollen, even schudden, wegkijken en een nieuw onderwerp aansnijden.

Niet over vlees of slachthuizen dus!